Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ ΑΚΙΝΗΤΟ ΠΟΤΑΜΙ: Η Άννα και ο Πέτρος, ένα ζευγάρι από την Ελλάδα που πρόσφατα μετακόμισε σε μία βιομηχανική πόλη της Σιβηρίας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του Πέτρου, ανακαλύπτει με έκπληξη ότι η Άννα είναι έγκυος, χωρίς να έχουν ολοκληρωμένες σχέσεις το τελευταίο διάστημα. Τον απάτησε; Μήπως έχουν πέσει θύματα συνωμοσίας; Ή μήπως ευλογήθηκαν με ένα θαύμα; Αναζητώντας μια λογική εξήγηση, ο Πέτρος αμφισβητεί την Άννα, η οποία στρέφεται προς τη θρησκεία. Ο μέχρι πρότινος ακλόνητος δεσμός τους βρίσκεται σε κρίση, καθώς η σχέση τους μετατρέπεται σε πεδίο μάχης ανάμεσα στο ορθολογικό και το πνευματικό.

Η καινούργια ταινία του πάντα ανήσυχου και ενδιαφέροντα Άγγελου Φραντζή (Το Όνειρο του Σκύλου, Μέσα στο Δάσος, Σύμπτωμα), εξερευνά κινηματογραφικά, με τον ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό και αγωνιώδη τρόπο ενός μεταφυσικού ψυχολογικού θρίλερ, τις αντιθέσεις που διαταράσσουν τις σχέσεις ενός ζευγαριού, όταν αυτή δοκιμάζεται στη διχαστική φύση του υπαρξιακού ερωτήματος του ανθρώπινου όντος, ανάμεσα στη πίστη και τον ορθολογισμό. Με τα εντυπωσιακά τοπία της Σιβηρίας να ενσαρκώνουν σημειολογικά τη παγωνιά του σύγχρονου κόσμου, το Ακίνητο Ποτάμι (με τη δική του αμφίσημη έννοια), είναι ένα συγκινητικό δράμα γεμάτο σασπένς, για την αγάπη, την εμπιστοσύνη και την πίστη που αγωνίζονται μπροστά στην αμφιβολία. Δεν του λείπουν κάποιες αστοχίες, σε ό,τι έχει να κάνει με τα γεγονότα στον επαγγελματικό περίγυρο του Πέτρου που μοιάζουν να διακόπτουν τη ροή της κεντρικής αφήγησης ή το χωρίς εκτόνωση φινάλε, όμως η γενική εικόνα είναι σε υψηλό κινηματογραφικό επίπεδο που στιγμές μοιάζει με φόρο τιμής στο ποιητικό, μεταφυσικό σινεμά του Αντρέι Ταρκόφσκι. Σε αυτό συμβάλουν πέρα από τους δύο εξαιρετικούς πρωταγωνιστές που κέρδισαν τα Βραβεία Α΄ Γυναικείου & Ανδρικού ΙΡΙΣ Ερμηνείας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, η διεύθυνση φωτογραφίας του Σιμόν Μπονφίς, η μουσική επένδυση του Coti k και δύο παλαιότερα τραγούδια του The Boy.

Info: Ακίνητο Ποτάμι (Still River). Δραματική. Ελλάδα, Γαλλία, Λετονία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 21 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Άγγελος Φραντζής. Παίζουν: Κάτια Γκουλιώνη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Ίντρα Μπουκόρφσκα, Γιούρις Μπάρτκεβιτς. Διανομή: Danaos Films. 


