«Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι ο πόνος εξαγνίζει. Από αυτόν πηγάζει μια καθαρτική δράση». Από τον Μπιούλ Τσουλ Χαν
Η κοινωνία της παρηγοριάς είναι μια κοινωνία τού «μου-αρέσει». Είναι εθισμένη σε μια μανία αρέσκειας. Όλα εξομαλύνονται έτσι ώστε να προκληθεί αρέσκεια.DOCTV.GR | UNSPLASH
18 Μαΐου 2022
Το «Like» είναι το σύμβολο και, μάλιστα, το αναλγητικό της εποχής μας. Δεν είναι κυρίαρχο μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και σε όλα τα πεδία του πολιτισμού. Τίποτε δεν πρέπει να προκαλεί πόνο. Όχι μόνο η τέχνη, αλλά και η ίδια η ζωή πρέπει να είναι «instagrammable», πράγμα που σημαίνει απαλλαγμένη από γωνίες και κόψεις, από συγκρούσεις και αντιφάσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πόνο.
Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι ο πόνος εξαγνίζει. Από αυτόν πηγάζει μια καθαρτική δράση. Από την κουλτούρα της αρέσκειας απουσιάζει η δυνατότητα της κάθαρσης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο πνιγόμαστε στα κατακάθια της θετικότητας που συσσωρεύονται κάτω από την επιφάνεια της κουλτούρας της αρέσκειας.
Από το βιβλίο του Byung-Chul Han: Η κοινωνία της παρηγοριάς, εκδ. Όπερα. Ο Μπιούλ Τσουλ Χαν (1959) είναι Ελβετο-Γερμανός φιλόσοφος και πολιτιστικός θεωρητικός από τη Νότια Κορέα. Ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου και κατά καιρούς δίνει μαθήματα εκεί. Μεγάλο μέρος της γραφής του Χαν χαρακτηρίζεται από μια υποκείμενη ανησυχία σχετικά με την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος στη γρήγορη, τεχνολογικά καθοδηγούμενη κατάσταση του ύστερου καπιταλισμού.
Διαβάστε επίσης:
Λε Γκεν: Πέρα από τον πόνο
Η ιστορία της ηθικης
Τα χαμένα ραντεβού με το πεπρωμένο
εμφάνιση σχολίων