Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ: Ο Ντέιβιντ είναι νοσηλευτής που φροντίζει ασθενείς στο τελικό στάδιο της νόσου τους. Αποδοτικός και αφοσιωμένος στο επάγγελμά του, αναπτύσσει ισχυρούς δεσμούς με κάθε ασθενή που φροντίζει. Ωστόσο, εκτός του χώρου εργασίας του, ο Ντέιβιντ είναι αναποτελεσματικός, αμήχανος, εσωστρεφής. Είναι φανερό πως χρειάζεται καθέναν από τους ασθενείς του όσο τον χρειάζονται κι αυτοί.

Ο Μεξικανός Μισέλ Φράνκο του εξαιρετικού Μετά την Λουτσία (2012), έφτασε με το αγγλόφωνο Χρονικό της Αθωότητας στο περσινό Φεστιβάλ των Καννών και απέσπασε το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου, το οποίο έχει γράψει ο ίδιος. Περισσότερο μια ταινία σιωπών, παρά διαλόγων, παρακολουθεί την καθημερινότητα ενός κατατονικού άντρα, ο οποίος αφού τα έχει κάνει θάλασσα στην προσωπική του ζωή, έχει επενδύσει όλη του την ενέργεια, στους ετοιμοθάνατους ασθενείς που φροντίζει. Η αφοσίωσή του, ξεπερνά κατά πολύ τις τυπικές υποχρεώσεις που του επιτρέπεται να έχει, αποκτώντας φορές, μέχρι και στοιχεία ενός ιδιαίτερου ερωτισμού, πράγμα που όχι και τόσο εσφαλμένα, κρίνεται από τους συγγενείς ενός από τους ασθενείς του, ως σεξουαλικά επιλήψιμη. Η επιστροφή του στην γενέτειρά του και η περιστασιακή του συνάντηση με οικία πρόσωπα από το παρελθόν, θα συμπέσει με την πρόταση της ασθενούς που προσέχει, να την βοηθήσει να φύγει από την ζωή.

Ο Φράνκο, εφαρμόζοντας το less is more, σκηνοθετεί δωρικά, παρακολουθώντας σιωπηλά την καθημερινή ρουτίνα του νοσηλευτή και των ασθενών του, μέχρι την τελική έξοδό τους. Επώδυνη αλλά συναρπαστική (παρά την φαινομενική στατικότητα) στην παρακολούθησή της, δίνει τις πληροφορίες της με το σταγονόμετρο, ανεβάζοντας έτσι την ένταση με τον τρόπο ενός καλοκουρδισμένου θρίλερ.

Χωρίς να χρωματίζει θετικά ή αρνητικά τους χαρακτήρες της, αποφεύγει να πάρει θέση πάνω στο θέμα της ευθανασίας, στο οποίο επανέρχεται αναπόφευκτα ο Ντέιβιντ (εξαιρετική εσωτερική ερμηνεία από τον Τιμ Ροθ), καθώς ήταν αυτός, όπως μαθαίνουμε, που βοήθησε τον θανάσιμα άρρωστο γιο του, να φύγει ανώδυνα και με αξιοπρέπεια από τον μάταιο τούτο κόσμο. Κι ενώ η ταινία έχει ακολουθήσει κάθε αντισυμβατικό μονοπάτι, το εκκωφαντικά δραματικό φινάλε της, μοιάζει εντελώς αμήχανο. Ευτυχώς δεν καταστρέφει την γενικά καλή εικόνα. Σαν μια σκληροπυρηνική εκδοχή του Ξεχασμένες Ζωές, με τις οποίες μοιράζεται μονάχα την κεντρική ιδέα, απευθύνεται σε λίγο περισσότερο ανήσυχους θεατές.

