O Πιερ-Ιβ Κουστό μιλά για την ενεργειακή αυτονομία, την Μεσόγειο, την Σαντορίνη, τις εξορύξεις, και προτείνει νέους τρόπους για τη βιωσιμότητα των βυθών
«Έχετε τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια και τον περισσότερο αέρα στη Μεσόγειο. Θα μπορούσατε ακόμα και να εξάγετε ενέργεια». Πιερ-Ιβ Κουστό.DOCTV.GR
25 Ιουνίου 2018
Ο μικρότερος γιος του διάσημου ωκεανογράφου και εξερευνητή Ζακ-Ιβ Κουστό, έχει κληρονομήσει την αγάπη για τη θάλασσα από τον πατέρα του. Επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα και συγκεκριμένα τη Σαντορίνη. Εκεί εκπαιδεύτηκε για να γίνει και ο ίδιος εκπαιδευτής δυτών και εκεί επιστρέφει με σκοπό να μιλήσει για την ανάγκη να προστατευθεί ο ιδιότυπος αυτός βυθός. Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα συνέντευξης που έδωσε στην Καθημερινή και ο Κουστό μιλά για τον μεσογειακό ήλιο, την οικολογία, τη Σαντορίνη, αλλά και τη βιωσιμότητα των βυθών μέσα από νέα οικονομικά μοντέλα.
«Ο βυθός της Σαντορίνης είναι σαν ένα υπέροχο θέατρο. Το σκηνικό είναι μοναδικό: υποθαλάσσιες σπηλιές, λιβάδια ποσειδωνίας, εντυπωσιακοί σχηματισμοί, απότομοι γκρεμοί και μια φοβερή διαύγεια. Είναι όμως ένα θέατρο άδειο, χωρίς ηθοποιούς. Ξέρετε τι μου λένε οι ψαράδες του νησιού; Πήραμε από τους γονείς μας μία θάλασσα γεμάτη ψάρια και παραδίδουμε στα παιδιά μας μία έρημο».
«Σε κάθε πλαστικό προϊόν που αγοράζουμε φθηνά ή μας δίνεται δωρεάν, όπως ένα καλαμάκι ή τα μαχαιροπίρουνα, υπάρχει ένα κρυφό κόστος που οι εταιρείες δεν πληρώνουν: το κόστος της ρύπανσης και της επίπτωσής της στην υγεία μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε προσδιορίζοντας το κόστος αυτό, το οποίο η πετρελαιοβιομηχανία δεν πληρώνει», αναφέρει. Και τάσσεται κατά των εξορύξεων στις ελληνικές θάλασσες: «Εχετε τη χώρα με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια και τον περισσότερο αέρα στη Μεσόγειο. Θα μπορούσατε όχι μόνο να είστε αυτάρκεις ενεργειακά, αλλά να “πουλάτε” ενέργεια σε όλη την περιοχή. Επιτρέποντας τις εξορύξεις, κάνεις το πρόβλημά σου βαθύτερο, αντί να βρεις λύσεις, δημιουργείς νέα προβλήματα».
«Η διεθνής κοινότητα, καθοδηγούμενη από τους καλύτερους επιστήμονες, έχει εδώ και 30 χρόνια αναγνωρίσει τη σημασία της δημιουργίας προστατευόμενων περιοχών στη θάλασσα. Είναι απλό: Όταν χτυπήσεις το πόδι σου, τι κάνεις; Πρέπει να ξεκουραστείς για να αναρρώσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τη θάλασσα. Αν την αφήσουμε ήσυχη για λίγο καιρό, η βιοποικιλότητα επιστρέφει. Πρόσφατα έγινε μια μελέτη σε 120 θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές, οι 17 στη Μεσόγειο, που δείχνει ότι μόλις μέσα σε 5 χρόνια πέτυχαν αύξηση των ιχθυοαποθεμάτων κατά 450% και της βιοποικιλότητας κατά 20%».
«Για να φτιαχτεί ένα καλαμάκι, πρέπει να εξορυχθεί πετρέλαιο από την άλλη άκρη της γης. Να μεταφερθεί για να διυλιστεί, να μεταφερθεί στις παραγωγικές μονάδες, να μεταφερθεί σε εσένα... για να το πάρεις δωρεάν! Ο λόγος που όλο αυτό είναι οικονομικά βιώσιμο είναι οι επιδοτήσεις που δίνουν οι κυβερνήσεις στις εξορυκτικές εταιρείες, που ξεπερνούν ετησίως τα 500 δισ. δολάρια σε όλον τον κόσμο. Αν πληρώναμε την πραγματική αξία του πλαστικού δεν θα ήταν τόσο φθηνό. Όμως, οι εταιρείες «εξωτερικεύουν» (externalize) το κόστος, δεν συνυπολογίζουν το ανθρώπινο και περιβαλλοντικό κόστος. Το κόστος στην υγεία μας, στην αντιμετώπιση της ρύπανσης, στην ανακύκλωση. Αυτή είναι η πηγή όλων των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Είναι, όμως, ένα τεράστιο ζήτημα. Νομίζω ότι ένα καλό πρώτο βήμα θα είναι να ορίσουμε το πραγματικό κόστος».
«Έχετε τη χώρα με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια και τον περισσότερο αέρα στη Μεσόγειο. Θα μπορούσατε όχι μόνο να είστε αυτάρκεις ενεργειακά, αλλά να εξάγετε ενέργεια σε όλη την περιοχή. Επιτρέποντας τις εξορύξεις, κάνετε το πρόβλημά σας βαθύτερο, αντί να βρείτε λύσεις, δημιουργείτε νέα προβλήματα. Οι εξορύξεις θα σκοτώσουν τα θηλαστικά των ελληνικών θαλασσών από την ηχητική ρύπανση, κι ας μη μιλήσουμε για το τι θα συμβεί στο περιβάλλον και στην οικονομία της χώρας στην περίπτωση διαρροής στη θάλασσα. Το κέρδος για την Ελλάδα είναι πολύ μικρό σε σχέση με τα όσα ρισκάρει».
Πηγή: Καθημερινή
εμφάνιση σχολίων