Oι Σικελοί φιλοξενούν ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ τους πρόσφυγες

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Ως γνωστόν η Σικελία δέχεται ένα τεράστιο κύμα μεταναστών. Αλλά εκεί που το κράτος προσφέρει στρατόπεδα συγκέντρωσης και αδυνατεί με την καταστολή να διαχειριστεί την κατάσταση, οι κάτοικοι δείχνουν την άλλη όψη του νομίσματος. Συσσίτια από τους κατοίκους, δωρεάν φρούτα από τους αγρότες, φιλοξενία σε ανηλίκους και ανοιχτά μοναστήρια στους αιτούντες άσυλο.

Τους τελευταίους μήνες καταφτάνουν στην Ιταλία εκατοντάδες ανήλικοι πρόσφυγες. Τα καταλύματα που προσφέρονται από τις αρχές δεν επαρκούν, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά και έφηβοι να φιλοξενούνται σε σπίτια οικογενειών της περιοχής. Οι οικογένειες αναλαμβάνουν τη συνολική τους φροντίδα μέχρι να ενηλικιωθούν, κάτι το οποίο αποτιμάται ως μια σημαντική αυθόρμητη πρωτοβουλία της τοπικής κοινωνίας από το 2011.

Τη χρονιά εκείνη το μεταναστευτικό κύμα προς την Ιταλία ήταν πρωτοφανές. Μέσα σε λίγες μόλις ημέρες 25.000 νέοι από την Τυνησία έφτασαν ως πρόσφυγες στην Ιταλία, κυρίως στη Λαμπεντούζα. Ο ψαράς Έντσο Μπιλέτσι όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί του έφτιαξαν ειδικούς χώρους στα σπίτια τους για να φιλοξενήσουν πρόσφυγες. «Οι πρόσφυγες μοιάζουν με ναυαγούς, πρέπει να τους βοηθήσουμε. Για εμάς αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό», λέει ο Έντσο Μπιλέτσι.

«Στην Ιταλία είμαστε πάρα πολύ φιλόξενοι», αναφέρει ο Τζιοβάνι Γκαμπούτσα, υπεύθυνος για τον προσφυγικό καταυλισμό στο Ποτσάλο της νότιας Σικελίας. «Η φιλοξενία όμως από μόνη της δεν είναι αρκετή», εκτιμά ο Τζιοβάνι Γκαμπούτσα, εκφράζοντας ανησυχία για το μέλλον των νέων προσφύγων στην Ιταλία, μια και η ιταλική γραφειοκρατική μηχανή δεν είναι σε θέση από μόνη της να αντεπεξέλθει στα δεδομένα αυτά. «Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα θα πρέπει να επιληφθούν άμεσα του θέματος. Θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν με νηφαλιότητα και αποτελεσματικότητα», εκτιμά ο Τζ. Γκαμπούτσα.

Προς το παρόν τα «ηνία» στην υποδοχή και κάλυψη των βασικών αναγκών των νεοαφιχθέντων προσφύγων από περιοχές που μαίνονται συρράξεις στην Αφρική και τη Μ. Ανατολή κρατούν απλοί πολίτες και σύλλογοι από κοινού με την Εκκλησία. Μάλιστα πρόσφατα ο πάπας Φραγκίσκος απηύθυνε έκκληση να δημιουργηθούν περισσότεροι χώροι φιλοξενίας σε μοναστήρια και εκκλησίες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του μoναστηριού Σαν Κάρλο στο Παλέρμο, το οποίο προσφέρει κατάλυμα σε πρόσφυγες, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν ως τελικό προορισμό άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου ζουν συγγενικά τους πρόσωπα.

Άξια μνείας είναι και μια αντίστοιχη πρωτοβουλία στο Παλέρμο, όπου οι εγκαταλειμμένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις πίσω από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης απέκτησαν και πάλι ζωή, έχοντας μετατραπεί σε μια μεγάλη «λέσχη» που παρέχει καθημερινά φαγητό σε περίπου 1.200 πρόσφυγες.

Ο φραγκισκανός μοναχός Μπιάτζο Κόντο αποκαλεί τον χώρο αυτό «κάστρο της ελπίδας». Τα συσσίτια χρηματοδοτούνται από δωρέες πολιτών αλλά και προσφορές σε τιμές χονδρικής από εμπόρους της περιοχής. Στον ίδιο χώρο φιλοξενούνται ημερησίως μέχρι και 700 άτομα για ύπνο. Κάποιοι περνούν εκεί μόλις λίγες μέρες, ενώ άλλοι μένουν μέχρι και ένα μήνα.

Η σίτιση και η διαμονή είναι απλή αλλά αξιοπρεπής. Από την άλλη πλευρά, οι συνθήκες στους ειδικούς χώρους προσωρινής διαμονής προσφύγων που παρέχει το κράτος είναι κακές. Οι αιτούντες άσυλο περιμένουν έως και δύο χρόνια για την εξέταση της αίτησής τους. Η διατροφή τους είναι κακής ποιότητας, ενώ πολλοί άνθρωποι αποκτούν προβλήματα υγείας. Και εκεί όμως η συμβολή των απλών πολιτών είναι σημαντική.

Έξω από τον προσφυγικό καταυλισμό στο Μίνεο της Κατάνια, αγρότες της περιοχής διανέμουν στους πρόσφυγες φρούτα και λαχανικά. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους: ο αγρότης Αλεσάντρο δίνει σε μια νεαρή μητέρα από τη Σομαλία φρούτα για το μωρό της, το οποίο χρειάζεται βιταμίνες. Αντίστοιχα, τρεις νέοι από τη Σομαλία, που ζουν σε έναν αντίστοιχο καταυλισμό εδώ και ένα χρόνο αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα, λένε ότι μόνη διέξοδος είναι οι ώρες που πηγαίνουν στην πόλη και έρχονται σε επαφή με τους κατοίκους. Έτσι παίρνουν κουράγιο και στήριξη, συνεχίζοντας να ελπίζουν σε μια καλύτερη ζωή.

Πηγή: Deutsche Welle

εμφάνιση σχολίων