Το θέμα είναι Α' ΠΡΟΣΩΠΟ να υπάρχεις

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Όμορφος με μια ομορφιά που αγνοεί τη Γη» λέει ο Isidore Ducasse, ποιητής και αυτοχρισμένος κόμης του Λωτρεαμόν, με ένα στίχο επίκαιρο, σε μια εποχή που η λατρεία του ατόμου αντικαθίσταται από τη λατρεία του προσώπου.

Ο εγωισμός ήδη τείνει σε μια συμπεριφορά που συγκεντρώνεται σε μια αισθητική ενότητα. Τα social media είναι κυρίως ένας απέραντος ζωολογικός κήπος, μια συρραφή από ταινίες του Μπόλιγουντ, όπου παγώνια, τίγρεις, λιοντάρια και εξωτικά πουλιά διαγωνίζονται σε διάφορες αποχρώσεις του στυλ.

Το θέμα είναι να υπάρχεις, σε μια φωτογραφία, ένα βίντεο, στην καταγραφή εκείνης της μεθυστικής στιγμής που προσφέρει η έκθεση της απόλυτης ενέργειας να σε προσέξει το κοινό και να γίνεις τάση έστω και για ελάχιστο χρόνο. Το όνειρο των λεγόμενων επαναληπτικών συνθετών έγινε πράξη. «Δεν με ενδιαφέρει ότι είναι καλό. Με ενδιαφέρει το καινούργιο, το σπινθηροβόλο, ακόμα κι αν αυτό εμπεριέχει το ενδεχόμενο να είναι κακό». Όμως ο εγωισμός είναι μια διάθεση, ένα φαινόμενο, ένα ρεύμα που δεσπόζει με τη δύναμή του εδώ και αιώνες, με τη μόνη διαφορά ότι δεν ενδιαφερόταν μέχρι σήμερα για την άμεση αποδοχή.

Το θέμα είναι να υπάρχεις, σε μια φωτογραφία, ένα βίντεο, στην καταγραφή εκείνης της μεθυστικής στιγμής που προσφέρει η έκθεση της απόλυτης ενέργειας να σε προσέξει το κοινό και να γίνεις τάση έστω και για ελάχιστο χρόνο             

Ο εγωισμός είναι σεβασμός για τον εαυτό και σε βάθος χρόνου μια ευρύτερη αυτοσυνείδηση και αλληλεγγύη που αποκτά το ανθρώπινο είδος κατά τη λεγόμενη πρόοδο της διαδρομής του.

Μια βίαιη εξέγερση ενάντια στην ανυπαρξία που επιφέρει η εξουσία, ο κομφορμισμός κι ο θάνατος. «Δεν θα αφεθούμε να νικηθούμε από σένα, Θάνατε, ούτε από καμιά δύναμη, κι όταν η ώρα της αναπόφευκτης αναχώρησης θα σημάνει, η περιφρόνηση μας γι αυτούς που αγκιστρώνονται μάταια στην ύπαρξη θα ξεσπάσει στο ωραίο –ω πόσο άξια ζήσαμε- » λέει ο θεϊκός Λουκρήτιος.

Ο εγωισμός είναι ένα ψυχαναλυτικό παιχνίδι με τον καθρέφτη, μια πράξη που μεταβατικά και πρόσκαιρα είναι βίαιη γιατί σπάει τον καθρέφτη και διεκδικεί την ελευθερία.

Πρόκειται για ένα είδος παράλληλης ιστορίας που εμπεριέχει το συλλογικό ασυνείδητο και μετατρέπει το άτομο σε ενεργό υποκείμενο. Μια μεγαλειώδης επική ποίηση, ένα κομμάτι αισθητικής που ξεφεύγει από τα όρια της συμβατικότητας.

Το «θαυμαστό», το ιδεώδες του Breton, το «ορθολογικό», το ιδεώδες του Hegel, το «να μεταμορφωθεί ο κόσμος», του Marx ή το «να αλλάξει η ζωή», του Arthur Rimbaud δεν είναι παρά ο καταλύτης, ο επαναστατημένος άνθρωπος που, όπως λέει ο Camus, θέλει να εκφραστεί, να υπάρχει σε έναν χρόνο που έχει σταματήσει τη ροή του και αιωρείται ακίνητος. Ας καταγραφεί σε μια selfie. Χρειαζόμαστε άφθονο υλικό αφήγησης μιας νέας Ιστορίας στη θέση της παλιάς των βαρύγδουπων ονομάτων.

εμφάνιση σχολίων