Spectre. Ο Γιος του Σαούλ. Μια Φορά το Χρόνο. Το Δέντρο με τα Τσόκαρα
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
12 Νοεμβρίου 2015
Εν τω μεταξύ, πίσω στο Λονδίνο, ο νέος επικεφαλής του Κέντρου για την Εθνική Ασφάλεια αμφισβητεί τις ενέργειες του Μποντ και τις ικανότητες της MI6, με επικεφαλής τον Μ. Ο Μποντ στρατολογεί συγκαλυμμένα τη Μάνιπενι και τον Q για να τον βοηθήσουν να αναζητήσει τη Μαντλέιν Σουάν, την κόρη του παλιού εχθρού του κυρίου Γουάιτ, ο οποίος μπορεί να κρατά το κλειδί για να ξετυλίξει τον ιστό της Spectre. Ως κόρη δολοφόνου, η Μαντλέιν καταλαβαίνει τον Μποντ με έναν τρόπο που οι άλλοι δεν μπορούν. Όσο εκείνος επιχειρεί στην καρδιά της Spectre, μαθαίνει για μια ανατριχιαστική σύνδεση μεταξύ του ιδίου και του εχθρού που αναζητά.
H 24η περιπέτεια του Τζέιμς Μποντ είναι εδώ, χορταστική σε διάρκεια, δράση, περιπέτεια, αγωνία, γκάτζετ, χιούμορ, εξωτισμό, sex appeal και όμορφες γυναίκες. Σκηνοθετεί και πάλι ο Σαμ Μέντες του Skyfall, αλλά και του Δρόμου της Επανάστασης και του American Beauty. Αφού εντυπωσίασε με τη σκηνοθετική δεξιοτεχνία του, δικαιώνοντας την επιλογή του από τους παραγωγούς, για να σκηνοθετήσει το Skyfall στη 50ή επέτειο του franchise, επιστρέφει στη σκηνοθετική καρέκλα του Spectre, πιθανόν και σ' εκείνην της επόμενης, 25ης ταινίας της σειράς.
Το Spectre, αν και είναι άμεση συνέχεια του Skyfall και έχει αναφορές στις άλλες δύο πρώτες ταινίες με τον Ντάνιελ Κρεγκ, οι οποίες έδωσαν μια πιο γήινη διάσταση και ανθρώπινο βάθος στον χάρτινο χαρακτήρα του Μποντ των προηγούμενων (πριν από αυτόν) ταινιών, είναι πολύ πιο χαλαρό, με περισσότερη χιουμοριστική και παιγνιώδη διάθεση.
Αν και ο συσχετισμός της δημιουργίας του Spectre με την παιδική ηλικία του Μποντ είναι μάλλον ατυχής, η συναρπαστική εισαγωγή στη διάρκεια της Γιορτής των Νεκρών στην Πόλη του Μεξικού αποτελεί κομμάτι ανθολογίας, το οποίο άλλες ταινίες θα το κρατούσαν για την κορύφωση του φινάλε τους, ενώ υπάρχει μια πληθώρα αναφορών σε παλαιότερες ταινίες της σειράς (γκάτζετ, αμάξια, ήρωες και κακούς οι οποίοι είτε επανέρχονται, είτε υπενθυμίζονται από χαρακτήρες ή καταστάσεις που μοιάζουν με εκείνες προηγούμενων εποχών), κάτι που παίζει και σαν βασικό θέμα στους τίτλους της ταινίας, σε μία διασκεδαστική σεκάνς που φλερτάρει με το camp.
Το επίσης συναρπαστικό φινάλε έρχεται να καλύψει τις κοιλιές και την κοινοτοπία του σεναρίου, που σε καμία περίπτωση δεν είναι ισάξιο με εκείνο του Skyfall. Φάινς, Βαλτς και Γουίσοου αξιοποιούνται ικανοποιητικά. Η Λεά Σεϊντού, πανέμορφη, θα μπορούσε να έχει, σεναριακά τουλάχιστον, μια πιο ενεργητική παρουσία, ενώ η Μπελούτσι κάνει ένα γρήγορο πέρασμα.
Εξαιρετική η διεύθυνση φωτογραφίας από τον Hoyte Van Hoytema του Interstellar, του Her και του Άσε Το Κακό Να Μπει (2008), σε original 35 mm, ως επί το πλείστον, σε αντίθεση με το 100% ψηφιακό Skyfall. Όσο για το Writing's on the Wall με τον Sam Smith, μπορεί να μην είναι σπουδαίο τραγούδι, δεν είναι όμως και το χειρότερο που έχει γραφτεί για τη σειρά του Πράκτορα 007.
