«Η Αθήνα είναι ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ συγκλονιστική»

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ «Εκτός από τα κλασικά μνημεία της, η Αθήνα δεν είναι ένα κλασικό καρτ ποστάλ. Είναι ανήσυχη και αυθόρμητη, όπως τα αχαλίνωτα γκραφίτι που μερικές φορές αναπτύσσονται σε μια επική τέχνη του δρόμου». «Η Αθήνα δεν είναι ωραία αλλά είναι συγκλονιστική: ανακαλύψτε την πολιτιστική αναγέννησή της». Αυτά γράφει ανάμεσα σε άλλα ο δημοσιογράφος Robert Everett-Green, σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στο τουριστικό ένθετο της εφημερίδας Globe and Mail, και μιλά για το πώς η Αθήνα ζει, αναπνέει και εξελίσσεται στα χρόνια της κρίσης, για την πολιτιστική αναγέννηση της πόλης και για τον «επαναπροσδιορισμό της ελληνικής ταυτότητας».

Κάνοντας αναδρομή στην αστικοποίηση της Αθήνας τη δεκαετία του '60, με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις της, ο δημοσιογράφος τονίζει την προσπάθεια επαναπροδιορισμού της πολιτιστικής της ταυτότητας, με νέα σχέδια πάνω στο σκεπτικό του Rethink Athens. «Η Αθήνα εξακολουθεί να ζει το hangover από τα χρόνια της άνθησης της δεκαετίας του 1960, όταν οι Αθηναίοι ήταν περήφανοι για την πόλη που νόμιζαν ότι δημιουργούσαν, αλλά και παράξενα αμνήμονες  για τις συνέπειες αυτής της διαδικασίας. Με την ασύμμετρη ανάπτυξη, λόγω της ενίσχυσης από τις ΗΠΑ, η νεοκλασική κληρονομιά της πόλης έπαθε ζημιά. Το ίδιο και η οικολογία. Το Rethink Athens είναι ένα έργο υπό τη διεύθυνση του Ιδρύματος Ωνάση, το οποίο θα εισάγει μια “πράσινη σπονδυλική στήλη” μεταξύ των δύο κεντρικών πλατειών Ομόνοιας και Συντάγματος. Η Πανεπιστημίου θα πεζοδρομηθεί και θα γεμίσει με 800 δέντρα, ποδηλατόδρομους και μια γραμμή του τραμ, ενώ σιγά-σιγά θα αναβιώσει και η περιοχή γύρω από την πλατεία Ομόνοιας».

Στο ρεπορτάζ γίνεται επίσης ιδιαίτερη αναφορά στο «δυναμικό μετρό της πόλης», με τα πλούσια εκθέματα των ανασκαφών στους σταθμούς του αλλά και τη μοντέρνα τέχνη στο εσωτερικό τους.

Η Ελληνική Εθνική Λυρική Σκηνή και οι pop up παραστάσεις της που ταξιδεύουν μέσα σε μια βαλίτσα έχουν τη θέση τους στον τρόπο που η τέχνη εξακολουθεί να εξελίσσεται και να επεκτείνεται. Ο νέος χώρος της Λυρικής στο ολοκαίνουριο συγκρότημα του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, αναφέρεται επίσης.

Μια βόλτα στο Γκάζι, στην Τεχνόπολη και στο Μεταξουργείο, μας πάει το ρεπορτάζ, ξεναγώντας τον αναγνώστη στις περιοχές όπου οι τέχνες ανθίζουν, όπως και η εμπορική ζωή της πόλης, ενώ γίνεται ειδική αναφορά στο πάντρεμα μεταξύ κλασικού και βιομηχανικού που επικρατεί και στον τρόπο που αυτό ευνοεί τους καλλιτέχνες και την κοινωνική ζωή των πολιτών.

«Η πρωτεύουσα φαίνεται να ανακάμπτει από τα βάθη της κρίσης. Όλο και περισσότεροι Αθηναίοι συμμετέχουν σε δραστηριότητες στην πόλη, και αυτό αποτελεί μια αναγκαστική επαναδιαπραγμάτευση της ελληνικής ταυτότητας».

Η πραγματικότητα των αστέγων φτάνει σαν απόηχος σε έναν ρεπόρτερ που περπατά στους δρόμους της Αθήνας. «Ακόμα και με την ανεργία να φτάνει το 25%, δεν είδα πολλούς άστεγους, ίσως λόγω των ισχυρών δεσμών των ελληνικών οικογενειών», λέει ο δημοσιογράφος σχετικά με την εικόνα των αστέγων στο κέντρο. «Στο μεγαλύτερο μέρος της, η Αθήνα αποπνέει αίσθηση ασφάλειας. Οι άνθρωποι που συνάντησα ήταν πολύ φιλικοί και έτοιμοι να εισέλθουν σε ένα νέο κεφάλαιο στην εθνική τους ζωή. Η Αθήνα φαίνεται ένα πολύ πιο συναρπαστικό μέρος από ό,τι οι πιο οργανωμένες πρωτεύουσες του Βορρά».

Ανάμεσα στα μέρη που προτείνει το ρεπορτάζ στους επισκέπτες της πόλης, βρίσκονται το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης ( ΕΜΣΤ ), η Τεχνόπολη, η Εθνική Λυρική Σκηνή, το Μεταξουργείο και η Breeder Gallery, που «από την οικονομική κατάρρευση του 2009, έχει επικεντρωθεί στην προώθηση μιας επίλεκτης ομάδα των νεότερων Ελλήνων καλλιτεχνών στην παγκόσμια αρένα».

εμφάνιση σχολίων