«Ο Φαήλος και ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ το τρολ»

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Όλα ξεκίνησαν μέσα από το τουίτερ, όταν ο σύμβουλος του Πρωθυπουγού, Φαήλος Κρανιδιώτης, έκανε στο τουίτερ ένα ανίερο σχόλιο σχετικά με τους συνταξιούχους και την περίθαλψή τους (μπορείτε να δείτε το διάλογο εδώ). Το τουίτερ βούιξε, ο ελληνικός Tύπος το ίδιο. Ανάμεσα σε εκείνους που το σχολίασαν ήταν η Έλενα Ακρίτα στη στήλη της στα Νέα. Η απάντηση της Ακρίτα δημιούργησε μια «κόντρα» από το τουίτερ που συνεχίστηκε, με αποτέλεσμα η Ακρίτα να ξαναγράψει για το θέμα. Ενδεικτική του κλίματος πάντως είναι μια βόλτα από το λογαριασμό του κύριου Κρανιδιώτη στο τουίτερ.

Η απάντηση της Έλενας Ακρίτα: «Προς Φαήλο Κρανιδιώτη και όχι μόνο… Στα 13 χρόνια που γράφω εδώ, ποτέ, ούτε μία φορά, δεν έχω κάνει χρήση της στήλης αυτής για να απαντήσω «επί προσωπικού»: Θεωρώ μια τέτοια πράξη κατάχρηση της δημοσιογραφικής εξουσίας. Επέλεξα να απαντήσω σήμερα για πρώτη φορά και ύστερα από πολλή σκέψη. Ο λόγος απλός: Αυτό που διά γυμνού οφθαλμού μοιάζει μια «πιπεράτη» αντιπαράθεση δύο προσώπων, στην ουσία ξεπερνάει και τον κ. Κρανιδιώτη και εμένα: Αφορά μια ολόκληρη κοινωνία. Μια κοινωνία που έχει αρχίσει να αναιρεί τις αξίες της, να χάνει τις προτεραιότητές της, να βλέπει όλο και περισσότερο το «δέντρο» αντί για το «δάσος».
Κύριε Κρανιδιώτη, πριν ξεκινήσω, επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω στους αναγνώστες τη στιχομυθία σας με τον χρήστη του twitter:
Ρασκόλνικοφ προς Κρανιδιώτη: «Βία είναι ο γέρος μου που πάει στον γιατρό και βρίσκει ταμπελάκι τελείωσαν οι 10 δωρεάν επισκέψεις! Αν πεθάνει, θα σ’ τον φέρω!».
Κρανιδιώτης προς Ρασκόλνικοφ: «Ευχαρίστως, αλλά πού να τον βάλουμε; Α, έχω όμως μια κούτα από τηλεόραση (ασπρόμαυρη). Αν τον διπλώσεις πριν παγώσει, θα χωράει».

