Η πιο δύσκολη εφεύρεση για τον Κύρο Γρανάζη,τον θρυλικό εφευρέτη του Ντίσνεϊ δεν ήταν η «μηχανή του χρόνου», όπως θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, αλλά το «πηγάδι των επιθυμιών». Αυτό γιατί οι άνθρωποι μπορεί να μοιάζουν μεταξύ τους αλλά είναι ταυτόχρονα τόσο διαφορετικοί, που οι επιθυμίες τους δύσκολα μπορούν να συμπίπτουν.
Άλλωστε η επιθυμία οδηγεί μέσω των αισθήσεων στην απόλαυση, η απόλαυση οδηγεί στην αυτογνωσία και η αυτογνωσία διευρύνει το Σύμπαν που νιώθουμε γύρω μας. Όπως επίσης το διευρύνει και η φαντασίωση, ο μύθος που μας κάνει να διαισθανόμαστε τα πράγματα, να συμμετέχουμε στα δρώμενα, να ενωνόμαστε με άλλους ανθρώπους και να αντιμετωπίζουμε τις φυσικές δυνάμεις. Μια σύνθεση ταυτόχρονα χαοτική κι αρμονική, που γεννά, αναπαράγει και μετατρέπει τις επιθυμίες μας σε όραμα για το μέλλον.
Όλες οι τάσεις έχουν τις ρίζες τους σε αυτές τις πρωτογενείς δυνάμεις που γεννιούνται στην περιοχή όπου ζουν τα τζίνια και βασιλεύουν οι νεράιδες, στον ωκεανό του συλλογικού ασυνείδητου, τον γεμάτο οργόνη. Η μαγεία είναι η πρωτογενής ουσία που ενεργοποιεί αυτές τις δυνάμεις και μετατρέπει την έμπνευση σε άυλη κάψουλα που ταξιδεύει στο διάστημα.
Στην μονοδιάστατα υλιστική εποχή της τεχνοεπιστήμης καί της υπεροψίας των ειδικών, η έννοια της ανθρώπινης επιθυμίας τείνει να γίνει ένα πλήθος λεπτομερειών που πρέπει να τιθασσευτούν, να αποστειρωθούν, να υποταχθούν στα προγράμματα της ΝΑΣΑ ή να προσαρμοσθούν και να μετατραπούν σε προϊόν που θα πουληθεί στην αγορά.
Όμως η επιθυμία δεν είναι πρόγραμμα ούτε προϊόν, αλλά μέρος από την προσωπική ουσία του καθενός από μας. Τα αποτυπώματά μας τελικά στον χρόνο, που μας κάνουν να αισθανόμαστε αιώνιοι και να προσεγγίζουμε τους θεούς ταξιδεύοντας στο διάστημα ή επεκτεινόμενοι σε παράλληλα σύμπαντα.
Ο Κύρος Γρανάζης τελικά δημιούργησε το «πηγάδι των επιθυμιών» λύνοντας τρεις κβαντικές εξισώσεις. Αυτές της Ελευθερίας, της Απόλαυσης και του Έρωτα. Τότε συνειδητοποίησε ότι βρήκε την «πηγή του παντός» που από κει ξεκίνησαν όλα.