ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Τσιμενδώνη να γίνει!

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Σκέφτηκα πολύ πριν γράψω αυτό το κείμενο κυρίως γιατί με ενοχλούν οι αβασάνιστες μεμψιμοιρίες ιδιαίτερα όταν κάτι διαφορετικό επιχειρείται να γίνει σ' αυτό τον τόπο.

Προφανώς και υπήρχε εδώ και χρόνια ένας ελαφρύς, τσιμεντένιος διάδρομος περιδρομικά του Παρθενώνα ο οποίος και γλιστρούσε ή ήταν συχνά επικίνδυνος. Πολύ ορθά αποφασίστηκε η ανακατασκευή του διαδρόμου που θα βοηθούσε τους επισκέπτες και τους ΑΜΕΑ κατά την κυκλοφορία τους στον ιερό βράχο. Εξάλλου η Ακρόπολη είναι η βαριά μας –κυριολεκτικά–- βιομηχανία και πρέπει να την προσέχουμε. Είναι τόσο επικερδής εξάλλου! Εύκολα και σίγουρα λεφτά. Αφού δεν διαθέτουμε πλέον καμία άλλη, σοβαρή βιομηχανία... Από τότε που πολιτικοί και συνδικαλιστές –χωρίς να παραγνωρίζω και την βουλιμία των πρώην εργοστασιαρχών– έκλεισαν κάθε μεγάλη μονάδα παραγωγής στη χώρα. Όμως μέχρι εδώ τα θετικά.

Αυτό που έγινε στην ανάβαση και στην κορυφή του ιερού βράχου είναι απλά βλασφημία. Κυρίως γιατί χωρίς φαντασία χρησιμοποιήθηκαν παχείς όγκοι μπετόν –τους είδα ιδίοις όμμασι– και δεν σκέφτηκε κανείς κάποια άλλη λιγότερο μόνιμη και όχι τόσο αποκρουστική λύση, μία πιο ανάλαφρη, ξύλινη κατασκευή όπως αυτή ας πούμε που χρησιμοποιείται στα κότερα. Κάτι δηλαδή που και ασφαλές θα είναι και θα μπορεί εύκολα τόσο να τοποθετηθεί όσο και να απομακρυνθεί.

Το να αντιμετωπίζουμε τον Βράχο σαν μία οποιαδήποτε άλλη δημόσια κατασκευή –του κωμικοτραγικού, μεγάλου Περιπάτου συμπεριλαμβανομένου– είναι αδιανόητο. Αν το ΚΑΣ πήρε τέτοια απόφαση είναι υπόλογο και αν η πολιτική ηγεσία την αποδέχτηκε, είναι δίπλα ένοχη.

Όχι, η κυρία Μενδώνη δεν είναι μία ακούραστη εργάτρια του πολιτισμού που βάλλεται άδικα από τους ανεγκέφαλους ή τους... ζηλόφθονους. Είναι μία στυγνή γραφειοκράτις που εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία χωρίς ιδιαίτερες ευαισθησίες και, φοβάμαι, χωρίς βαθύτερη γνώση (…)

Αντί όλων αυτών που θα αξιοποιούσαν περισσότερο την Ακρόπολη χωρίς να την προσβάλλουν ή να την πληγώνουν, οι ... υπεύθυνοι επιλέγουν πρακτικές λύσεις, αποθήκες, μεταλλικές κατασκευές, τσιμεντώσεις, κακοσχεδιασμένα αναβατόρια κλπ. λες και ο Παρθενώνας με το Ερέχθειο είναι ο πύργος του Άιφελ ή κάποιος από τους εκατοντάδες μεσαιωνικούς πύργους της κεντρικής Ευρώπης.

Καμία διαφορετική σκέψη εκτός της πεπατημένης. Αυτής της δηλαδή που θα φέρνει εύκολα λεφτά και ακόμη πιο "εύκολη" δόξα ενώ δεν θα προβληματίζει ιδιαίτερα τους υπεύθυνους. Αν ζούσαν ο Μανόλης Ανδρόνικος, ο Γιώργος Δεσπίνης, ο Μανόλης Χατζηδάκης, ο Δημήτρης Κωνστάντιος, ο Άγγελος Δεληβορριάς θα αντιδρούσαν οπωσδήποτε. Σήμερα, ευτυχώς, υπάρχει ο καθηγητής Πέτρος Θέμελης, ο κορυφαίος αρχαιολόγος μας, τον οποίο θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν περισσότερο (…)

Φοβάμαι, τέλος, ότι η τεχνοκρατική αντιμετώπιση του Παρθενώνα αντανακλά τη γενικότερη νοοτροπία όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και της εποχής σχετικά με το τι είναι έργα και ακόμα περισσότερο τι είναι έργα πολιτισμού. Το τσιμέντο σαν αισθητική, σαν πανάκεια, σαν σημαία προόδου (...)

ΥΓ. Ανεκδιήγητη είναι και η απάντηση του γραφείου τύπου της κ. Υπουργού απέναντι στις δικαιολογημένες αιτιάσεις των πολιτών. Γιατί απλοί πολίτες αντέδρασαν σχετικά και όχι οι λαλίστατοι συνήθως δημοσιογράφοι, ο πνευματικός κόσμος ή η Ακαδημία Αθηνών. Εξυπνακισμός, ακκισμός, ειρωνία και υπεροψία χαρακτηρίζουν το κείμενο. Ή καλύτερα, υπεροψία και μέθη. Της εξουσίας προφανώς. Όμως, για πόσο;

Απόσπασμα από το σχόλιο του στο fb μπορείτε ένα το διαβάσετε όλο εκεί.


Διαβάστε επίσης: Τα κυπαρίσσια της Ακρόπολης

εμφάνιση σχολίων