FREE SOLO: Το φετινό Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ, μια από τις πιο συγκλονιστικές κινηματογραφικές εμπειρίες της χρονιάς, έχει σαν θέμα την συναρπαστική απόπειρα του αναρριχητή Αλεξ Χόνολντ να ανέβει free solo –δίχως σχοινιά– τον μεγαλύτερο κάθετο βράχο του κόσμου, τον Ελ Καπιτάν. Οι δύο σκηνοθέτες, ζευγάρι στη ζωή και αναρριχητές και οι ίδιοι, ακολουθούν τον Χόνολντ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη προετοιμασία του για το μεγάλο επιχείρημα που αποτελεί για τον ίδιο, όνειρο ζωής. Αφού εξερευνήσει τη διαδρομή με σχοινιά και αφού σημειώσει τα 3 επικίνδυνα σημεία της, ο εσωστρεφής και κατά βάθος μοναχικός Χόνολντ, θα πρέπει εκτός από το να αντιμετωπίσει τους δικούς του φόβους, να αγνοήσει και τις ανησυχίες της συντρόφου, των φίλων και των συγγενών του. Μετά από μία απόπειρα που θα διακόψει ο ίδιος, η επόμενη φορά θα είναι και η τελειωτική. Εκεί, πάλι όμως θα υπάρχει ο κίνδυνος της απόσπασης της προσοχής του. από τους εικονολήπτες που αναρριχόνται με σχοινιά στο πλάι του, αλλά και από το drone που κινηματογραφεί τη προσπάθειά του από ψηλά, χαρίζοντας στους θεατές, μερικές από τις πιο ακροφοβικές λήψεις στην ιστορία του κινηματογράφου. Με σκηνές αγωνίας από τις οποίες ακόμη και οι ίδιοι οι οπερατέρ της ταινίας αποστρέφουν τα μάτια, ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με ό,τι τρομακτικότερο έχει ποτέ αντικρίσει εντός ή εκτός κινηματογραφικής αίθουσας.

Όμως το μεγαλείο του ντοκιμαντέρ δεν είναι μόνο το αγωνιώδες κομμάτι του, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο σταδιακά διεισδύει στην ψυχολογία και τη προσωπικότητα του Χόνολντ, ενός θαρραλέου, μοναχικού και εμμονικού νεαρού άντρα που έχοντας αναγάγει την ελεύθερη αναρρίχηση σε κεντρικό άξονα της ζωής του, όπως και οι περισσότεροι υπερεπιτυχημένοι καλλιτέχνες, επιστήμονες, αθλητές, στερείται από αυτό που όλοι οι υπόλοιποι ονομάζουν, φυσιολογική ζωή, προκαλώντας τον θεατή να αναρωτηθεί περί της κανονικότητας και της ουσίας της σε επίπεδα ανθρώπινα και υπέρ τα ανθρώπινα. Η ταινία θα προβάλλεται από 21 Μαρτίου αποκλειστικά στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟ (Λ. Κηφισίας 109, Αθήνα) και ΒΑΚΟΥΡΑ (Ιωάννου Μιχαήλ 8, Θεσσαλονίκη). Το σωστό θα ήταν να παίζεται στα ΙΜΑΧ της Θεσσαλονίκης. Όσο μεγαλύτερη η οθόνη, τόσο πιο πρωτόγνωρη η εμπειρία.

Info: Free Solo. Ντοκιμαντέρ. ΗΠΑ 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 21 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Τζίμι Τσιν & Ελίζαμπεθ Τσάι Βαρσαχέλι. Με τον Άλεξ Χόνολντ. Διανομή: Neo Films. 


ΕΜΕΙΣ:  Μια γυναίκα επιστρέφει στο παραλιακό σπίτι των παιδικών της χρόνων, μαζί με τον σύζυγό της και τα δύο τους παιδιά, για ένα ειδυλλιακό καλοκαίρι. Κυνηγημένη από ένα ανεξήγητο τραύμα από το παρελθόν της και βιώνοντας μια σειρά από μυστηριώδεις συμπτώσεις, η Αδελαΐδα νιώθει την παράνοιά της να φτάνει σε ανησυχητικά επίπεδα καθώς όλο και περισσότερο αισθάνεται και πιστεύει ότι κάτι κακό θα συμβεί στην οικογένειά της. Αφού έχουν περάσει μια τεταμένη ημέρα στην παραλία με τους φίλους τους, τους Τάιλερς, η Αδελαΐδα και η οικογένειά της επιστρέφουν στο σπίτι τους. Όταν πέφτει το σκοτάδι, οι Γουίλσον ανακαλύπτουν τις μορφές τεσσάρων ανθρώπων όπως στέκονται ασυνήθιστα στο δρόμο.

