Λαμπατούτ: Όταν παύουμε Α' ΠΡΟΣΩΠΟ να καταλαβαίνουμε τον κόσμο

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Μια τερατώδης γονιμότητα: Έτσι τώρα εκείνος ασχολείται με την κηπουρική, φροντίζει τον κήπο του αλλά και κήπους σε άλλα σπίτια. Απ’ όσο ξέρω, δεν έχει φίλους και οι γείτονες τον θεωρούν λιγάκι βλαμμένο, εγώ όμως θέλω να πιστεύω ότι είμαστε φίλοι, αφού κι αυτός καμιά φορά μού αφήνει έναν κουβά κομπόστ έξω από το σπίτι, δωράκι για τα φυτά μου.

Το πιο παλιό δέντρο στο κτήμα μου είναι μια λεμονιά, με πάμπολλα κλαδιά στην κορυφή, πυκνά, αναρίθμητα. Πριν από λίγο καιρό, ο νυχτερινός κηπουρός με ρώτησε αν ήξερα πώς πεθαίνουν τα εσπεριδοειδή• όταν φτάνουν σε μεγάλη ηλικία, εφόσον έχουν επιβιώσει από ξηρασίες, ασθένειες και επιθέσεις από όλα τα πιθανά παράσιτα, μύκητες και άλλους εχθρούς, υποκύπτουν στην υπεραφθονία.

Στο τέλος του κύκλου της ζωής τους, δίνουν μια τελευταία γιγάντια παραγωγή. Την τελευταία τους άνοιξη, τα άνθη τους φυτρώνουν και ανθίζουν σαν μπουκέτα και γεμίζουν τον αέρα με μια τόσο γλυκιά μυρωδιά που σου ερεθίζει το λαιμό και σου γαργαλάει τα ρουθούνια από δυο τετράγωνα μακριά• οι καρποί τους ωριμάζουν όλοι μονομιάς, κλάρες ολόκληρες σπάνε από το βάρος και μέσα σε λίγες εβδομάδες όλο το έδαφος γύρω τους είναι καλυμμένο από σάπια λεμόνια.

Είναι περίεργο, μου είπε, να βλέπεις μια τέτοια πληθωρικότητα πριν από το θάνατο. Στο ζωικό βασίλειο είναι εύκολο να το φανταστεί κανείς ― εκείνα τα εκατομμύρια σολομούς που ζευγαρώνουν και κατόπιν πεθαίνουν, ή τα δισεκατομμύρια ρέγκες που το σπέρμα και τα αυγά τους ασπρίζουν τα νερά των ακτών του Ειρηνικού για εκατοντάδες χιλιόμετρα.

Τα δέντρα όμως είναι πολύ διαφορετικοί οργανισμοί, και τέτοιες εκδηλώσεις τερατώδους γονιμότητας δεν είναι συνηθισμένες στα φυτά• πιο πολύ ταιριάζουν με τις υπερβολές του δικού μας είδους, που δεν σταματά να αυξάνεται κατά τρόπο ανεξέλεγκτο, καταστροφικό.

Τον ρώτησα πόσος χρόνος απέμενε ακόμη στη λεμονιά μου. Μου είπε ότι δεν υπήρχε τρόπος να μάθω, παρά μόνο αν έκοβα τον κορμό της για να κοιτάξω τους αυξητικούς της δακτυλίους. Αλλά βέβαια, ποιος θα ήταν διατεθειμένος να κάνει τέτοιο πράγμα;

 
Σε αυτό το υβριδικό βιβλίο, ο Λαμπατούτ κάνει την επιστήμη λογοτεχνία. Συνυφαίνοντας το δοκίμιο με τη μυθοπλασία και τη βιο¬γραφία με τη φαντασία, ο Λαμπατούτ αναδεικνύει την απειλητική σκιά που σέρνεται πίσω από το φως της επιστημονικής γνώσης. «Δεν είναι μόνο οι απλοί άνθρωποι• και οι ίδιοι οι επιστήμονες έχουν πάψει να καταλαβαίνουν τον κόσμο».

Μπενχαμίν Λαμπατούτ - Όταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο (εκδ. ΔΩΜΑ), μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου. Ο Χιλιανός Μπενχαμίν Λαμπατούτ γεννήθηκε το 1980 στο Ρόττερνταμ. Μεγάλωσε στη Χάγη, το Μπουένος Άιρες και τη Λίμα πριν εγκατασταθεί, σε ηλικία 14 ετών, στο Σαντιάγο της Χιλής όπου ζει και εργάζεται ως συγγραφέας. Τα βιβλία του έχουν λάβει πολλές διεθνείς διακρίσεις. Το Όταν ¬παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο έχει ήδη μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.


Διαβάστε επίσης:
Ντάρελ: Η σιωπή της κάμαράς μου με ξεκούφαινε
Η κουλτούρα της παρηγοριάς
Ο έρωτας και ο πανικός της εγγύτητας
 

εμφάνιση σχολίων