Μεξικό, Ρώμη, Μαρόκο, Νότια Αφρική, Αυστρία και Λονδίνο, κοσμούν τον γεωγραφικό καμβά στον οποίο κινείται η ταινία, η οποία δεν θα απογοητεύσει τους πολλούς θαυμαστές της σειράς, παρά μόνο σε σύγκριση με την προηγούμενη, κορυφαία στιγμή, ολόκληρης της σειράς.
Ιnfo: Spectre. Περιπέτεια. Αγγλία - ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες. Παίζουν: Ντάνιελ Κρεγκ, Ρέιφ Φάινς, Κρίστοφερ Βαλτς, Λεά Σεϊντού, Μπεν Γουίσοου, Μόνικα Μπελούτσι. Διανομή: Feelgood Entertainment.
Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΣΑΟΥΛ: Οκτώβριος του 1944. Στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου, ο Σαούλ Αουσλόντερ, Ούγγρος εβραϊκής καταγωγής, είναι μέλος της Sonderkommando, της ομάδας των Εβραίων κρατουμένων η οποία έχει απομονωθεί από το στρατόπεδο και είναι αναγκασμένη να βοηθά τους ναζί στον μηχανισμό των μεγάλης κλίμακας εκτελέσεων. Ενώ δουλεύει σε ένα από τα κρεματόρια, ο Σαούλ ανακαλύπτει το πτώμα ενός αγοριού το οποίο θεωρεί ότι είναι παιδί του.
Τη στιγμή που η Sonderkommando σχεδιάζει εξέγερση, ο Σαούλ αποφασίζει να φέρει εις πέρας μια αδύνατη αποστολή: να σώσει το σώμα του παιδιού από τις φλόγες, να βρει ένα ραβίνο να απαγγείλει τη νεκρώσιμη ακολουθία Kaddish και να θάψει το αγόρι όπως πρέπει.
Η κορυφαία ταινία του περασμένου φεστιβάλ των Καννών (Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής και Βραβείο Διεθνούς Ενώσεως Κινηματογραφικών Κριτικών FIPRESCI, μεταξύ άλλων), είναι μια ταινία για το Άουσβιτς, η οποία καταφέρνει να αποτυπώσει τη φρίκη του στρατοπέδου και της εξόντωσης των εβραϊκής καταγωγής εγκλείστων του από τους ναζί έτσι όπως δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ πριν στον κινηματογράφο.
Με τετράγωνο, παλιομοδίτικο σχήμα στο ratio (όπως και στην περίπτωση της Ida) και με ουσιαστική και δημιουργική χρήση και επεξεργασία του ηχητικού σάουντρακ (ειδικό βραβείο στις Κάννες στον Ταμάς Ζάνι για τον ηχητικό σχεδιασμό), έτσι ώστε να συμπληρώνει την εικόνα (η οποία, περισσότερο αποκρύπτοντας παρά αποκαλύπτοντας, ανεβάζει με έναν άμεσο τρόπο την ένταση και τον τρόμο σε δυσδιάκριτα ύψη), το ντεμπούτο του πρωτοεμφανιζόμενου Λάζλο Νέμες εντυπωσίασε και χάρη στη δυναμική και οξυδερκή χρήση των εκφραστικών του μέσων.
Το κλειστό κάδρο, όταν δεν υιοθετεί το βλέμμα του πρωταγωνιστή, τον ακολουθεί συνεχώς από πίσω σε αιωρούμενα πλάνα μεγάλης διάρκειας, πλαστικότητας και έντασης, και εικονογραφεί οτιδήποτε άλλο σε φλου (χωρίς εστίαση), παρομοιάζοντας το ταξίδι του με εκείνο στην Κόλαση του Δάντη. Η αγωνιώδης αναζήτηση του Σαούλ για τον ραβίνο που θα διαβάσει τον νεκρό γιο του αποκτά χαρακτήρα υπαρξιακό, καθώς περιγράφει τη διακαή ανάγκη του να πιστέψει σε έναν θεό, που στην περίπτωσή του μοιάζει να είναι απών.
Αποκάλυψη ο ερασιτέχνης ηθοποιός Γκέζα Ρόριγκ στον ρόλο του Σαούλ. Η στάση του σώματος και το συνταρακτικό βλέμμα του μοιάζουν να εκφράζουν στον υπέρτατο βαθμό την αβάσταχτη οδύνη. Αποκάλυψη και ο 38χρονος σκηνοθέτης, ο οποίος έχει δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη στο Ο Άνθρωπος από το Λονδίνο, του Μπέλα Ταρ (Το Άλογο του Τορίνο, Οι Αρμονίες του Βερκμάιστερ).
Αν και το θέμα και ο τρόπος εκτέλεσής του δεν ενδείκνυνται για δύο ευχάριστες και διασκεδαστικές ώρες στον κινηματογράφο, πρόκειται σαφέστατα, αν ίσως όχι για την καλύτερη, για μία από τις καλύτερες ταινίες της φετινής σεζόν.
