X-Men: Απόκαλιψ. Μελβούρνη. Πατέρας και Κόρη. Το Σώμα
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
18 Μαΐου 2016
Ο Μπράιαν Σίνγκερ (Συνήθεις Ύποπτοι), ο ορίτζιναλ σκηνοθέτης του πρώτου X-Men και ο οποίος με το X-Men 2, το 2003, έβαλε τις κινηματογραφικές μεταφορές κόμικς ιστοριών, σε τροχιά ενηλικίωσης, ξαναπήρε πριν από δύο χρόνια με πυγμή το τιμόνι της νέας, δεύτερης σειράς των X-Men Origins και παρέδωσε το εξαιρετικό X-Men: Ημέρες Ενός Ξεχασμένου Μέλλοντος ένα συναρπαστικό prequel εποχής, μια και η δράση της αφορούσε (όπως και ολόκληρη η σειρά των Origins), το παρελθόν των ηρώων της πρώτης τριλογίας.
Εδώ, βρισκόμαστε πλέον στην δεκαετία του 80, την εποχή του προέδρου Ρίγκαν και της Θάτσερ. Οι Μεταλλαγμένοι, αφού έκαναν, χωρίς πραγματικά να το επιδιώκουν, γνωστή την παρουσία τους δέκα χρόνια πιο πριν, τώρα ζουν κρυμμένοι (underground), μέχρι να κάνει την δική του απειλητική εμφάνιση στην Αίγυπτο, ο Εν Σάμπα Νουρ, ο πρώτος και ισχυρότερος μεταλλαγμένος του σύμπαντος, ο οποίος φυσικά θέλει να επιβάλει την δική του τάξη πραγμάτων.
Σε αντίθεση με την προηγούμενη ταινία και την δαιδαλώδη αφήγησή και την πολυσχιδή θεματολογία της, το Απόκαλιψ, που παίρνει με αυτόν τον ανορθόγραφο τρόπο το παρατσούκλι του Εν Σάμπα Νουρ, εμμένει εξολοκλήρου στην απλοϊκή γραμμή της αντιπαράθεσης του με τους X-Men, καταλήγοντας σε μια τελική μάχη, η οποία παραπέμπει (όσο οποιαδήποτε άλλη, μια και είναι χαρακτηριστικό στοιχείο όλων των ταινιών του είδους), σε ταινία καταστροφής.
Δεν λείπουν οι επιμέρους δυνατές σκηνές, τα εκπληκτικά εφέ, ούτε η δράση, ούτε η αγωνία, Όμως, από μια ταινία του αναμφίβολα ταλαντούχου Σίνγκερ, ειδικά όταν πρόκειται για την τελευταία της σειράς των Origins (ακολουθεί το 2017 ο νέος Wolverine, με τον Χιού Τζάκμαν να τον ενσαρκώνει για τελευταία φορά) και ειδικά όταν έχει να ανταγωνιστεί στα ταμεία και στις καρδιές των φαν, τα πρόσφατα, Μπάτμαν εναντίον Σούπερμαν και Κάπτεν Αμέρικα: Εμφύλιος Πόλεμος, θα περίμενε κανείς, κάτι περισσότερο από την δεξιοτεχνική αλλά αναμενόμενη (αντί) παράθεση, όλων όσων, από μια τέτοιου εύρους παραγωγή, θεωρούνται πλέον δεδομένα.
Ιnfo: X-Men: Απόκαλιψ (X-Men: Apocalypse). Περιπέτεια Φαντασίας. ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 19 Μαίου. Σκηνοθεσία: Μπράιαν Σίνγκερ. Ηθοποιοί: Τζέιμς ΜακΑβόι, Μάικλ Φασμπέντερ, Τζένιφερ Λόρενς, Όσκαρ Άιζακ, Νίκολας Χουλτ, Ρόουζ Μπερν, Ολίβια Μαν, Έβαν Πίτερς, Κόντι Σμιτ-Μακφί, Σόφι Τέρνερ, Τάι Σέρινταν, Αλεξάντρα Σιπ, Λούκας Τιλ, Τζος Χέλμαν, Λάνα Κόντορ, Μπεν Χάρντι. Διανομή: Odeon.
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ: Ο Αμίρ και η Σάρα είναι ένα νεαρό ζευγάρι που ζει στο Ιράν και ετοιμάζεται να πετάξει στη Μελβούρνη για να συνεχίσει τις σπουδές του. Μόλις λίγες ώρες πριν την αναχώρηση της πτήσης τους, χρειάζεται να προσέξουν το μωρό των γειτόνων μέχρι να γυρίσουν οι γονείς του. Ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους, αποχαιρετούν τους συγγενείς τους, κανονίζουν τα πρακτικά της μετακόμισης. Το τηλέφωνο χτυπά διαρκώς, ενώ το μωρό κοιμάται στο δίπλα δωμάτιο. Μέχρι που συμβαίνει κάτι απρόσμενο που αλλάζει όλα τα σχέδια τους. Αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με το μωρό. Συνειδητοποιούν ότι άθελα τους έχουν εμπλακεί σε ένα τραγικό περιστατικό και ξαφνικά και αναπάντεχα, οι συνθήκες τους πιέζουν να πάρουν μία απόφαση ζωής.
