Η συμβουλή της CULTURE Nan Goldin στους νέους

CULTURE Μία από τις σημαντικότερες φωτογράφους της γενιάς της, η Nan Goldin (γενν. 1953), έφερε επανάσταση στην τέχνη της φωτογραφίας μέσα από το αφοπλιστικά ειλικρινές και βαθιά προσωπικό της πορτρέτο. Τα τελευταία 45 χρόνια η Goldin δημιούργησε μερικές από τις πιο ανεξίτηλες εικόνες του 20ου και του 21ου αιώνα. Από τη δεκαετία του 1970, το έργο της έχει εξερευνήσει έννοιες του φύλου και ορισμούς της «κανονικότητας».

Δεν είναι «εντάξει» να ζεις μέσα στο τηλέφωνό σου.                    

«Η συμβουλή μου στους νέους; Να κατεβάσουν το τηλέφωνό τους. Δεν είναι «εντάξει» να ζεις μέσα στο τηλέφωνό σου. Έχεις πολλά περισσότερα να πεις από το Instagram. Και πολλά να ζήσεις στον πραγματικό κόσμο. Το πιο σημαντικό είναι να στέκεσαι μπροστά σε έναν άλλο άνθρωπο και να νιώθεις ενσυναίσθηση γι 'αυτόν. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει στο τηλέφωνο. Ελπίζω επίσης οι νέοι να πάρουν τη δύναμη, να βγουν στο δρόμο και να διεκδικήσουν όσα πιστεύουν. Και καλή τύχη! Λυπάμαι για τους νέους που ελλοχεύουν τέτοιες υπαρξιακές καταστροφές...»

Ο Marc-Christoph Wagner πήρε την συνέντευξη για το Louisiana Channel στο σπίτι της Nan Goldin στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, το 2023 ταυτόχρονα με την πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ All the Beauty and the Bloodshed (υποψήφια για Όσκαρ 2023) που έχει θέμα την μάχη της κατά της επιδημίας οπιοειδών στην Αμερική, στην οποία εμπλέκονται και φαρμακευτικές εταιρίες με συνταγογραφούμενα «φάρμακα».

Πρόκειται για ένα οικείο ταξίδι στο ζωή της Goldin, από την επαναστατική της εφηβεία και τη βύθισή της στην ακμάζουσα underground καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης έως τις προσωπικές της εμπειρίες από τον εθισμό και την επιδημία του AIDS. Μέσα από όλα αυτά, οι ανεξίτηλες φωτογραφίες της και οι ειλικρινείς στοχασμοί της για τη μνήμη και το τραύμα αποκαλύπτουν την ανυποχώρητη αλληλεγγύη της με τις περιθωριοποιημένες κοινότητες που αρνούνται να μείνουν σιωπηλές

Το PAIN της Goldin υποστηρίζει την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών    

Το 2017 η Nan Goldin ίδρυσε την ομάδα Πόνος (PAIN - Prescription Addiction Intervention Now), η οποία αντιμετωπίζει την κρίση του συνεχιζόμενου πολέμου των ναρκωτικών στοχεύοντας τις φαρμακευτικές εταιρείες που επωφελούνται από τους εθισμούς και τους θανάτους πάνω από μισό εκατομμύριο Αμερικανών. Το PAIN υποστηρίζει την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών και τις σωτήριες θεραπείες για τους χρήστες ναρκωτικών.

Δίνει φωνή στις κοινότητες που δεν ακούγονται                        

Καταγράφοντας τη ζωή της και τις ζωές των φίλων που την περιβάλλουν, η Goldin δίνει φωνή στις κοινότητές της. Στη δεκαετία του 1980, αυτές οι εικόνες της «εκτεταμένης οικογένειάς» της έγιναν το βασικό θέμα του πρώτου της βιβλίου The Ballad of Sexual Dependency. Το 1985, το έργο της συμπεριλήφθηκε στην Μπιενάλε του Whitney Museum of American Art.

Μια δεκαετία αργότερα, το 1996, μια μεγάλη αναδρομική έκθεση έγινε από το Whitney και περιόδευσε σε μουσεία σε όλη την Ευρώπη. Το 2001, μια δεύτερη αναδρομική έκθεση του έργου του Goldin, Le Feu Follet, πραγματοποιήθηκε στο Centre Pompidou, στο Παρίσι, και περιόδευσε διεθνώς ως The Devil's Playground. Μια τρίτη αναδρομική έκθεση This Will Not End Well, άνοιξε στο Moderna Museet της Στοκχόλμης το φθινόπωρο του 2022 και θα ταξιδέψει διεθνώς. Λίγα χρόνια αργότερα, το Λούβρο παρήγγειλε ειδικά μια παρουσίαση διαφανειών, εκθέτοντας τη Scopophilia που προέκυψε το 2010.

Η Goldin έχει λάβει πολλά βραβεία, όπως το Commandeur des Arts et Des Lettres, 2006, το βραβείο Hasselblad, 2007, το μετάλλιο Edward MacDowell, 2012 και το βραβείο Lucie για το επίτευγμα στο πορτραίτο το 2014.


Διαβάστε επίσης:
2024: Τα μυθιστορήματα κάνουν κατάληψη στην tv
8 sos μουσικές στάσεις για την αρχή του 2024
Ο Νεοϊμπρεσιονισμός στο Μουσείο Γουλανδρή

εμφάνιση σχολίων