Ιnfo: Ο Γιος του Σαούλ (Saul Fia/Son of Saul). Δραματική. Ουγγαρία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Λάζλο Νέμες. Παίζουν: Γκέζα Ρόριγκ, Λεβέντε Μολνάρ, Ουρς Ρεχν. Διανομή: Film Trade.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ: Τα Χριστούγεννα έρχονται μια φορά τον χρόνο -κι αυτό είναι υπεραρκετό για τους Κούπερ. Καθώς οι τέσσερις γενιές της οικογένειας ετοιμάζονται για ακόμη ένα εορταστικό δείπνο, κάνουν τα πάντα για να κρύψουν τις λιγότερο τέλειες πλευρές της ζωής τους. Η μάζωξη επιφυλάσσει συγκρούσεις, προσβολές, αποκαλύψεις και αναπάντεχους επισκέπτες, μέχρι που ένα έκτακτο περιστατικό ανατρέπει τα πάντα και αναγκάζει αδέρφια, γονείς και παιδιά να επανασυνδεθούν, για να θυμηθούν το πραγματικό πνεύμα των γιορτών.
Τυπικά, αμερικανική, χολιγουντιανή, οικογενειακή, χριστουγεννιάτικη κομεντί, που στοχεύει στο κοινό που θα ξεχυθεί στα Mall των πολυκινηματογράφων, να ψωνίσει, να πιει έναν καφέ και να δει κάτι ευχάριστο, μέσα στην περίοδο των γιορτών που ακολουθούν τις επόμενες εβδομάδες. Υπεράνω κριτικής, θα αρέσει σε όσους τους αρέσουν αναλόγου είδους ταινίες.
Οι υπόλοιποι θα έχουν πολλές καλύτερες επιλογές μέσα στον καταιγισμό ταινιών που αναμένονται να κυκλοφορήσουν λίαν συντόμως.
Ιnfo: Μια Φορά το Χρόνο (Love the Coopers). Κομεντί. ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 12 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Τζέσι Νέλσον. Παίζουν: Ολίβια Ουάιλντ, Νταϊάν Κίτον, Άλαν Άρκιν, Αμάντα Σέιφριντ Τζον Γκούντμαν, Μαρίσα Τομέι. Διανομή: Odeon.
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΤΣΟΚΑΡΑ: Στα τέλη του 19ου αιώνα, κάπου στη Λομβαρδία, τέσσερις οικογένειες χωρικών παλεύουν για την επιβίωσή τους κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Δεν έχουν τίποτα στην κατοχή τους. Η ζωή τους είναι απίστευτα φτωχική και όμως τα πάντα γι’ αυτούς έχουν αξία. Ζουν σε μια αγροικία κοντά στο Μπέργκαμο. Σπίτια, στάβλοι, γη και ζώα, ανήκουν όλα σε έναν γαιοκτήμονα, στον οποίο είναι υποχρεωμένοι να δίνουν το δύο τρίτα της παραγωγής τους. Οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ φτωχοί και όμως καταφέρνουν να αντλούν χαρά από τα πιο μικρά πράγματα. Στο κοινό σπίτι που ζουν ανταλλάσσουν ιστορίες και προσευχές.
Η ταινία του Ερμάνο Όλμι, που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών το 1978, είναι μια λυρικά ποιητική εξιστόρηση της ζωής των κολίγων της ιταλικής επαρχίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Χωρίς μια κεντρική ιστορία και στο πνεύμα ενός δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ εποχής (αίσθηση που βγαίνει και από τη χρήση εξαιρετικών μη επαγγελματιών ηθοποιών), αφηγείται στιγμιότυπα από τις χαρές, τις λύπες, την ομορφιά και τη δυσκολία της ζωής τους, καθώς και την εκμετάλλευση από τα αφεντικά και την καθολική εκκλησία, η οποία όμως κάποιες φορές στέκεται για τους προφανείς λόγους στο πλευρό τους.
Υπόγεια μαρξιστική, χωρίς τον επιθετικό ή επικό χαρακτήρα των άλλων ταινιών της εποχής (όπως το 1900 του Μπερτολούτσι, για παράδειγμα), εικαστικά παραπέμπει στα μεγάλα ζωγραφικά έργα του αιώνα που εξελίσσεται η ταινία, ιδιαίτερα αυτά που αναπαριστούσαν την αγροτική ζωή εκείνης της εποχής.
Ιnfo: Το Δένδρο με τα Τσόκαρα (L'Albero Degli Zoccoli/The Tree of Wooden Clogs). Κοινωνική Δραματική Εποχής. Ιταλία 1978. Επανέκδοση: Πέμπτη 12 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ερμάνο Όλμι. Παίζουν: Λουίτζι Ορνάτζι, Φραντσέσκα Μορίτζι, Όμαρ Μπρινόλι. Διανομή: New Star.
εμφάνιση σχολίων