Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Όλιβερ Σάκς: Ευγνωμοσύνη

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Ο πατέρας μου, που πέθανε 94 ετών, έλεγε συχνά ότι τα ογδόντα ήταν μία από τις ωραιότερες δεκαετίες της ζωής του. Ένιωθε, όπως αρχίζω κι εγώ να νιώθω, μια διεύρυνση και όχι συρρίκνωση του μυαλού και της οπτικής γωνίας από την οποία βλέπει κανείς τα πράγματα, καθώς έχει πλέον μεγάλη εμπειρία ζωής, όχι μόνο της δικής του, αλλά και των άλλων· έχει ζήσει θριάμβους και τραγωδίες, επιτυχίες και αποτυχίες, επαναστάσεις και πολέμους, μεγάλα επιτεύγματα και βαθιές αμφιταλαντεύσεις· έχει δει να αναδύονται σπουδαίες θεωρίες, για να ανατραπούν στη συνέχεια από ανυποχώρητα δεδομένα· έχει μεγαλύτερη επίγνωση της παροδικότητας των πραγμάτων και ίσως και της ομορφιάς. Πρέπει πλέον να επιλέξω πώς θα ζήσω τους μήνες που μου απομένουν. Πρέπει να ζήσω όσο πιο έντονα μπορώ».

«Τις τελευταίες μέρες, μπόρεσα να ατενίσω τη ζωή μου από ψηλά, σαν τοπίο, και με μια ολοένα βαθύτερη αίσθηση της σύνδεσης μεταξύ όλων των μερών της. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω τελειώσει με τη ζωή. Τουναντίον, νιώθω έντονα ζωντανός και στον χρόνο που μου απομένει θέλω και ελπίζω να βαθύνω τις φιλίες μου, να αποχαιρετίσω εκείνους που αγαπώ, να γράψω περισσότερο, να ταξιδέψω αν έχω τη δύναμη, να φτάσω σε νέα επίπεδα κατανόησης και διαίσθησης».

« Πάνω απ’ όλα υπήρξα ένα συνειδητό ον, ένα σκεπτόμενο ον, σε τούτο τον όμορφο πλανήτη, κι αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο προνόμιο και σπουδαία περιπέτεια».

«Από τον Φεβρουάριο που έγραψα ότι έχω μεταστατικό καρκίνο, έχω βρει παρηγοριά στα εκατοντάδες γράμματα που έλαβα, στις εκδηλώσεις αγάπης και εκτίμησης και στην αίσθηση πως ό, τι κι αν συνέβη, έζησα μια μάλλον καλή και χρήσιμη ζωή».

«Βρήκα δουλειά με νόημα στη Νέα Υόρκη, σε ένα νοσοκομείο του Μπρόνξ για χρόνιες παθήσεις (το Mount Carmel, για το οποίο έγραψα στο βιβλίο μου Ξυπνήματα). Έβρισκα συναρπαστικούς τους ασθενείς μου εκεί και νοιαζόμουν πολύ γι’ αυτούς, τόσο που ένιωθα πως αποστολή μου ήταν να αφηγηθώ τις ιστορίες τους  – ιστορίες για άγνωστες σχεδόν καταστάσεις, που δεν μπορούσε να φανταστεί το ευρύ κοινό, ούτε καν πολλοί συνάδερφοί μου. Είχα ανακαλύψει την κλίση μου και την ακολουθούσα με πείσμα, αποφασιστικότητα και ελάχιστη ενθάρρυνση από τους συναδέλφους μου. Σχεδόν χωρίς να το συνειδητοποιήσω, έγιναν αφηγητής ιστοριών σε μια εποχή που οι ιατρικές ιστορίες είχαν εν πολλοίς εξαφανιστεί ως είδος». 