Info: Το Χρονικό Μιας Αθωότητας (Chronic). Δραματική. Μεξικό Γαλλία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Μαίου. Σκηνοθεσία:Μισέλ Φράνκο. Παίζουν: Τιμ Ροθ, Σάρα Σάδερλαντ, Ρόμπιν Μπάρτλετ, Ρέιτσελ Πίκαπ. Διανομή: Feelgood Entertainment & Rosebud21.




ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ: Μετά τον θάνατο της συζύγου του, ένας ηλικιωμένος άνδρας, ο Ζεβ,αποφασίζει να φύγει από το γηροκομείο και να αναζητήσει τον υπεύθυνο στρατιωτικό για την εκτέλεση της οικογένειας του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, πριν από 70 ολόκληρα χρόνια. Στόχος του είναι να τον σκοτώσει. Γνωρίζει το όνομα αυτού που αναζητά αλλά για να είναι σίγουρος θα πρέπει να ελέγξει από κοντά τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους που έχουν το ίδιο όνομα.

Ο Ατόμ Εγκογιάν, ήδη από την εποχή του Αραράτ (2002), έχει σταματήσει να κάνει εκείνο το συναρπαστικό, ιδιοσυγκρασιακό σινεμά, μέσα από ταινίες όπως το Family Viewing (87), το The Adjuster (91) και το Exotica (94), από τις οποίες έχτισε το όνομά του και αγαπήθηκε πολύ από τους σινεφίλ όλου του πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια, σκηνοθετεί ευσυνείδητα και με επαγγελματικό τρόπο, ταινίες που δεν είναι αδιάφορες, αλλά ούτε και ιδιαίτερα σπουδαίες.

Εδώ, το σενάριο που φέρνει την υπογραφή του Μπέντζαμιν Μπανγκ, ξεκινάει με μια ωραία ιδέα την οποία στολίζει με χιτσκοκικές αναφορές, καθώς η άνοια του ήρωα (που ξυπνάει κάθε πρωί και δεν θυμάται ποιος είναι), θυμίζει κάπως τον ίλιγγο του Τζίμι Στιούαρτ στο Vertigo (1958), και η οποία αντιπαραβάλλεται με την γενική άνοια ενός κόσμου, που μοιάζει να έχει ξεχάσει τα εγκλήματα του Άουσβιτς, καθώς μισό αιώνα μετά, ακροδεξιά και ναζιστικά κόμματα αναρριχώνται και πάλι στην εξουσία.

Χωρίς να λείπουν οι υπερβολές και οι αφηγηματικές ευκολίες, (ή μάλλον, κυρίως χάρη σε αυτές), ο Εγκογιάν καταφέρνει να ανεβάσει την ένταση (ιδιαίτερα στην σκηνή της επίσκεψης του ήρωα στο σπίτι του ναζιστή σερίφη), κάνοντας την θέαση της ταινίας ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα. Η τελική ανατροπή όμως, είναι τόσο εξωφρενικά τραβηγμένη από τα μαλλιά, που πολύ δύσκολα καταπίνεται από ένα κοινό που έχει φάει τα θρίλερ με το κουτάλι. Ευτυχώς οι ηθοποιοί, με επικεφαλής έναν εκπληκτικό Κρίστοφερ Πλάμερ, τιμούν και με το παραπάνω, την υποκριτική τέχνη τους. Εξαιρετικό για άλλη μια φορά το σάουντρακ του μόνιμου συνεργάτη του Εγκογιάν, Μάικλ Ντάνα (Η Ζωή του Πι, Little Miss Sunshine, Τρούμαν Καπότε).

Info: Γράμματα Από το Παρελθόν (Remember). Δραματικό Θρίλερ Αγωνίας. Καναδάς - Γερμανία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Μαίου. Σκηνοθεσία: Ατόμ Εγκογιάν. Παίζουν: Κρίστοφερ Πλάμερ, Μάρτιν Λαντάου, Μπρούνο Γκαντζ, Ντιν Νόρις, Χένρι Τσέρνι. Διανομή: Seven Films & Spentzos Film.