Η καινούργια ταινία του δημιουργού του Τρέξε! (Get Out!), έρχεται για να αποδείξει πως όλος εκείνος ο θόρυβος γύρω από το κωμικό και αντιρατσιστικό εκείνο θρίλερ τρόμου που έφτασε μέχρι τα Βραβεία Όσκαρ και κέρδισε εκείνο του Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, είχε όντως αξία. Ε ναι λοιπόν, είχε. Το Εμείς, όχι μόνο είναι πιο περίτεχνο κινηματογραφικά, αλλά και προχωράει τη προβληματική του Τρέξε! ακόμη παραπέρα, φέρνοντας τη μαύρη κοινότητα (και όχι μόνο), απέναντι στον τρομακτικό εαυτό της. Καθώς όσο λιγότερα γνωρίζει κανείς για τη ταινία, τόσο καλύτερα, ας προστεθεί ότι ο σκηνοθέτης έδωσε στους ηθοποιούς του να παρακολουθήσουν 10 κλασικές ταινίες τρόμου: το ορίτζιναλ Άσε το Κακό να Μπει (2008), την Έκτη Αίσθηση (1999), τη Λάμψη του Κιούμπρικ (1980), το Martyrs (2008), το Babadook: Οι Σελίδες του Τρόμου https://www.doctv.gr/page.aspx?itemid=spg8013 (2014), το Νεκροί Ξανά (1991), τα Πουλιά του Χίτσκοκ (1963), το Σε Ακολουθεί (2014), το A Tale of Two Sisters (2003) και το αριστουργηματικό Funny Games του Μίκαελ Χάνεκε (1997).

Info: Εμείς (Us). Τρόμου. ΗΠΑ 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 21 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Τζόρνταν Πιλ. Παίζουν: Λουπίτα Νιόνγκ’ο, Γουίνστον Ντιούκ, Τιμ Χάιντεγκερ, Ελίζαπμεθ Μος, Γιάγια Αμπντούλ-Ματίν ΙΙ, Άνα Ντιόπ. Διανομή: Tulip Entertainment.


ΒΕΡΟΛΙΝΟ, Σ’ ΑΓΑΠΩ: Μία ερωτική επιστολή με παραλήπτη μία μοναδική πόλη. Εικοσιπέντε χρόνια μετά την πτώση του τείχους, το Βερολίνο είναι μία από τις καταπληκτικές πόλεις του κόσμου. Εμπνέει καλλιτέχνες και σκηνοθέτες από διαφορετικούς πολιτισμούς. Η ταινία παρουσιάζει τη ματιά τους για την υπέροχη αυτή πόλη και  εντάσσεται στο franchise του Cities of Love του Emmanuel Benbihy, εμπλουτίζοντας το κινηματογραφικό σύμπαν των ρομαντικών δραμάτων-κωμωδιών όπως το Paris, je t’aime του 2006, το New York, I Love You του 2008 και το Rio, Eu Te Amo του 2014. Πρόκειται για δέκα διαφορετικές σύντομες ιστορίες ανθρώπων και προβάλλεται η δυναμική των διαπροσωπικών σχέσεων έτσι όπως διαμορφώνεται από τα προβλήματα και τις χαρές που προκύπτουν.

Η σειρά που ξεκίνησε με το Παρίσι Σ’ Αγαπώ (2006) και πέρασε από τη Νέα Υόρκη και το Ρίο της Βραζιλίας, φτάνει το 2018 μέχρι το Βερολίνο του σήμερα, αρκετά αποδυναμωμένη. Οι μικρές ιστορίες που αποτελούν την μορφή της αφήγησης σε όλες τις ταινίες της σειράς, ήταν από πάντοτε άνισες μεταξύ τους. Από τις 10 ταινιούλες μικρού μήκους με το ζόρι ξεχωρίζουν πραγματικά οι μισές. Αυτή της ιρανικής καταγωγής Μέισι Ταντζεντίν με την Κίρα Νάιτλι και την Έλεν Μίρεν που έχει τον τίτλο, Under Your Feet. Το Sunday Morning του Μεξικανού Φερνάντο Έιμπκε (Lake Tahoe), με τον συμπατριώτη του, Ντιέγκο Λούνα ως Μεξικάνα Τραβεστί. Το Hidden του Γερμανού Ντάνι Λέβι με τον πρόσφυγα που κρύβεται από μία πόρνη και το Embassy, από τον επίσης Γερμανό σκηνοθέτη του Κύματος (Die Welle), Ντένις Γκανζέλ, με την αγαπημένη Σιμπέλ Κεκιλί, τη τουρκικής καταγωγής πρωταγωνίστρια του Μαζί Ποτέ (Gegen die Wand), της πιο αγαπημένης ταινίας του Φατίχ Ακίν για την στήλη μας. Συμπαθητικό και το Me Three των Στέφανι Μάρτιν & Κλάους Κλάουσεν. Από εκεί και πέρα, όλες οι υπόλοιπες ιστορίες: το Berlin Ride του Βρετανού Πίτερ Τσέλσομ (The Space Between Us), το Lucinda in Berlin της Αμερικάνας ηθοποιού Νταϊάνα Εϊγκρόν, με τον Λουκ Γουίλσον και την ίδια, το ντεμπούτο Berlin Dance των Τζάστιν Φράνκλιν & Ντάνιελ Λουόουσκι, το Love is in the Air του γνωστού Γερμανού ηθοποιού Τιλ Σβάιγκερ (Der Bewegte Mann), με τον Μίκι Ρουρκ και η κεντρική ιστορία Transitions, με αναφορές στους Αγγέλους από Τα Φτερά του Έρωτα του Βιμ Βέντερς, που δένει όλες τις υπόλοιπες ιστορίες μεταξύ τους, από τον βετεράνο Γιόζεφ Ρούσνιακ του The 13th Floor (1999), είναι μετρίου ενδιαφέροντος.