Το ιρανικό σινεμά, για σχεδόν τρεις δεκαετίες τώρα, δεν έχει πάψει να μας ξαφνιάζει με τον πλούτο της θεματικής του και τους τρόπους που ο/η εκάστοτε σκηνοθέτης, καταφέρνει να παρακάμψει την λογοκρισία και να μιλήσει, σχεδόν για τα πάντα, καταφέρνοντας να επικοινωνήσει, τόσο με το τοπικό, όσο και με το παγκόσμιο κοινό. Η Μελβούρνη, το ντεμπούτο του Νιμά Τζαβιντί, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Ένα ψυχολογικό θρίλερ δωματίου (εξελίσσεται ολόκληρο μέσα στο διαμέρισμα του ζευγαριού), αγωνιώδες και συναρπαστικό, εφάμιλλο των καλύτερων ταινιών του είδους, το οποίο, αν και δεν αποφεύγει τις, μάλλον αναπόφευκτες, σεναριακές υπερβολές προς χάριν του σασπένς, έχει ρυθμό που εξοστρακίζει την όποια θεατρικότητα και που την μετουσιώνει σε μια συναρπαστική, κινηματογραφική κλιμάκωση της δραματικής έντασης, αποφεύγοντας με μαεστρία τον μελοδραματικό συναισθηματισμό που χαρακτηρίζει μέρος της πιο mainstream ιρανικής παραγωγής.
Το μεγάλο ατού της αφήγησης είναι στο ότι καταφέρνει να εμπλέξει τους θεατές στα ηθικά διλήμματα των δύο πρωταγωνιστών, αποφεύγοντας τον διδακτισμό και τις εύκολες απαντήσεις. Η τελική αποσυμπίεση που μόνο τέτοια δεν είναι, καθώς και το βουβό κλάμα του Αμίρ (εξαιρετικό το πρωταγωνιστικό δίδυμο), θα ακολουθήσουν κάποιους θεατές και έξω από την αίθουσα, για πολύ καιρό.
Info: Μελβούρνη (Melbourne). Δραματική. Ιράν 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 19 Μαίου. Σκηνοθεσία: Νιμά Τζαβιντί. Παίζουν: Ρόζανακ Γκεραμί, Μάνι Χαγκιγκί, Νεγκάρ Τζαβαχεριάν. Διανομή: Feelgood Entertainment.
ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ: Ένας συγγραφέας, του οποίου η γυναίκα σκοτώνεται σε αυτοκινητικό ατύχημα, προσπαθεί να μεγαλώσει μόνος την κόρη του μέχρι τη στιγμή που καταρρέει σωματικά, οικονομικά και ψυχολογικά, και η κηδεμονία της περνάει σε συγγενείς, οι οποίοι την διεκδικούσαν με οποιονδήποτε τρόπο. 27 χρόνια μετά, η κόρη, τραυματισμένη ανεπανόρθωτα από τον χαμό των γονιών της, προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή της, τιμωρώντας τον εαυτό της για το παρελθόν, αναζητώντας την αγάπη και το χαμένο πατρικό πρότυπο.
Ο Γκαμπριέλε Μουτσίνο, είναι ο Ιταλός σκηνοθέτης των Απιστιών (2003), που τα τελευταία 10 χρόνια, δουλεύει κυρίως στο Χόλιγουντ, σκηνοθετώντας ευπρόσωπα οικογενειακά μελοδράματα και κομεντί, όπως το Παίζοντας με την Αγάπη (2012), Επτά Ζωές (2008) και το Κυνήγι της Ευτυχίας (2006), στο οποίο ο Γουίλ Σμιθ, προσπαθούσε μόνος του και άνεργος να μεγαλώσει τον γιο του. Εδώ ο Γουίλ Σμιθ δίνει την θέση του στον Ράσελ Κρόου, ο οποίος δεν έχει γιο, αλλά κόρη.
Φτωχός, πλην τίμιος συγγραφέας, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα μόνος του με την ανατροφή της κόρης του, την οποία έχει βάλει στο μάτι, η πλούσια και άπληστη κουνιάδα του, η οποία τον θεωρεί και υπαίτιο για τον θάνατο της αδερφής της. Καθώς ένα χτύπημα στο κεφάλι, στο ατύχημα που σκοτώθηκε η γυναίκα του, του προκαλεί νευρολογικού τύπου σπαστικές κρίσεις και το τελευταίο του μυθιστόρημα αποτυχαίνει εμπορικά και παίρνει κακές κριτικές, η κατάσταση μοιάζει να ξεφεύγει από τον έλεγχό του. Η κόρη του στο σήμερα, πρωτόβγαλτη κοινωνική λειτουργός, προσπαθεί να βρει τρόπους να βοηθήσει ψυχολογικά ένα μαύρο κοριτσάκι (η Κουβενζανέ Γουόλις των Μυθικών Πλασμάτων του Νότου), που έχει χάσει τους γονείς του, αλλά και να βρει τον έρωτα, τον οποίον υποκαθιστά με λυσσασμένα one night stands, που στην πραγματικότητα, την στραγγίζουν από κάθε συναίσθημα.