THIS IS NOT A COUP: Πόσα πραξικοπήματα απαιτούνται ώστε να επιβληθεί η οικονομική κυριαρχία του Βερολίνου και η λειτουργεία της ευρωζώνης; Η συνήθης απάντηση είναι φυσικά: Όσες και οι χώρες στις οποίες πρέπει να επιβληθεί μνημόνια. Μόνο που σε ορισμένες περιπτώσεις αυτά τα πραξικοπήματα ήταν...διπλά, Ποιες τράπεζες επέβαλαν τη δημιουργία του ευρώ; Ποιος διέταξε την ανατροπή εκλεγμένων πρωθυπουργών και πώς οδηγηθήκαμε στο κλείσιμο των τραπεζών; Μπορεί να μεταρρυθμιστεί ένα σύστημα που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί τις ισχυρότερες οικονομίες της Ευρώπης;

Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τις παρεμβάσεις της ΕΚΤ σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ελλάδα. Γνωστοί πανεπιστημιακοί δημοσιογράφοι αλλά και πολιτικοί που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των οικονομικών πραξικοπημάτων περιγράφουν τις διασυνδέσεις της ΕΕ με μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες. Ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου Δημήτρης Χριστόφιας αλλά και ο γνωστός δημοσιογράφος Άλαν Φρίντμαν, που αποκάλυψε το μηχανισμό ανατροπής της ιταλικής κυβέρνησης το 2011, δίνουν μια εικόνα από τις πρώτες δημοσιογραφικές αποστολές σε Λευκωσία και Ρώμη.

Οι παραγωγοί των ντοκιμαντέρ Deptocracy, Catastroika και Φασισμός Α.Ε. επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος, ξεκινώντας από την Φρανκφούρτη για να φτάσουν στην Αθήνα, μέσω Λευκωσίας, Ρώμης, Λισαβόνας, Δουβλίνου και αρκετών ακόμη ευρωπαϊκών πόλεων. Όπως και τα τρία προηγούμενα ντοκιμαντέρ της Infowar Productions, χρηματοδοτήθηκε αποκλειστικά από τους θεατές της με την μέθοδο του crowdfunding. Θα προβληθεί στο Τριανόν, την Ζέα στον Πειραιά, το Μακεδονικόν στην Θεσσαλονίκη και το σινέ Άνεσις στο Αγρίνιο.

Info: This is Not a Coup. Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Μαίου. Σκηνοθεσία - Μοντάζ: Άρης Τριανταφύλλου. Σενάριο: Άρης Χατζηστεφάνου. Επιστημονική Επιμέλεια: Λεωνίδας Βατικιώτης, Κάμερα: Θάνος Τσάντας. Μουσική: Ερμής Γεωργιάδης. Παραγωγή: Infowar Productions.




3o HORRORANT FILM FESTIVAL - ΝΥΧΤΕΣ ΤΡΟΜΟΥ: Επιστρέφει για τρίτη φορά και ιδιαίτερα αναβαθμισμένη η φετινή διοργάνωση του Ελληνικού, αλλά και Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Τρόμου, υπό την αιγίδα του κινηματογραφικού δικτίου Filmboy και των Δήμων Αθηνών, Θεσσαλονίκης και της Ισπανικής πρεσβείας (από τις 12 έως τις 18 Μαίου στην Αθήνα και από τις 19 έως τις 25, στην Θεσσαλονίκη). Εκτός από τα Διαγωνιστικά τμήματα Μικρού και Μεγάλου Μήκους, το φεστιβάλ συμπεριλαμβάνει Διαγωνιστικό Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους, Αφιέρωμα στον Ισπανικό Τρόμο, Αφιέρωμα στα Θρυλικά b movies της δεκαετίας του 50 και συνοδεύεται από μια σειρά από παράλληλες εκδηλώσεις. Περισσότερα γι αυτό, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
 

εμφάνιση σχολίων