1. Ο χρήστης του twitter, πριν σβήσει το λογαριασμό του, αναγράφει το πλήρες ονοματεπώνυμό του (@johnpergas). Άρα το επιχείρημά σας περί ανωνυμίας δεν ευσταθεί.
2. Ομολογώ ότι εκπλήσσομαι από τη μαντική σας ικανότητα για την οικονομική του επιφάνεια: Θριαμβολογείτε για τις φωτογραφίες από ταξίδια του που καταδεικνύουν οικονομική άνεση. Μα οι φωτογραφίες αυτές ανασύρθηκαν πέντε (!) μέρες ΜΕΤΑ το tweet σας στον χρήστη. Όταν εσείς του απαντήσατε, δε γνωρίζατε ποιος είναι. Αν έχετε το κληρονομικό χάρισμα, πάω πάσο!
3. Τελικά τι έχει σημασία; Το πρόσωπο που γράφει κάτι ή το περιεχόμενο του γραπτού του λόγου; Ποιος λέει κάτι ή τι λέει αυτός που το λέει; Εκείνη τη στιγμή συνομιλούσατε με έναν πολίτη για την υγεία! Το πρόβλημα είναι υπαρκτό! Αν δεν αντιμετωπιστεί, το χαρτόκουτό σας μπορεί πράγματι να χρησιμεύσει: Όχι για τελευταία αλλά για κανονική κατοικία!
4. Περίμενα όμως από κάποιον που δηλώνει σύμβουλος του Πρωθυπουργού σεβασμό -όχι στον χρήστη: Στα υπαρκτά πρόσωπα που ταυτίστηκαν με το κείμενό του! Περίμενα να καταλάβετε, έστω και εκ των υστέρων, ότι η εικόνα που «ζωγράφισαν» οι λέξεις σας ήταν τουλάχιστον αποτρόπαια!
5. Συγχωρέστε με, κύριε Κρανιδιώτη, που γεννήθηκα σε βόρειο προάστιο, την εποχή που ήταν ακόμα μια γειτονιά δημοσιογράφων. Συγχωρέστε τον παππού μου που αγόρασε το οικόπεδο πολύ πριν γεννηθώ. Κανείς δεν μου είπε τότε ότι αυτό θα μου αφαιρούσε το δικαίωμα να έχω ευαισθησίες, να εξεγείρομαι με αδικίες, να εκφέρω απόψεις!
6. Κύριε Κρανιδιώτη, το δικό σας παιδί δεν πεινάει, φαντάζομαι. Αυτό σας καθιστά ανάλγητο στις λιποθυμίες των άλλων παιδιών στην Ελλάδα του 2013;
7. Ο Πρωθυπουργός της χώρας επίσης γεννήθηκε σε «βόρειο προάστιο»! Κατάγεται από μια μεγάλη, ιστορική οικογένεια! Άρα -με τη δική σας λογική- δε δικαιούται να έχει κοινωνικές ευαισθησίες! Ο Αντώνης Σαμαράς, δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα, ταξικά οφείλει να είναι σκληρός και ανάλγητος!
8. Συγχωρέστε με που ζητώ, ως πολίτης, από όποιον έχει σχέση με την εξουσία να είναι πιο προσεκτικός από οποιονδήποτε άλλον, με επώνυμο ή ψευδώνυμο. Να σέβεται ένα πρόβλημα, να αγωνιά για τη λύση του και όχι να καταφεύγει σε μπλακ χιούμορ! Στην περίπτωσή σας κρατήστε το μπλακ. Το χιούμορ είχε πάει μάλλον για τσιγάρα!
9. Όσο για την αναφορά σας στον Γιώργο Κυρίτση, τη θέση μου, όπως την ανάρτησα στο twitter, την ξέρετε -κι ας επανέρχεστε. Γράφω: «Ο Γ. Κυρίτσης είπε: «Να πω ότι θα 3πλασιάσουμε τους μισθούς και στο τέλος να πάρετε τα τέτοια μου;». Η ουσία σαφής, ο τρόπος ανεπίτρεπτος».
[Αλήθεια, είναι «μαγκιά Πειραιώτη» (όπως αυτοχαρακτηρίζεστε) να εγκαλείτε μια γυναίκα για κάτι που ΔΕΝ είπε εκείνη, αλλά ο σύντροφός της; Ή μήπως «οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο;»].
10. Κλείνοντας: Ο διαδικτυακός μας διάλογος μου έδωσε τροφή για προβληματισμό. Ελπίζω να έδωσε και σε σας… και σε όσους ασχολήθηκαν με αυτόν -πέρα από το κουτσομπολιό τύπου «το τάδε είπε ο Κρανιδιώτης», «το δείνα απάντησε η Ακρίτα».
Ας γίνει λοιπόν όλο αυτό ένα μικρό, ασήμαντο έναυσμα να σκεφτούμε: Όταν κάποιοι μάς δείχνουν με το δάχτυλο αυτόν τον κρανίου τόπο που ζούμε, ας μην κοιτάμε το δάχτυλο. Ας κοιτάμε τον κρανίου τόπο!
Κατά τα άλλα, από τη μεριά μου η αλληλεπίδρασή μας έκανε τον κύκλο της: «Μια στάση εδώ…» που λέει κι ο Μητροπάνος… Εγώ κατεβαίνω από το όχημα… Αν εσείς θέλετε να τερματίσετε τη διαδρομή, η επιλογή δική σας! Κάτι τελευταίο: Εμείς οι έλληνες, ως λαός, τον θάνατο τον χλευάζουμε. Τον νεκρό όμως δεν τον εξευτελίζουμε! Ποτέ! Πηγή: Τα Νέα