Παρατηρεί κανείς μια ποιοτική πτώση στα ονόματα σκηνοθετών και ηθοποιών σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες. Το πρόβλημα είναι πως πέρα από το προσφυγικό και το εβραϊκό παρελθόν της πόλης που θίγονται σε δυο τρεις από τις ιστορίες, τίποτε άλλο δεν αντανακλά την εικόνα της γερμανικής ιστορικής πρωτεύουσας, του χτες και του σήμερα, κάποιες καρτποσταλικές εικόνες που μέσα από γλυκερές ή ανεκδοτολογικές αφηγήσεις ρομαντικής προοπτικής, δικαιολογούν το Σ΄Αγαπώ του τίτλου, ξεχνούν το Βερολίνο, αυτό καθεαυτό.

Info: Βερολίνο, Σ’ Αγαπώ! (Berlin, ich Liebe Dich!/Berlin, I Love You!). Ρομαντική Δραματική Κομεντί. Γερμανία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 21 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Ντένις Γκανζέλ, Νταϊάνα Εϊγκρόν, Φερνάρντο Έιμπκε, Κλάους Κλάουσεν, Ντάνι Λέβι, Ντάνιελ Λβόβσκι, Στέφανι Μάρτιν, Γιόζεφ Ρούσνακ, Τιλ Σβάιγκερ, Μέισι Τάντζεντιν, Πίτερ Τσέλσομ, Τζάστιν Φράνκλιν. Παίζουν: Κίρα Νάϊτλι,’Ελεν Μίρεν, Λουκ Γουίλσον, Σιμπέλ Κικιλί, Τζιμ Στάρτζες, Μίκι Ρουρκ, Τζίνα Ντίουαν, Χεϊντεν Πανετιέρ, Ντιέγκο Λούνα, Νταϊάνα Εϊγκρόν. Διανομή: Tanweer.


VOX LUX: Η ζωή μιας ποπ σταρ, με τη γεμάτη τρικυμίες σχέση με την κόρη της, την αδερφή της και τον αυταρχικό ατζέντη της. Η νεαρή μαθήτρια Σελέστ, είναι μία από τους ελάχιστους επιζώντες μιας μαζικής δολοφονίας από έναν οπλισμένο συμμαθητή στο σχολείο της. Η πορεία προς τη δόξα θα ξεκινήσει όταν σε μια εκδήλωση στη μνήμη των θυμάτων τραγουδήσει ένα τραγούδι που έγραψε μαζί με την αδερφή της. Ώριμη πια, ετοιμάζεται για μια συναυλία στη πόλη από την οποία ξεκίνησε. Ένα μεγαλειώδες comeback, την ίδια στιγμή που η προσωπική της ευτυχία βρίσκεται σε καθοδική πορεία.

