Γεννήθηκε στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας το 1893. Στην Ελλάδα ήρθε το 1922 και γνώρισε τον σύζυγό της, Κώστα Νικολαΐδη, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες, τη Μαρία και την Καίτη. Αν και ήταν δασκάλα, στη ζωή της σταδιοδρόμησε επίσης ως ηθοποιός και ποιήτρια. Εργάστηκε στον θίασο της Μ. Κοτοπούλη και στο Εθνικό Θέατρο. Το 1932 έχασε τον σύζυγό της και την ίδια χρονιά ξαναπαντρεύτηκε τον συνταξιούχο αστυφύλακα Γεώργιο Παπαγιαννόπουλο.
Αν και τότε, το επάγγελμα του στιχουργού ήταν συνώνυμο με την κοινωνική κατακραυγή, η ίδια δεν πτοήθηκε και σύντομα έγραφε για όλους τους «μεγάλους» του λαϊκού τραγουδιού
Η διέξοδός της από τις δυσκολίες, ήταν πάντα η γραφή. Εκφραζόταν με πάθος, ακόμα και πάνω σε πακέτα τσιγάρων. Οι στίχοι της ξεπηδούσαν μέσα από την ψυχή της. Η φίλη της Μαρίκα Νίνου, εντόπισε την ιδιαίτερη ικανότητά της να γράφει ποιήματα και την προέτρεψε να τα δώσει στον Βασίλη Τσιτσάνη για να τα ντύσει με μουσική. Ο Τσιτσάνης εντυπωσιάστηκε και μελοποίησε το «Στα σκαλοπάτια σου εγώ γυρίζω». Έτσι ξεκίνησαν όλα και οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής άρχισαν σύντομα να την αναζητούν για να τους δώσει στίχους.
Αν και τότε, το επάγγελμα του στιχουργού ήταν συνώνυμο με την κοινωνική κατακραυγή, η ίδια δεν πτοήθηκε και σύντομα έγραφε για όλους τους «μεγάλους» του λαϊκού τραγουδιού: για τον Τσιτσάνη, τον Χιώτη, τον Καλδάρα, τον Χατζιδάκι, την Μοσχολιού, τον Μπιθικώτση. Όλες οι κακουχίες της ζωής της και η θλίψη της, έβρισκαν διέξοδο εκεί. «Γράφω όταν με πνίγει μια παλιά θύμηση, όταν με βαραίνει ο πόνος».
Το 1960 η πρωτότοκη κόρη της, Μαρία, πέθανε. Για να αντέξει τον χαμό έγραψε μία από τις κορυφαίες της επιτυχίες, το «Δυο πόρτες έχει η ζωή», που το ερμήνευσε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Το έριξε στα χαρτιά. Έπαιζε όπου έβρισκε και έδινε αφειδώς τους στίχους της για να τροφοδοτεί το πάθος της, με αντάλλαγμα τα ελάχιστα, χωρίς καν να ενδιαφερθεί για να κατοχυρώσει τα δικαιώματα.
Τα τραγούδια της πολλά και σχεδόν όλα επιτυχίες: Αντιλαλούνε τα βουνά, Είμαι αητός χωρίς φτερά, Ηλιοβασιλέματα, Τα καβουράκια, Γυάλινος κόσμος, Όνειρο απατηλό, Σε τούτο το παλιόσπιτο, Συρματοπλέγματα βαριά, Περασμένες μου αγάπες, Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι.
Η άνευ όρων παράδοση των στίχων, της κόστισε ακριβά. Σύντομα δεν εμφανιζόταν σχεδόν καθόλου στους δίσκους, ούτε και στις καρτέλες της ΑΕΠΙ. Καιρό μετά, η Παπαγιαννοπούλου θέλησε να διεκδικήσει την πατρότητα των στίχων «Τα Καβουράκια», μα ο Τσιτσάνης αντέδρασε λέγοντας ότι η τελική μορφή του τραγουδιού οφείλεται στον ίδιο.
Πέθανε φτωχή στις 7 Ιανουαρίου 1972, έχοντας στο πλευρό της εγγονή της, Ρέα, που τη φρόντισε ως τα γεράματά της. Όμως οι στίχοι της έγραψαν ιστορία και ζουν ακόμα, μαζί με τα πάθη και τις αδυναμίες της, αλλά και τον ανθρώπινο πόνο, τη νοσταλγία και την απώλεια, που εν τέλει αφορούν τον άνθρωπο στον πυρήνα του.
Info: Η ταινία «Ευτυχία» του Αγγ. Φραντζή προβάλλεται από 19.12. 2019 και είναι μια συμπαραγωγή της COSMOTE TV. Βρείτε πληροφορίες, εδώ.
Διαβάστε επίσης: Μπίλι Χόλιντεϊ