Ο Όλιβερ Σάκς (1933-2015) γεννήθηκε στο Λονδίνο. Σπούδασε νευρολογία στο Queen's College της Οξφόρδης και μετά το 1965 έζησε στη Νέα Υόρκη. Υπήρξε κλινικός καθηγητής νευρολογίας στο Albert Einstein College of Medicicne και στο NYU School of Medicine. Για το επιστημονικό έργο του τιμήθηκε με πολλές διεθνείς διακρίσεις. Υπήρξε τακτικός συνεργάτης στα περιοδικά "The New Yorker" και "The New York Review of Books", καθώς και σε πολλά ιατρικά περιοδικά. Οι "New York Times" αποκάλεσαν τον Δρα Σακς "the poet laureate of medicine" ("δαφνοστεφή ποιητή της ιατρικής"). Δημοσίευσε τα βιβλία: "Migraine" (1970), "Awakenings" (1973 - "Ξυπνήματα", Καστανιώτης, 1996), "A Leg to Stand On" (1984), "The Man who Mistook his Wife for a Hat" (1985 - "Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο", Καστανιώτης, 2000· Άγρα 2011), "Seeing Voices: A Journey into the World of the Deaf" (1989 - "Βλέποντας φωνές: Περιήγηση στον κόσμο των κωφών", Άγρα 2009), "An Anthropologist on Mars: Seven Paradoxical Tales" (1995 - "Ένας ανθρωπολόγος στον Άρη: Επτά παράδοξες ιστορίες", Άγρα 2007), "The Island of the Colorblind" (1996 - "Το νησί των τυφλών στα χρώματα", Άγρα 2013), "Uncle Tungsten: Memories of a Chemical Boyhood" (2001), "Oaxaca Journal" (2002), "Μusicophilia" (2007 - "Μουσικοφιλία", Άγρα 2011), "The Mind's Eye" (2010), "Hallucinations" (2012), "On the Move: A Life" (2015 - "Εν κινήσει: Μια ζωή", Ροπή 2016) και "Gratitude" (μετά θάνατον, 2015). Τα βιβλία του μεταφράστηκαν σε 22 γλώσσες και πούλησαν εκατομμύρια αντίτυπα. Ο Harold Pinter και ο Peter Brook διασκεύασαν βιβλία του σε θεατρικές παραστάσεις, ενώ το "Αwakenings" ("Ξυπνήματα") ενέπνευσε την ομότιτλη αμερικανική ταινία με πρωταγωνιστές τον Robert De Niro και τον Robin Williams. Το 2006 ο Όλιβερ Σακς διαγνώσθηκε με μια σπανιώτατη μορφή μελανώματος και εξαιτίας της ασθένειας έχασε το ένα του μάτι. Αργότερα έμαθε ότι ανήκει "στο 2% των κακότυχων ασθενών" στους οποίους η μορφή αυτή καρκίνου προκαλεί μεταστάσεις. Στις 19 Φεβρουαρίου του 2015 ανακοίνωσε σε άρθρο του στους "New York Times" ότι του έμεναν λίγοι μόνο μήνες ζωής, καθώς οι μεταστάσεις στο ήπαρ του είχαν πολλαπλασιαστεί. "Τώρα θα πρέπει να αποφασίσω πώς θα ζήσω τους μήνες που μου απομένουν. Θέλω να τους ζήσω με τον πιο πλούσιο, βαθύ και παραγωγικό τρόπο που υπάρχει", συμπλήρωσε. Καρπός αυτού του αναστοχασμού υπήρξε το βιβλίο "Η δική μου ζωή: Σκέψεις για τον επικείμενο θάνατο" (Άγρα, 2015, σε συνδυασμό με ένα αντίστοιχο κείμενο του 1776 του David Hume). Επαληθεύοντας τις προβλέψεις της ιατρικής, ο Σακς υπέκυψε στην επάρατη νόσο στις 30 Αυγούστου 2015, σε ηλικία 82 ετών. 


Από την Ψυχολόγο, Ψυχοθεραπεύτρια Έρα Μουλάκη.

 
Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν 


Διαβάστε επίσης:
«Γιατί όμορφοι και ικανοί άνθρωποι μένουν μόνοι;»
Η τυραννία της επιτρεπτικότητας
Πότε δύο άνθρωποι ερωτεύονται;
 
 

εμφάνιση σχολίων