Με τραγούδια γραμμένα από τη Sia και μουσική από τον Σκοτ Γουόκερ, η Vox Lux, είναι η δεύτερη ταινία του ηθοποιού, Μπρέιντι Κορμπέτ, του οποίου η πρώτη, το Η Γέννηση Ενός Ηγέτη (2015), παίχτηκε μονάχα σε ειδικές προβολές πέρυσι το Φεβρουάριο. Περισσότερο φιλόδοξη από εκείνη, αλλά λιγότερο επιτυχημένη, αποτελείται από ένα πρόλογο κι έναν επίλογο, χωρίς να έχει κυρίως αφηγηματικό σώμα. Από την εφηβική αποκάλυψη ενός μουσικού (που λέει ο λόγος), ταλέντου, περνάμε, 16 χρόνια αργότερα, στην ημέρα της συναυλίας ενός ποπ ειδώλου στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, πίσω στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Νιού Μπράιτον, του Στέιτεν Άιλαντ, της Νέας Υόρκης. Το φοβισμένο κορίτσι, δίνει τη θέση του στη νευρασθενική και γεμάτη εμμονές και φοβίες μέγα ποπ σταρ, η οποία έχει προβληματικές σχέσεις με όλους όσοι την περιβάλουν: τη κόρη της, την αδερφή της που γράφει και τα τραγούδια της, τον ατζέντη, τη μάνατζερ και όλους όσοι έχουν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο της. Αν το ζητούμενο για το σκηνοθέτη ήταν να μιλήσει για τη φήμη και το αντίτιμό της ή τη δύσκολη διαχείριση των ψυχολογικών τραυμάτων, η προσπάθειά του χάνεται από την χωρίς χιούμορ, σοβαροφανή προσέγγιση του, από την σκιαγράφηση ενός άκρως αντιπαθητικού κεντρικού χαρακτήρα που ούτε το ταλέντο της Πόρτμαν μπορεί να τον κάνει να φανεί αληθινός και από την άλλη η αποδόμηση της ποπ κουλτούρας που επιχειρείται στο εικαστικό και μουσικό κομμάτι της ταινίας, είναι παγερή και υπερβολικά στυλιζαρισμένη. Ενδιαφέρουσα απόπειρα με άνισα όμως αποτελέσματα, κατά τη ταπεινή γνώμη του γράφοντα και μόνο.  

Info: Vox Lux. Μουσική Δραματική. ΗΠΑ 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 21 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Μπρέιντι Κορμπέτ. Παίζουν: Νάταλι Πόρτμαν, Τζουντ Λο, Ράφεϊ Κάσιντι, Στέισι Μάρτιν, Τζένιφερ Ιλ. Διανομή: Seven Films. 


ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ: Παρά τα αξιοσημείωτα κέρδη της εταιρείας Perrin, η διοίκηση αποφασίζει να κλείσει ένα από τα εργοστάσια της. Οι 1100 υπάλληλοι αποφασίζουν να πολεμήσουν για να σώσουν τη δουλειά τους. Με εκπρόσωπο τον Λοράν Αμεντεό, οι εργάτες, αρχικά συνασπισμένοι και διασπασμένοι στη συνέχεια καθώς ο καιρός περνάει ατελέσφορα και η μητρική γερμανική εταιρεία προσφέρει τσεκ (αλλά όχι εγγυήσεις), θα κάνουν μια απεργία διαρκείας απαιτώντας τα στοιχειώδη, τη τήρηση της συμφωνίας τους με τη διεύθυνση. Σε μια διαδρομή γεμάτη κορυφώσεις και πτώσεις, μικρές νίκες και μεγάλες απογοητεύσεις, το σωματείο θα έρθει αντιμέτωπο με μια ανθρώπινη τραγωδία.

Συνεχίζοντας την προβληματική που ξεκίνησε με το εξαιρετικό, Ο Νόμος της Αγοράς (2015), ο Στεφάν Μπριζέ (Η Ζωή Μιας Γυναίκας), ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο, στην περαιτέρω επεξήγηση αυτού του νόμου. Η εταιρεία, παρά τις υποσχέσεις της, αποφασίζει ότι πρέπει να κλείσει το ένα από τα δύο εργοστάσιά της στην Γαλλία και επικαλούμενη τον εμπορικό ανταγωνισμό, να το μεταφέρει στη πιο συμφέρουσα, Ρουμανία (βλέπε Toni Erdmann). Παρά το καθαρό κέρδος των 16 Εκατομμυρίων και τη κρατική βοήθεια χωρίς εγγυήσεις (για να μην αποθαρρυνθούν οι ξένοι επενδυτές), η εταιρεία δεν δύναται σύμφωνα με τα κριτήριά της να συνεχίσει, ακόμη και όταν έχει φροντίσει αντίθετα, να ανεβάσει το κασέ των μάνατζερ και των διευθύνων συμβούλων της. Αντίθετα, προσφέρει στους απεργούς εργάτες τσεκ 25.000 Ευρώ σαν αποζημίωση, για να τους διχάσει, πράγμα που καταφέρνει.Με τους μάνατζερ να αποδεικνύονται πιο δυνατοί από τους πολιτικούς και με όλους να έχουν σαν δικαιολογία το εχθρικό περιβάλλον της Αγοράς στη Δύση, οι εκπρόσωποι των απεργών θα συναντήσουν μετά από πολλούς αγώνες και μεταξύ τους διαφωνίες το μεγάλο αφεντικό.

