Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Homo Festivus

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ο πολιτισμός που ζούμε, με μικρές εξαιρέσεις θα μπορούσε να ονομαστεί πολιτισμός της γιορτή. Ακόμη και τα μαζικά πένθη, οι διαμαρτυρίες, οι διαδηλώσεις, ανταγωνίζονται τις θεσμοποιημένες πια εκδηλώσεις όπως τη γιορτή της μουσικής, τους τοπικούς μαραθώνιους, το Gay parade, είτε τις άτυπες όπως τους θριάμβους των ποδοσφαιρικών ομάδων.
 

Κάθε γιορτή δημιουργεί συναίνεση και οι άνθρωποι συμμετέχουν από μόνοι τους  

Ο Ζακ Λάνγκ, ο Κώστας Λαλιώτης, έλεγαν τη δεκαετία του 1980 «έπρεπε να βάλουμε τον κόσμο να συμμετάσχει σε κάτι». Η γενικευμένη γιορτή του νέου πολιτισμού ήταν ένα κάλεσμα να εμφανιστεί ο κόσμος και να γιορτάσει. Σήμερα αυτό το κάλεσμα δεν είναι αναγκαίο. Κάθε γιορτή δημιουργεί συναίνεση και οι άνθρωποι συμμετέχουν από μόνοι τους. Απλά οι άνθρωποι συμμετέχουν σε κάτι που τους εμπνέει. Είναι το μοναδικό αντικείμενο τέχνης που έχει απομείνει από ένα είδος πολιτισμού που έχασε την ψυχή του.

Στις προ εορταστικές κοινωνίες, ο έλεγχος από το κράτος ήταν ο εχθρός της διασκέδασης. Αποκλειόντουσαν τα παιδιά από τον κόσμο των ενηλίκων, υπήρχε καταστολή ψυχαγωγικών αντιδράσεων που θα έβλαπτε την εργασία, την κυκλοφορία, τα χρηστά ήθη των αστών, τα θρησκευτικά πιστεύω του κράτους.

Σήμερα η καταστολή είναι απλώς μια γελοιότητα. Δεν μπορείς να περιορίσεις τους ανθρώπους από το να διασκεδάσουν με τον τρόπο που θέλουν, γιατί κατ’ αρχήν η γιορτή έχει την τάση να αναπαράγεται απεριόριστα και εν τέλει γιατί αυτό μπορεί να τους αφυπνίσει τα πιο άγρια ένστικτα και να θυμηθούν ότι τους έχουν αφαιρέσει τόσα πολλά δικαιώματα και το να γιορτάζεις είναι το τελευταίο αγαθό που ο πολιτισμός μας δείχνει ικανός να δημιουργεί εν αφθονία.


Διαβάστε επίσης:
Το πηγάδι των επιθυμιών
Το δάσος και το δέντρο
Το θέμα είναι να υπάρχεις

εμφάνιση σχολίων