Προβλέψιμη όσο δεν γίνεται, η ταινία του Μουτσίνο, ο οποίος φέρνει έναν λατινικό (κατά τους αγγλόφωνους), δραματικό αέρα στο χολιγουντιανό mainstream, περιέχει όλα όσα δραματικά κλισέ περιμένει το κοινό του από αυτόν και από το είδος το οποίο εκπροσωπεί. Οι ηθοποιοί της μάλιστα, της δίνουν και λίγο από την λάμψη τους, με την ψυχρή ερμηνεία της Αμάντα Σέιφριντ (Κοκκινοσκουφίτσα, Mamma Mia!), να ξεχωρίζει. Για τους φαν, με τα χαρτομάντηλα σε ετοιμότητα.
Info: Πατέρας και Κόρη (Fathers and Daughters). Δραματική. ΗΠΑ - Ιταλία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 19 Μαίου. Σκηνοθεσία: Γκαμπριέλε Μουτσίνο. Παίζουν: Ράσελ Κρόου, Αμάντα Σέιφριντ, Άαρον Πολ, Τζέιν Φόντα, Οκτάβια Σπένσερ, Νταϊάν Κρούγκερ, Μπρους Γκρίνγουντ, Κουβανζανέ Γουόλις. Διανομή: Seven Films & Spentzos Film.
ΤΟ ΣΩΜΑ: Στη μέση της νύχτας, ένας άντρας που τρέχει πανικόβλητος, τραυματίζεται θανάσιμα από ένα διερχόμενο αμάξι. Όταν φτάνει η αστυνομία, ανακαλύπτει ότι ο άντρας ήταν ο νυχτοφύλακας στο κοντινό νεκροτομείο, από το οποίο στη συνέχεια διαπιστώνει ότι έχει εξαφανιστεί μία σορός. Το σώμα της Μάικα Βιγιαβέρδε, μιας γνωστής και πλούσιας κοσμικής γυναίκας, δεν βρίσκεται πια στον παγωμένο θάλαμο. Ο επιθεωρητής Χάιμε Πένια, που αναλαμβάνει την διαλεύκανση της υπόθεσης, σφραγίζει το νεκροτομείο κι αρχίζει την έρευνα. Βασικός του μάρτυρας είναι ο Άλεξ Ουγιόα, σύζυγος της Μάικα, ο μόνος που μπορεί να τον βοηθήσει να ξετυλίξει το νήμα της εξαφάνισης, αφού γνωρίζει όλα τα μυστικά της. Όταν όμως ξεσπάσει μια ισχυρή καταιγίδα, το νεκροτομείο θα απομονωθεί και μια σειρά παράξενων φαινομένων θα αρχίσει να εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας μια εφιαλτική βραδιά για όλους.
Η δεύτερη ισπανική ταινία της εβδομάδας, είναι αυτή που έκλεισε το 3ο Horrorant Film Festival - Νύχτες Τρόμου, το οποίο μεταφέρεται αυτήν την εβδομάδα στην Θεσσαλονίκη. Περισσότερο ατμοσφαιρικό θρίλερ μυστηρίου, παρά ταινία τρόμου, είναι μια περίπλοκη ιστορία εκδίκησης, που εξελίσσεται ολόκληρη, την ίδια βραδιά στο νεκροτομείο και που ξεδιπλώνεται με την εκτενή χρήση φλας μπακ. Με την δομή ενός αστυνομικού best seller και με πολύ αδρά σχηματισμένους χαρακτήρες, αν και καταφέρνει να οδηγήσει τον θεατή δεξιοτεχνικά μέσα στην λαβυρινθώδη αφήγησή της, είναι γεμάτη από υπερβολές και απιθανότητες, τις οποίες ο θεατής συνειδητοποιεί κάπως αργά, μετά την ανατρεπτική αποκάλυψη του φινάλε.
Όπως συνέβη και με το ανάλογης κεντρικής ιδέας, με άλλη μορφή και θέμα, Το Τέλειο Χτύπημα (2013), του Τζουζέπε Τορνατόρε, οι περισσότεροι θεατές είναι σίγουρο πως θα ενθουσιαστούν με το τρικ του φινάλε. Οι υπόλοιποι (και η στήλη μαζί τους), θα αρκεστούν στο να αναρωτιούνται, γιατί να μπει κανείς σε τόσο κόπο, για να εκδικηθεί κάποιον με αυτόν τον exreme sports τρόπο. Ίσως επειδή η εκδίκηση είναι ένα πιάτο το οποίο τρώγεται κρύο;
Info: Το Σώμα (ElCuerpo). Αστυνομικό Θρίλερ Μυστηρίου. Ισπανία 2012. Πρεμιέρα: Πέμπτη 19 Μαίου. Σκηνοθεσία: Οριόλ Πάουλο. Παίζουν: Ούγκο Σίλβα, Χοσέ Κορονάντο, Μπελέν Ρουέντα, Άουρα Γκαρίντο. Διανομή: WeirdWave.
εμφάνιση σχολίων