Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Άγριοι κι Άγιοι

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ανάμεσα στον άγριο και τον άγιο μεσολαβεί ένα ρο: Η ροή των πραγμάτων. Οι άγριοι είναι οι φυλές που βγαίνουν εκτός ιστορίας. Οι άγιοι εξυψώνονται σαν αγωνιστές της ελπίδας.

Ο Σπάρτακος και ο Τσε Γκεβάρα είναι άγιοι επειδή είναι ανυπότακτοι. Δεν ανήκουν σε επίσημη Εκκλησία, αλλά εκπροσωπούν την ελπίδα του προλεταριάτου με τη ρωμαϊκή έννοια. Το πλήθος των απλών ανθρώπων, των φυλών, των τάξεων που σπρώχθηκαν στο περιθώριο της επίσημης ιστορίας. Στο όμορφο και παράξενα γοητευτικό γουέστερν Άγρια Συμμορία του Σαμ Πέκινπα μια ομάδα παρανόμων αποφασίζει μπροστά στην επέλαση του πολιτισμού, αντί να να διαλυθεί, να πεθάνει ηρωικά υπερασπιζόμενη τις ηθικές της αξίες. «Όταν η ιστορία δεν σε χωρά, τότε το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να επιλέξεις τον τρόπο με τον οποίο θα αναχωρήσεις», λέει ο Πάικ Μπίσοπ, ένας από τους κεντρικούς ήρωες. Η αποχώρηση γίνεται με βάση τους κώδικες του παλαιού κόσμου. Τελετουργικά και αιματηρά. Κορυφώνεται σε ένα διονυσιακό κρεσέντο όπου η κλαγγή των όπλων δίνει τον τόνο.

Οι αξίες που υποστηρίζουν οι ενεργοί αυτόχειρες είναι η ενότητα, η φιλία, η αλληλεγγύη. Το όραμα για μια ελεύθερη, άγρια ζωή σε μια άγρια δύση που εκσυγχρονίζεται και αλλάζει. Ο Σπάρτακος σήμερα επιστρέφει στην επικαιρότητα ως ένα από τα πιο δημοφιλή σίριαλ, το War of the Damned. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η ανάμνηση δεκάδων χιλιάδων δούλων που προτίμησαν να τα βάλουν με το ρωμαϊκό ολιγαρχικό σύστημα και να αποχωρήσουν με την αξιοπρέπειά τους αλώβητη, προμηνύει το πώς βλέπουν οι σύγχρονοι προλετάριοι την εποχή που έρχεται: Άγρια και άγια,πιθανόν εξελίξιμη σε κάτι καινούργιο «Η επίδραση της αβανγκάρντ μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί μετά τα γεγονότα. Η αβανγκάρντ είναι το μη παρουσιάσιμο στην εποχή της», λέει ο Ντεριντά. Παρ όλα αυτά και συνήθως, οι άγριοι είναι σκληροί, πρωτόγονοι, τραχείς. Έτσι καταγράφει η επίσημη ιστορία τους ανυπότακτους των βουνών και των δασών που αρνούνται τον πολιτισμό των κυρίων. Στις μεγάλες κοσμοϊστορικές αλλαγές, όταν η νέα εποχή φθάνει καλπάζοντας, εκατομμύρια εκτάρια παρθένου δάσους πρέπει να ξεριζωθούν, εκατοντάδες ποικιλίες άγριας ζωής να εξαφανιστούν. Μαζί εξαφανίζονται ήθη, έθιμα, συνήθειες που αφορούν τον παλαιό τρόπο ζωής.

Στον Τελευταίο Σαμουράι πεθαίνει ο κώδικας τιμής Bushidō· ένα μέρος του αφομοιώνεται στον αυτοκρατορικό στρατό. Στους Βίκινγκς, μετά το βίαιο εκσυγχρονισμό πεθαίνει η κοινότητα, ενώ η λεηλασία μετατρέπεται σε κρατική επιχείρηση σταυροφορίας. Οι Σκοτσέζοι Highlanders εκχωρούν τα βαρβαρικά τους ταρτάν στις παρελάσεις του βρετανικού στρατού. Μονάχα τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής δεν καταφέρνουν να αφομοιώσουν ολοκληρωτικά οι σειρήνες του πολιτισμού, γιατί αυτοί αρνούνται την τεχνολογία, το θεό των λευκών, το χρήμα. Στην Άγρια Συμμορία, που έχει κάτι το ινδιάνικο μέσα της (ο Πέκινπα είναι Ινδιάνος από μητέρα), το μότο που κυριαρχεί μόλις φθάνει ο σιδηρόδρομος, το αεροπλάνο, οι μικροί δικτατορίσκοι με τους στρατιωτικούς συμβούλους είναι: «Όταν είσαι με κάποιον, μένεις μαζί του. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τελείωσέ το με το δικό σου τρόπο». Ο δρόμος προς την αγιοσύνη των αγρίων, όπως λέει ο Πάικ: «Let’s go, why not?». Μετά ηχεί ο κρότος των πολυβόλων και ο απόηχος από το αγαπημένο βαλσάκι του Πάντσο Βίλα

Διαβάστε επίσεις:
Ένα κομμάτι ουτοπίας
Homo Festivus
Το δάσος και το δέντρο

εμφάνιση σχολίων