BEST OF 2019: ΣΙΝΕΦΙΛ Τα 10 καλύτερα φιλμ

ΣΙΝΕΦΙΛ Άλλη μια χρονιά κλείνει μαζί με τη δεκαετία αυτή τη φορά, με το κινηματογραφικό κόσμο να συνεχίζει να διχάζεται σε σχέση με το ρόλο που παίζουν πλατφόρμες τύπου Netflix. Γνωστοί σκηνοθέτες βγαίνουν να υπερασπιστούν τις αίθουσες, ενώ κάποιοι άλλοι που δεν έχουν πρόβλημα με τους εναλλακτικούς τύπους παραγωγής ή προβολής, τα βάζουν με τη Marvel στραβοκοιτάζοντας προς τη Ντίσνεϊ που καταπίνει τις εταιρείες, τη μια μετά την άλλη.

Στη χώρα μας που η προσέλευση του κόσμου στους κινηματογράφους φθίνει χρόνο με το χρόνο, η απρόσμενη επιτυχία του Τζόκερ έφερε χαμόγελα στους ιδιοκτήτες των κινηματογραφικών αιθουσών που υποφέρουν. Δεν θα βρείτε τη ταινία του Τοντ Φίλιπς στις αγαπημένες μας της χρονιάς. Ως δημιουργία είναι εξαιρετική αλλά βρήκαμε πως το αμφιλεγόμενο δήθεν απολίτικο μήνυμά της δέχεται πολλές διαφορετικές ερμηνείες, ακόμη και ακροδεξιών κατευθύνσεων. Η πρόσφατη κυκλοφορία της Ευτυχίας, ενδέχεται να φέρει ακόμη περισσότερα χαμόγελα, για το τέλος της χρονιάς, αλλά και την αρχή της επόμενης.

Πολλές οι ταινίες που μας άρεσαν και φέτος με βασικό μας κριτήριο πάντα τη συγκίνηση πρώτα από όλα και μετά όλα τα υπόλοιπα. Λόγω τέλους χρονιάς περιοριζόμαστε αυστηρά σε 10 επιλογές σε αντίθεση με εκείνες του Αυγούστου. Τα Αποδημητικά Πουλιά, το Εμείς, η Ευτυχία της Ανιές Βαρντά, Το Μυστικό της Ασημένιας Λίμνης και Η Στολή του Λοχαγού, περίσσεψαν, αλλά δεν παύουν να είναι εξίσου σημαντικά για εμάς. Από τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες, μας άρεσαν επίσης τα Συνώνυμα και Η Οροσειρά των Ονείρων. Μπορείτε να αναζητήσετε αυτές και όλες τις υπόλοιπες ταινίες κάνοντας κλικ στην ένδειξη Σινεφίλ ή στην αναζήτηση με το τίτλο της κάθε ταινίας. Η σειρά που ακολουθεί είναι όπως πάντα αλφαβητική:

ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΑΓΟΡΙΑ του Μπερτράν Μαντικό. Το ντεμπούτο του Μπερτράν Μαντικό, είναι ένα σχεδόν πειραματικό φιλμ, παραγωγής 2017, γυρισμένο σε φιλμ 16mm, το οποίο ξεχειλίζει από ιδέες προς όλες τις κινηματογραφικές παραλλήλους στις οποίες χωρούν εξίσου, ο βωβός κινηματογράφος, ο Ζαν Ζενέ, ο Βαλέριαν Μπόροβζικ, ο Κένεθ Άνγκερ, ο Ντέρεκ Τζάρμαν και ο Γκάι Μάντιν (μεταξύ άλλων), σε ένα αινιγματικό, ποιητικό, στιγμές βάναυσο αλλά πάντοτε λυρικό, ηδονιστικό παραλήρημα, πάνω στην αναζήτηση της έμφυλης ταυτότητας, που μοιάζει με μια τριπαρισμένη παραλλαγή του Άρχοντα των Μυγών του Γουίλιαμ Γκόλντινγκ.


ΕΝΑΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΑΚΙΝΗΤΟΣ του Χου Μπο. Συνταρακτικό ντεμπούτο, αλλά και κύκνειο άσμα, από ένα νεαρό σκηνοθέτη που δεν μπόρεσε να αντέξει τη σκληρότητα του κόσμου μας, δίνοντας πρόωρο τέλος στη ζωή του, σε αντίθεση με τους ήρωες της ταινίας του που παίρνουν την απόφαση να ακολουθήσουν το απροσδιόριστο όνειρό τους. Σκληρή αλλά και τρυφερή, συγκινητική αλλά και κυνική στις διαπιστώσεις της, είναι μεγάλη σε διάρκεια και αφορά ένα κοινό που δεν αρέσκεται στα τετριμμένα.


H EYNOOYMENH του Γιώργου Λάνθιμου. Το σενάριο με την ιστορία της Βασίλισσας Άννας, παράμενε για πολλά χρόνια στο συρτάρι, περιμένοντας το μαγικό άγγιγμα του Έλληνα σκηνοθέτη να το φέρει στα μέτρα του. Δραματική, σατιρική, ευφυέστατη και ολοκληρωμένη, δε θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα των αγαπημένων ταινιών της χρονιάς.


Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ της Αλίτσε Ρορβάχερ. Ουμανιστικό και λυρικό παραμύθι για τον τελευταίο Άγγελο επί γης, γυρισμένη σε φιλμ 16mm, με ένα σχεδόν χειροποίητο τρόπο. Ο διδακτισμός του πιθανόν να κρύβει αφέλεια, οι προθέσεις του όμως είναι τόσο αφοπλιστικά ανθρωποκεντρικές που, στη δική μας περίπτωση τουλάχιστον, έριξαν και τα τελευταία συρματοπλέγματα κυνισμού.


Ο ΙΡΛΑΝΔΟΣ του Μάρτιν Σκορτσέζε. American History XYZ από τον ανατόμο της εγκληματικής φύσης του αμερικάνικου οικοδομήματος. Δίχασε το κοινό και τους κριτικούς με το τρόπο που κάνουν οι μεγάλες δημιουργίες. Take it or leave it.


ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΑΜΟΥ  του Νόα Μπάουμπαχ. Η συγκλονιστική ταινία του Μπάουμπαχ είναι στη πραγματικότητα μια ιστορία διαζυγίου η οποία διαθέτει χωρίς αμφιβολία, το καλύτερο σενάριο και μερικές από τις καλύτερες ερμηνείες της χρονιάς, μέσα από μια σειρά σκηνών ανθολογίας του σύγχρονου παγκόσμιου σινεμά. 


ΠΑΡΑΣΙΤΑ του Μπονγκ Τζουν-χο. Ιδιοφυής αλληγορία των ταξικών ανισοτήτων του κόσμου μας που είναι ταυτόχρονα δραματική, σατιρική και αγωνιώδης, κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και την αγάπη μεγάλου μέρους του κοινού ανά την υφήλιο, ακόμη και στη χώρα μας.


ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑ του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Ο αγαπημένος Ισπανός δημιουργός, επιστρέφει στη παιδική ηλικία, στη πρώτη σεξουαλική επιθυμία και στο πρώτο μεγάλο έρωτα για να ξεπεράσει τη κατάθλιψη, το δημιουργικό μπλοκ και τις ψυχοσωματικές επιπτώσεις της μέσης ηλικίας. Ένα μεστό, σχεδόν απέριττο και βαθιά συγκινητικό αριστούργημα.


ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΦΛΕΓΕΤΑΙ της Σελίν Σιαμά. Το βλέμμα του έρωτα και ο έρωτας του βλέμματος σε μια γυναικεία ματιά πάνω στο πόθο έξω από τα πατριαρχικά πρότυπα. Δεν είναι ένα απλό λεσβιακό ρομαντικό δράμα, αλλά και μια σπουδή πάνω στη γυναικεία φύση. Ταυτόχρονα διαθέτει εξαιρετικούς διαλόγους και δυο υπέροχες ερμηνείες. 


TRANSIT του Κρίστιαν Πέτζολντ. Εξαιρετική διασκευή ενός μυθιστορήματος μυστηρίου που μεταφέρεται από τη Μασσαλία της δεκαετίας του '40, σε ένα εναλλακτικό και δυστοπικό παρόν, μέσα από μια πολυεπίπεδη ιστορία ενός ανέλπιδου έρωτα, ο οποίος αποκτά για τον κεντρικό ήρωα υπαρξιακές, κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις.  


Καλή Χρονιά και να πηγαίνετε σινεμά!

εμφάνιση σχολίων