Είχε προηγηθεί αυτό το κείμενο της Έλενας Ακρίτα: Ο Φαήλος και το «τρολ»: Την περασμένη εβδομάδα στο τουίτερ ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στον σύμβουλο και φίλο του Πρωθυπουργού αυτής της χώρας, τον κ. Φαήλο Κρανιδιώτη, και έναν χρήστη του Διαδικτύου. Μεταφέρω τον «διάλογο» επακριβώς: Ρασκόλνικοφ προς Κρανιδιώτη: «Βία είναι ο γέρος μου που πάει στον γιατρό και βρίσκει ταμπελάκι ότι τέλειωσαν οι 10 δωρεάν επισκέψεις! Αν πεθάνει, θα σ’ τον φέρω!». Κρανιδιώτης προς Ρασκόλνικοφ: «Ευχαρίστως, αλλά πού να τον βάλουμε; Α, έχω όμως μια κούτα από τηλεόραση (ασπρόμαυρη). Αν τον διπλώσεις πριν παγώσει, θα χωράει».

Ομολογώ, δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με το θέμα. ‘Ομως η εμφάνιση του κ. Κρανιδιώτη στην τηλεόραση του Σκάι και η επιμονή του ότι άριστα έπραξε και άριστα απάντησε – ε, τι να πω; Και να θες να αγιάσεις, κολάζεσαι! Επιπλέον, στη σελίδα του στο τουίτερ υπάρχουν τα ίδια ακριβώς «επιχειρήματα», το ίδιο ακριβώς νταηλίκι, η ίδια ακριβώς μαγκιά. Ούτε λίγο ούτε πολύ, και τηλεοπτικά και διαδικτυακά ο κ. Κρανιδιώτης υποστηρίζει ότι: Ο διαδικτυακός του συνομιλητής είναι «τρολ» και «καλικάντζαρος». (Ας το εξηγήσουμε αυτό για όσους δε γνωρίζουν τη διαδικτυακή ορολογία. Το τρολ προέρχεται από τη σκανδιναβική μυθολογία, αλλά η σημασία του στα social media είναι η εξής: Τρολ λέμε τους χρήστες που εσκεμμένα παρενοχλούν, χλευάζουν, χυδαιολογούν, επιτίθενται, υβρίζουν, με μόνο στόχο να εξαγριώσουν και να προκαλέσουν ακραίες συμπεριφορές στους συνομιλητές τους. Δεν πιστεύουν απαραίτητα αυτά που λένε. Γράφουν μόνο και μόνο για να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις. Στην αργκό του Διαδικτύου «τρολιά» είναι η πράξη του τρολ. Εναλλακτικά, το τρολ αποκαλείται και «καλικάντζαρος».)

Κύριε Κρανιδιώτη, ας πάω με τα νερά σας. Και ας δεχτώ ότι ο συγκεκριμένος χρήστης είναι τρολ. Όλοι όσοι αλληλεπιδρούμε διαδικτυακά, ξέρουμε πως τα τρολ μάς την πέφτουν από δέκα μπάντες. Τι κάνουμε, λοιπόν, σε αυτές τις περιπτώσεις; Τα γράφουμε ίσως, κύριε Κρανιδιώτη μου; Τα προσπερνάμε ίσως; Τα αγνοούμε ίσως; Αδιαφορούμε ίσως; (Έτσι κι αλλιώς, τα περισσότερα τρολ είναι πανηλίθια. Η αληθινή τρολιά θέλει τέχνη). Αν δεν το κάνουμε, τότε λειτουργούμε με δύο μέτρα και δύο σταθμά: Τα τρολ που συμφωνούν μαζί μας είναι «χρήστες του Διαδικτύου». Τα τρολ που διαφωνούν μαζί μας είναι «καλικάντζαροι του κερατά»!