Υιοθετώντας το στιλ κινηματογράφισης του νέου σινεμά βεριτέ αλά Λοράν Κοτέ (Ανάμεσα στους Τοίχους) και Ρομπέν Καμπιγιό (120 Χτύποι το Λεπτό), όπως και στο Ο Νόμος της Αγοράς, ο Μπριζέ στήνει μια ταινία που μοιάζει με δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ (εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους συντελεστές), η οποία επεξηγεί ακόμη περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο οι Αγορές κυβερνούν τον σύγχρονο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό κόσμο μας, όπου με μπαμπούλα τον ανταγωνισμό, ο οποίος αφήνεται απόλυτα ελεύθερος να αλωνίζει και να κάνει ό,τι θέλει, καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα στο τρομερό πλέον όνομά του. Λίγο υπερβολικό το τέλος, αλλά και ο σχεδόν χωρίς ψεγάδια χαρακτήρας του Αμαντεό ή ο πραγματικά ύποπτος ρόλος κάποιων συνδικάτων. Δεν είναι ταινία για όλο το κόσμο, όσοι όμως ενδιαφέρονται για το θέμα το οποίο καίει το τομάρι μας αυτή τη στιγμή, θα τη βρουν συναρπαστική και γεμάτη συγκινήσεις, κινηματογραφικές και άλλες. Εκπληκτικό σάουντρακ από τον Μπερτράντ Μπλεσίνγκ. Στις ζημιές μαζί λοιπόν και στα κέρδη χώρια.

Info: Σε Πόλεμο (En Guerre/At War). Κοινωνική Δραματική. Γαλλία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 21 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Στεφάν Μπριζέ. Παίζουν: Βενσάν Λιντόν, Μελανί Ροβέρ, Ζακ Μπορντερί. Διανομή: Seven Films. 


Ο ΔΙΕΡΜΗΝΕΑΣ: Ο 80χρονος Άλι Ούνγκαρ ανακαλύπτει ένα βιβλίο γραμμένο από έναν πρώην αξιωματικό των SS, στο οποίο περιγράφει τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Σλοβακία. Διαβάζοντας, συνειδητοποιεί πως αυτός ο αξιωματικός είναι υπεύθυνος για τη δολοφονία των γονιών του. Αποφασίζει να τον βρει για να πάρει εκδίκηση αλλά αντί για τον αξιωματικό βρίσκει τον 70χρονο γιο του, Γκέοργκ, έναν συνταξιούχο δάσκαλο. Ο Γκέοργκ, που είχε αποφύγει τον πατέρα του σε όλη του τη ζωή, αποφασίζει να βοηθήσει τον Άλι και να γίνει ο διερμηνέας του προκειμένου να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για το σκοτεινό παρελθόν του πατέρα του.

Η ταινία του Σλοβάκου Μάρτιν Σούλικ ξεκινά σαν μια γλυκόπικρη κομεντί, για να βαρύνει στη συνέχεια, θέλοντας να πείσει τον θεατή ότι παίρνει στα σοβαρά, το ιδιαιτέρως σοβαρό θέμα της. Μικρό το κακό, είναι αισθαντική και διαθέτει ένα φοβερό κινηματογραφικό δίδυμο. Τον Πέτερ Σιμόνιτσεκ που γνωρίσαμε ως Τόνι Έρντμαν στην ομώνυμη ταινία της Μάρεν Άντε και τον Τσέχο σκηνοθέτη Γίρι Μένζελ (Υπηρέτησα τον Βασιλιά της Αγγλίας, του 2006), που κλέβουν τη παράσταση.

