Φουκώ: Πρόσφυγες στην Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ευρώπη

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «ΣΤΟΝ 20ό ΑΙΩΝΑ, ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ και οι εθνοτικές διώξεις ήταν συχνές. Νομίζω ότι στο άμεσο μέλλον, αυτά τα φαινόμενα θα συμβούν ξανά σε νέες μορφές.

ΠΡΩΤΟΝ, ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ, ο αριθμός των αυταρχικών καθεστώτων έχει αυξηθεί παρά μειωθεί. Καθώς η πολιτική έκφραση είναι αδύνατη στη χώρα τους και καθώς δεν έχουν την αναγκαία δύναμη για να αντισταθούν, οι άνθρωποι που καταπιέζονται από αυτά θα επιλέγουν να δραπετεύουν από την κόλασή τους.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ΣΕ ΠΡΩΗΝ ΑΠΟΙΚΙΕΣ, τα κράτη που δημιουργήθηκαν διατήρησαν τα αποικιακά σύνορα ως είχαν, έτσι ώστε εθνικότητες, γλώσσες και θρησκείες ανακατεύτηκαν. Αυτό το φαινόμενο δημιουργεί σοβαρές εντάσεις. Σε αυτές τις χώρες, οι ανταγωνισμοί μεταξύ του πληθυσμού είναι πιθανό να εκραγούν και να επιφέρουν μαζικές μετακινήσεις και την κατάρρευση κρατικών μηχανισμών.

ΤΡΙΤΟΝ, ΟΙ ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ που χρειάζονταν εργατική δύναμη από τον Τρίτο Κόσμο και οι αναπτυσσόμενες χώρες εισήγαγαν μετανάστες, μα τώρα, οι χώρες αυτές δεν χρειάζονται αυτή την εργατική δύναμη εξαιτίας της τεχνολογικής εξέλιξης κι επιχειρούν να στείλουν αυτούς τους μετανάστες πίσω.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ της μετανάστευσης πληθυσμών, που εμπλέκει εκατομμύρια ανθρώπους είτε στην κοινωνική περιθωριοποίηση,είτε στην οικονομική ασφυξία προκειμένου να σώσουν τη ζωή τους. Έτσι οι μεταναστεύσεις πληθυσμών είναι αναμενόμενες, αυτονόητες, κι αναγκαστικά γίνονται επίπονες και τραγικές. Αναπόφευκτα συνοδεύονται από θανάτους και δολοφονίες. Πολύ φοβάμαι ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν είναι απλώς ένα μετα-φαινόμενο, απόρροια του παρελθόντος, αλλά επίσης ένα προμήνυμα του πολύ πιο άγριου κι ανεξέλεγκτου μέλλοντος».


Ο Μισέλ Φουκώ (15 Οκτωβρίου 1926-25 Ιουνίου 1984) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ψυχοπαθολόγος, στρουκτουραλιστής και μεταμοντερνιστής. Έγινε γνωστός από τις μελέτες που έκανε σχετικά με τις έννοιες και τους κώδικες, όπως οι "αρχές του αποκλεισμού", μέσω των οποίων λειτουργούν και αυτοκαθορίζονται οι κοινωνίες, ενώ θεωρείται ένας από τους κυριότερους στοχαστές του Μάη του '68, αν και ο ίδιος ποτέ δεν αποδέχθηκε κάποια σύνδεση με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τότε. Στο συγγραφικό του έργο, ασχολήθηκε, κυρίως, με τη φυλακή, την τιμωρία, την αστυνομία, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, τη φροντίδα των πνευματικά ασθενών και τις διακρίσεις μεταξύ αυτών και των εμφρόνων. Διατύπωσε τη θεωρία πως ο άνθρωπος δεν είναι το αυτονόητο επίκεντρο και αντικείμενο της επιστήμης, παρά μια σχετικά πρόσφατη επινόηση προορισμένη να εξαφανιστεί στο προσεχές μέλλον. Υποστήριξε ότι ότι ο λόγος δεν είναι απλή αναπαράσταση της επιθυμίας ή της εξουσίας, αλλά αυτό για το οποίο και μέσω του οποίου αγωνίζεται κανείς, δηλαδή η εξουσία που διεκδικεί για να ιδιοποιηθεί. Σχετικά με τη σεξουαλικότητα του ατόμου, διατύπωσε την άποψη ότι αυτή αποτελεί την κεντρική στρατηγική με την οποία ο μέσος Ευρωπαίος ή Αμερικανός αστός συνηθίζει να αυτοκαθορίζεται και να οριοθετεί την ταυτότητά του. Ακόμα, προέβλεψε έναν μελλοντικό κόσμο, στον οποίο οι άνθρωποι θα αποκτούσαν όλο και περισσότερες εμμονές με το σεξ, το οποίο θα έπαιζε τον πρωταρχικό ρόλο στην ύπαρξή τους.


Ο Τέλλος Φίλης επιλέγει ένα επίκαιρο κείμενο για το DOCTV.GR.
 

εμφάνιση σχολίων