Ο εποικισμός της ΚΟΣΜΟΣ Παλαιστίνης

ΚΟΣΜΟΣ «Όταν έγινα πρόεδρος, υπήρχαν λίγες εκατοντάδες έποικοι στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, αλλά οι κυβερνήσεις του Λικούντ προώθησαν τους εποικισμούς όταν εγκατέλειψα την προεδρία. Ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν καταδίκασε την πολιτική αυτή κι επανέλαβε πως “το ψήφισμα 242 είναι ο ακρογωνιαίος λίθος κάθε προσπάθειας ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή”. Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους έφτασε στο σημείο να απειλήσει με μείωση της αμερικανικής βοήθειας στο Ισραήλ. Παρά τις ακατάβλητες ειρηνευτικές προσπάθειες του προέδρου Μπιλ Κλίντον, κατά τη διάρκεια της θητείας του, οι έποικοι πολλαπλασιάστηκαν -φτάνοντας τους 225.000-, ειδικά επί των ημερών της πρωθυπουργίας του Εχούντ Μπάρακ.

Η καλύτερη προσφορά που έκανε το Ισραήλ στους Παλαιστίνιους ήταν να αποσύρει το 20% των εποίκων, αφήνοντας 180.000 εποίκους σε 209 εποικισμούς που καλύπτουν το 5% των κατεχομένων. Αυτό το ποσοστό πάντως είναι εξαιρετικά παραπλανητικό, καθώς θα πρέπει να προσθέσουμε τα εδάφη που έχουν καταληφθεί ή προορίζονται για περαιτέρω εποικισμούς, για οδικούς άξονες που συνδέουν τους εποικισμούς μεταξύ τους και με την Ιερουσαλήμ και για τις υποδομές που προσφέρουν στους εποικισμούς ύδρευση, αποχέτευση, ηλεκτροδότηση και τηλεπικοινωνίες. Έτσι ολόκληρη η Δυτική Όχθη κατακερματίζεται σε πολλά μικρά κομμάτια, που είναι μη κατοικήσιμα ή μη προσβάσιμα από τους Παλαιστίνιους.

Πρόσφατα οι Ισραηλινοί ηγέτες αποφάσισαν μια πολιτική μονομερών κινήσεων, χωρίς να διαβουλευθούν ούτε με τις ΗΠΑ ούτε με τους Παλαιστίνιους, το πρώτο βήμα των οποίων ήταν η αποχώρησή τους από τη Γάζα. Αποκλεισμένη και απομονωμένη όπως είναι σήμερα, χωρίς πρόσβαση στον αέρα, στη θάλασσα ή στη Δυτική Όχθη, η Λωρίδα της Γάζας δεν είναι μια βιώσιμη πολιτική οντότητα.

Το μέλλον της Δυτικής Όχθης είναι εξίσου δυσοίωνο. Ιδιαίτερα προβληματική είναι η ανέγερση, εκ μέρους του Ισραήλ, ενός διαχωριστικού τείχους στις κατοικημένες περιοχές της Δυτικής Όχθης κι ενός υψηλού φράκτη στις αγροτικές της περιοχές, που τοποθετείται εξ ολοκλήρου μέσα σε παλαιστινιακά εδάφη, συχνά εισχωρώντας βαθιά μέσα στα κατεχόμενα, καταπατώντας περισσότερα εδάφη και προετοιμάζοντας περισσότερους εποικισμούς. Το τείχος έχει σχεδιαστεί ώστε να πριονίσει και να αποκλείσει την Παλαιστίνη. Ένα δίκτυο αυτοκινητοδρόμων, που κατασκευάζεται για να συνδέσει το Ισραήλ με την κοιλάδα του ποταμού Ιορδάνη, θα κομματιάσει κι άλλο την Παλαιστίνη.

Αυτές οι πράξεις δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ αποδεκτές ούτε από τους Παλαιστινίους, ούτε από τη διεθνή κοινότητα· θα αυξήσουν την ένταση και τη βία στην Παλαιστίνη και θα εντείνουν την οργή και την πικρία του αραβικού κόσμου ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες, που θα θεωρηθούν υπεύθυνες για τα βάσανα των Παλαιστινίων.

Εδώ και χρόνια ο εκτελών χρέη πρωθυπουργού Εχούντ Όλμερ και άλλοι Ισραηλινοί υπεύθυνοι τόνισαν πως η κατοχή της Δυτικής Όχθης θα είναι όλο και πιο δύσκολη, καθώς ο αριθμός των Ισραηλινών πολιτών μειώνεται για δημογραφικούς λόγους σε σχέση με εκείνον των Παλαιστινίων, τόσο στο Ισραήλ όσο και στην Παλαιστίνη. Αυτό είναι προφανές σε πολλούς Ισραηλινούς, που θεωρούν επίσης την κατοχή ως παρέκκλιση από τις παλιές ηθικές και θρησκευτικές αξίες τους. Εδώ και χρόνια, όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν διαρκώς πως το 60% των Ισραηλινών θα ήταν πρόθυμο να εγκρίνει την αποχώρηση του Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη, με αντάλλαγμα μια μόνιμη ειρήνη. Η συντριπτική δε πλειοψηφία, τόσο των Ισραηλινών όσο και των Παλαιστινίων, επιθυμούν τη λύση των δύο κρατών. Καθώς οι κατοχικές δυνάμεις ενέτειναν τους ελέγχους τους τα τελευταία χρόνια, τα θύματα αυξήθηκαν. Από τον Σεπτέμβριο του 2000 έως τον Μάρτιο του 2006 έχουν σκοτωθεί στη σύγκρουση 3.982 Παλαιστίνιοι και 1.084 Ισραηλινοί, μεταξύ των οποίων 708 παιδιά Παλαιστινίων και 123 Ισραηλινών.

Λίγοι αμφιβάλλουν πως ένας οριστικός διακανονισμός θα οδηγήσει σε μαζική αναγνώριση του Ισραήλ και του δικαιώματός του να ζει εν ειρήνη από τις αραβικές κυβερνήσεις. Κάθε απορριπτική πολιτική, είτε προέρχεται από τη Χαμάς, είτε από άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις, θα ξεπεραστεί από τη βαθιά επιθυμία των Αράβων να αποφύγουν περαιτέρω βία και να αφιερωθούν στην ευημερία του παλαιστινιακού λαού.

Όλα αυτά τα χρόνια είδα πολλές φορές την απελπισία και την απογοήτευση να τη διαδέχεται η αισιοδοξία και η πρόοδος προς την ειρήνη. Ακόμα και σήμερα, ας μην εγκαταλείπουμε τις ελπίδες για μόνιμη ειρήνευση στο Ισραήλ και για ελευθερία και δικαιοσύνη για τους Παλαιστίνιους, εφόσον τηρηθούν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις:

-Το Ισραήλ έχει δικαίωμα να υπάρχει και να διαβιώνει ειρηνικά, δικαίωμα που θα πρέπει να αποδεχτούν οι Παλαιστίνιοι και όλοι του οι γείτονες.

-Η δολοφονία αθώων πολιτών από επιχειρήσεις αυτοκτονίας δεν μπορεί να είναι ανεκτή και

-Οι Παλαιστίνιοι χρειάζεται να ζήσουν με ειρήνη και αξιοπρέπεια, πράγμα που εμποδίζεται κυρίως από τον μόνιμο εποικισμό των κατεχομένων εκ μέρους του Ισραήλ».


Ο Jimmy Carter είναι πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ.

Πηγή: ppol

εμφάνιση σχολίων