Info: Ο Διερμηνέας (Tlumocník/The Interpeter/Der Dolmetscher). Δραματική Κομεντί. Σλοβακία, Τσεχία, Αυστρία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 21 Μαρτίου. Παίζουν: Πέτερ Σιμόνιτσεκ, Γίρι Μέντζελ, Σουζάνα Μορέρι. Διανομή: Ama Films. 


ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΒΟΜΒΑΗ: Τον Νοέμβριο του 2008 ένα κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων σε ολόκληρη την Βομβάη, έριξε την πόλη στο χάος. Μία ομάδα Τζιχαντιστών κρυμμένη ανάμεσα σε απεγνωσμένους επιζώντες που έψαχναν για καταφύγιο εισέβαλε στο ξενοδοχείο TAJ. Εκεί και χωρίς διακρίσεις επιδόθηκαν σε μια σειρά από ανείπωτες πράξεις απανθρωπιάς και βίας. Η αληθινή ιστορία των θυμάτων και των επιζώντων, της συμπόνοιας και του θάρρους τους απέναντι στο πιο σκοτεινό πρόσωπο της ανθρωπότητας.

Κινηματογραφική μεταφορά ενός πραγματικού γεγονότος που συνέβη πριν από 10 χρόνια στην Βομβάη (Mumbai), η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Άντονι Μάρας σε συμπαραγωγή Ινδίας και ΗΠΑ, δεν ενδιαφέρεται να εισχωρήσει και να εξετάσει τις αιτίες της ισλαμικής τρομοκρατίας και της παγκόσμιας Τζιχάντ, αλλά χρησιμοποιεί με επιτυχία τη γνωστή συνταγή των περισσότερων ταινιών του είδους, είτε φίξιον, είτε βασισμένων σε πραγματικά γεγονότα, όπου οι καλοί και οι κακοί είναι ευδιάκριτοι και το σασπένς αφορά τη σωτηρία των δε από τους μεν, εμμένοντας στην εντυπωσιακή περιπέτεια και μένοντας επιφάνεια της ψυχολογίας των χαρακτήρων και εμμένοντας στις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ τους, προς άντληση συμπάθειας από τον θεατή. Με τον Ντεβ Πατέλ των Slamdog Millionaire, Lion και των Εξωτικών Marigold Ξενοδοχείων και τον Άρμι Χάμερ του Να Με Φωνάζεις Με Τ’ Όνομά Σου.

Info: Επίθεση στη Βομβάη (Hotel Mumbai). Δραματική Περιπέτεια Αγωνίας. Ινδία, ΗΠΑ 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 21 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Άντονι Μάρας. Παίζουν: Ντεβ Πατέλ, Άρμι Χάμερ, Ναζανίν Μπονιαντί. Διανομή: Spentzos Film. 


ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ: Ένας σκληρός, παλαιάς κοπής αστυνομικός και ο ευέξαπτος, νεότερος συνεργάτης του τίθενται σε διαθεσιμότητα όταν ένα βίντεο που δείχνει τις σκληρές μεθόδους καταστολής που ακολουθούν, διαρρέει στο διαδίκτυο. Με λίγα χρήματα και χωρίς καμία επιλογή, οι απογοητευμένοι αστυνομικοί βουτάνε στον εγκληματικό υπόκοσμο όπου και θα βρουν πολλά περισσότερα από όσα είχαν όσο ζούσαν στη σκιά.

Η καινούργια ταινία του σημαντικού Σ. Κρεγκ Ζάλερ (Τσεκούρι Από Κόκκαλο, Καυγάς στο Μπλοκ 99), είναι ξανά ένας φόρος τιμής σε αγαπημένες ταινίες Β’ Διαλογής του παρελθόντος. Πολύ κακοί μπάτσοι, υπερβολική βία και συναρπαστική δράση συνθέτουν μια ένοχη κινηματογραφική απόλαυση για τους φίλους του είδους. Οι σοβαροφανείς και οι πολιτικά ορθοί, ας απέχουν.

Info: Τα Δύο Πρόσωπα του Νόμου (Dragged Across Concrete). Αστυνομική Περιπέτεια. ΗΠΑ 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 21 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Σ. Κρεγκ Ζάλερ. Παίζουν: Μελ Γκίμπσον, Βινς Βον, Ντον Τζόνσον, Λόρι Χόλντεν, Τζένιφερ Κάρπεντερ, Τόρι Κιτλς. Διανομή: Odeon. 

εμφάνιση σχολίων