Ο καθείς για Α' ΠΡΟΣΩΠΟ την πάρτη του, η γη για όλους

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Κάλλιο να μην τρέφεις αυταπάτες, οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να πουν ο ένας στον άλλο, το μόνο που κάνουν είναι να μιλάνε ο καθείς για τον καημό του, γνωστό αυτό. Ο καθείς για την πάρτη του, η γη για όλους.

Πασχίζουν να τον ξεφορτωθούν πάνω στον άλλον τον καημό τους, τη στιγμή του έρωτα, μα τότε δεν πιάνει, κι ό,τι κι αν κάνουν, τον κρατούν ακέραιο τον καημό τους, και ξαναρχίζουν, πασχίζοντας γι' άλλη μια φορά να τον πλασάρουν.

«Είστε ωραία, δεσποινίς», λένε. Και τους παίρνει πάλι η ζωή, ως την επόμενη φορά που θα ξαναδοκιμάσουν το ίδιο κολπάκι. «Είστε πολύ ωραία, δεσποινίς!...».

Χώρια που κοκορεύονται εν τω μεταξύ ότι τα κατάφεραν να τον ξεφορτωθούν τον καημό τους, μα όλος ο κόσμος ξέρει πως δεν είναι διόλου αλήθεια και πως τον έχουν κρατήσει όλον δικό τους.

Καθώς σ' αυτό το παιχνίδι γινόμαστε γερνώντας ολοένα πιο άσχημοι και σιχαμεροί, δεν μπορούμε καν να κρύψουμε τον καημό μας, τη χρεοκοπία μας, και καταλήγουμε μ' εκείνη τη βρομογκριμάτσα φαρδιά πλατιά στη φάτσα, που παίρνει είκοσι, τριάντα χρόνια και βάλε να μας ανέβει εντέλει απ' την κοιλιά στο πρόσωπο.

Γι' αυτό υπάρχει ο άνθρωπος, γι' αυτό και μόνο, για μια γκριμάτσα, που του παίρνει μια ζωή ολόκληρη να τη σχηματίσει, και που δεν καταφέρνει πάντα ούτε καν να την ολοκληρώσει, τόσο βαριά και περίπλοκη είναι η γκριμάτσα που θα' πρεπε να κάνει για να εκφράσει όλη την αληθινή ψυχή του, δίχως να πάει τίποτα χαμένο.

 
Απόσπασμα από το βιβλίο του Λουί Φερντινάν Σελίν, Ταξιδι στην άκρη της ν'ύχτας, εκδ. Εστία. Ο Λουί Φερντινάν Σελίν (Louis-Ferdinand Céline, 27 Μαΐου 1894 - 1 Ιουλίου 1961) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος και ιατρός. Το πραγματικό του ονοματεπώνυμο ήταν Λουί Φερντινάν Ντετούς (Louis Ferdinand Destouches). Το όνομα Σελίν ήταν το μικρό όνομα της γιαγιάς του. Ο Λουί Φερντινάν Σελίν δημιούργησε ένα νέο ύφος γραφής που εκσυγχρόνισε τη γαλλική λογοτεχνία. Με την ιδιότυπη, σχεδόν παραληρηματική, αντιακαδημαϊκή γλώσσα του, έγινε διάσημος με το «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» (1932), προκαλώντας από την πρώτη στιγμή ατμόσφαιρα αντιπαραθέσεων. Η αντισημιτική και φιλοναζιστική στάση του τον ανάγκασε να καταφύγει το 1944 στη Γερμανία και εν συνεχεία στην Κοπεγχάγη, όπου φυλακίστηκε για ένα διάστημα και όπου παρέμεινε για μία εξαετία, εν αναμονή της δίκης του στη Γαλλία για εσχάτη προδοσία. Συνέταξε και εξέδωσε τρεις αντισημιτικούς λιβέλους (1937, 1938 και 1941), που του κόστισαν τη δίκη του, στις 15 Δεκεμβρίου του 1949. Τελικά, στις 21 Φεβρουαρίου του 1950 ο Σελίν καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους, 50.000 φράγκα πρόστιμο, κατάσχεση της μισής του περιουσίας και εθνική ατίμωση. Το 1951 αμνηστεύτηκε και αποσύρθηκε στο παρισινό προάστιο Μεντόν, συνεχίζοντας να συγγράφει έως τον θάνατό του, το 1961. Το ύφος του βρήκε δεκάδες μιμητές. Ανάμεσά τους ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, ο Ζαν Ζενέ, ο Γουίλιαμ Μπάροουζ, ο Κουρτ Βόνεγκατ και άλλοι. Μέχρι σήμερα παραμένει αμφιλεγόμενη προσωπικότητα λόγω του παθιασμένου αντισημιτισμού και ρατσισμού του.

 
Διαβάστε επίσης:
Φουκώ: Πρόσφυγες στην Ευρώπη
Μπρυκνέρ: Ιδανική ζωή
Βαν Ντέρζεν: Τα αληθινά συναισθήματα δεν αποβάλλονται δια της βίας

εμφάνιση σχολίων