Όμως ένας χρήστης που γράφει το συγκεκριμένο γιατί είναι τρολ, αλήθεια; Επειδή έκανε μαύρο χιούμορ; Επειδή εξέφρασε την απόγνωσή του με έναν ακραίο, αιρετικό τρόπο; Για να ξαναδούμε λίγο το τουίτ. Τι μας λέει -ή μάλλον τι ΣΑΣ λέει- εδώ ο ποιητής: «Βία είναι ο γέρος μου που πάει στον γιατρό και βρίσκει ταμπελάκι ότι τέλειωσαν οι 10 δωρεάν επισκέψεις! Αν πεθάνει, θα σ’ τον φέρω!». Βία είναι, κύριε Κρανιδιώτη. Τρολιά ΔΕΝ είναι. Όπως βία είναι ο τρόμος του γονιού να μην αρρωστήσει το παιδί του και δε μπορεί να του αγοράσει φάρμακα. Βία είναι τα παγωμένα σχολεία, νοσοκομεία, ιδρύματα. Βία είναι οι 400.000 οικογένειες χωρίς ούτε έναν εργαζόμενο. Ναι, κύριε Κρανιδιώτη. Βία είναι. Τρολιά δεν είναι! Πολίτης είναι. Καλικάντζαρος δεν είναι. Απλό. Ξεκάθαρο. Συνεννοηθήκαμε; Όχι; Δεν πειράζει, μια άλλη φορά.

Λέτε και ξαναλέτε ΤΟ επιχείρημα: Ότι εσείς απαντάτε ΕΠΩΝΥΜΑ και ο συνομιλητής σας ΑΝΩΝΥΜΑ. Αχ, κρίμα που δεν ενημερώσατε έγκαιρα το τουίτερ να αλλάξει τους κανονισμούς του! Να το κάνατε παραγγελία, ταμάμ όπως σας βολεύει εσάς, σαν την πίτσα με το μέτρο, ένα πράμα. Συγγνώμη, πάμε καλά; Πόσο άκυρη είναι αυτή η καραμέλα; Κι εγώ με ονοματεπώνυμο γράφω, άνθρωπέ μου. Αυτό τι σημαίνει; Η ανωνυμία είναι δικαίωμα του κάθε χρήστη! Εσείς όταν ανοίγατε λογαριασμό στο τουίτερ δεν το ξέρατε αυτό; Πάθατε πολιτισμικό σοκ με τόσα ψευδώνυμα γύρω σας; Και γιατί ανοίξατε λογαριασμό, στην τελική; Σας έστριψε κανένας το μπράτσο στην πλάτη; Σας είπε πως θα σας τσιμεντώσει στην Παραλιακή; Σας απείλησε; Σας εκβίασε;

Και βγαίνετε και λέτε στην τηλεόραση (και το μεταφέρω επί λέξει): -Ήταν τρολ! Καλικάντζαρος! Κάποιος με ψευδώνυμο, μια σκιά! Δεν πρόσβαλα κανέναν πολίτη! Πολίτη προσβάλατε, κύριε Κρανιδιώτη. Το άτομο με ψευδώνυμο πολίτης είναι! Το άτομο με ψευδώνυμο σε αυτή τη χώρα ζει! Το άτομο με ψευδώνυμο στα σκατά κολυμπάει και προσπαθεί να επιβιώσει. Το άτομο με ψευδώνυμο είναι πολίτης, κύριε Κρανιδιώτη. Δεν είναι καρτούν. Καρτούν είναι όποιος ακόμα και τώρα δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Δεν έχει συναίσθηση τι λέει και τι κάνει. Είτε είναι σύμβουλος και φίλος του Πρωθυπουργού, είτε δεν είναι…

Προτού γράψω αυτό το κείμενο διάβασα με προσοχή τα προφίλ των δύο «αντιδίκων» (που και οι δύο με ακολουθούν, όπως είδα σήμερα, στο τουίτερ). Και του Φαήλου Κρανιδιώτη και του Ρασκόλνικοφ (ψευδώνυμο εμπνευσμένο από τον ήρωα του Ντοστογιέφσκι στο «Εγκλημα και τιμωρία»). Θα μου επιτρέψετε να κλείσω με μια προσθήκη σε δικό μου τουίτ που γράφτηκε πριν από μερικούς μήνες: «Η ανωνυμία στο τουίτερ μεγιστοποιεί ό,τι φέρνει κανείς απ’ το σπίτι του. Άλλος ευφυΐα, οξυδέρκεια, χιούμορ και άλλος χυδαιότητα, κόμπλεξ, κατινιά».

Ο κύριος Φ. Κρανιδιώτης απάντησε στο ΒΗΜΑ 99,5 λέγοντας ότι το θέμα με τα tweet είναι γελοίο, αλλά αναγκάστηκε να απαντήσει (διαβάστε την απάντησή του εδώ).

εμφάνιση σχολίων