Antiwork: Το κίνημα ΚΟΣΜΟΣ των «αρνητών» εργασίας!

ΚΟΣΜΟΣ Εκατομμύρια «αρνητές εργασίας» προτιμούν να κάτσουν σπίτι, από το να εργάζονται υπερωρίες, με χαμηλούς μισθούς και σε κακό εργασιακό περιβάλλον. Το κίνημα με την ονομασία «antiwork» (αντιεργασία) ολοένα κι εξαπλώνεται και εκφράζει κυρίως -αλλά όχι μόνο- τη γενιά 1997-2012 (Gen Z) που αποφάσισε να αρνηθεί τη δουλειά με βασικό επιχείρημα πως τόσο οι μισθοί όσο και οι εξαντλητικές συνθήκες εργασίας είναι απαγορευτικά για όποιον θέλει να ζήσει αξιοπρεπώς.

Το φαινόμενο γίνεται όλο και πιο ισχυρό στις ΗΠΑ, όπου τα νούμερα αυξάνονται διαρκώς. Μόνο τον Σεπτέμβριο του 2021 παραιτήθηκαν περίπου 4,4 εκατομμύρια άνθρωποι, σε μια ύστατη προσπάθεια να δείξουν την απέχθειά τους στις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας και πολλοί εξ αυτών δεν βγήκαν ξανά σε αναζήτηση δουλειάς.

Οι μισθοί μειώνονται εδώ και δεκαετίες, ενώ το χρέος των φοιτητών αυξάνεται. Ο αριθμός των χαμηλόμισθων έχει αυξηθεί από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, καθώς οι μισθοί που υποστηρίζουν τη ζωή της μεσαίας τάξης έχουν μειωθεί.

Μετά ήρθε η πανδημία: Οι δισεκατομμυριούχοι πρόσθεσαν 2,1 τρισεκατομμύρια δολάρια στον συλλογικό τους πλούτο καθώς εκατομμύρια άνθρωποι παρέμειναν άνεργοι. Η ανισότητα διευρύνθηκε.

Είτε οι εργοδότες το συνειδητοποιούν είτε όχι, οι εργαζόμενοι ουσιαστικά απεργούν για καλύτερες συνθήκες                                                               

Το κίνημα της «αντιεργασίας» δεν σημαίνει τεμπελιά. Οι ιστορίες όσων συμμετέχουν δίνουν μερικές απαντήσεις στο γιατί υπάρχει συνεχής έλλειψη εργατικού δυναμικού. Είτε οι εργοδότες το συνειδητοποιούν είτε όχι, οι εργαζόμενοι ουσιαστικά απεργούν για καλύτερες συνθήκες.

Η σχετική ομάδα στο Reddit “Antiwork: Unemployment for all, not just the rich!” (Αντιεργασία: Ανεργία για όλους, όχι μόνο για τους πλούσιους!) μετρά 1,1 εκατ. μέλη. Οι αναρτήσεις τους αποκαλύπτουν καθημερινές ιστορίες μεταξύ αφεντικών που δείχνουν απροκάλυπτα κακή μεταχείριση και τοξική ή απειλητική συμπεριφορά σε καταπονημένους και κακοπληρωμένους υπαλλήλους. Είναι μια αντίδραση κατά των τακτικών εκφοβισμού, των ξεχειλωμένων ωραρίων και των χαμηλών αμοιβών και, κατά συνέπεια, της έλλειψης χρόνου ή χώρου για ποιότητα ζωής. Επικρατεί η αίσθηση ότι «πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό στη ζωή».

Το κίνημα της αντι-εργασίας είναι σύμπτωμα μιας κοινωνίας που έχει θέσει λάθος τις προτεραιότητές της εδώ και καιρό. Ως κοινωνία, έχουμε ορίσει τη σκληρή δουλειά και τη συσσώρευση πλούτου ως κορυφή, πολύ πάνω από αυτούς που είναι αφιερωμένοι στους ανθρώπους τους ή στα πάθη και τα χόμπι τους ή στην επιδίωξη της ευτυχίας με όποιον τρόπο νομίζει ο καθένας.

Μια πιο κατάλληλη ονομασία θα ήταν ίσως «αλλαγή της εργασίας». Ο τρόπος με τον οποίο παρακινούμε τους εαυτούς μας να εργαστούμε δεν έχει υποβληθεί σε επαρκή έλεγχο. Η πενθήμερη εργασία κρατά από τις αρχές του 1900 και μόλις πρόσφατα έχει αρχίσει να βρίσκει λίγη υποστήριξη ώστε να γίνεται πιο ευέλικτη ή/και εξ αποστάσεως, με στόχο μια μικρότερη, εξίσου αποδοτική αλλά σαφώς πιο ανθρώπινη εργασιακή εβδομάδα.

Όσοι εγκαταλείπουν τη δουλειά τους, δεν θέλουν να μείνουν άνεργοι. Απλώς αναζητούν σωστές αμοιβές, δίκαιους εργοδότες και μια καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Άρα πώς αλλάζουμε την εργασία για να μας ταιριάζει καλύτερα, αντί να υποθέτουμε ότι η ζωή θα ήταν καλύτερη χωρίς αυτήν; Και πώς μπορούν οι νομοθέτες να κάνουν τη ζωή πιο δύσκολη για εκείνους τους εργοδότες που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τους εργαζόμενους για οικονομικό όφελος; Αυτά είναι μερικά δίκαια ερωτήματα που ακόμα ψάχνουν απαντήσεις.

 
Με πληροφορίες από Guardian, Forbes, Business Insider

 

εμφάνιση σχολίων