H προδοσία «της κυρίας Μιανμάρ». Η Αούνγκ Σαν Σου Κι της Δημοκρατίας σήμερα υπογράφει την καταδίκη των Ροχίνγκια που έχουν περιγραφεί από τον ΟΗΕ ως «η πιο διωγμένη μειονότητα στον κόσμο»
ΑΘΗΝΑ ΛΕΒΕΝΤΗ
14 Σεπτεμβρίου 2017
Η Αούνγκ Σαν Σου Κι νομπελίστρια, ακτιβίστρια και πολιτικός που συμμετείχε ενεργά στις λαϊκές εξεγέρσεις του 1988 και αναδείχθηκε σε σύμβολο υπέρ της δημοκρατίας, φαίνεται πως έχει κάνει στροφή στα πιστεύω της. Ήταν το 1989 που της επιβλήθηκε κατ' οίκον περιορισμός. Και αυτή ήταν η πρώτη μα όχι η τελευταία φορά που της επιβαλλόταν κάτι τέτοιο. Το 1990 εξελέγη Πρωθυπουργός της Βιρμανίας μα το στρατιωτικό καθεστώς δεν παρέδωσε την εξουσία και έθεσε το κόμμα της εκτός νόμου. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής της τιμήθηκε με το Βραβείο Ζαχάρωφ για την Ελευθερία της Σκέψης για την ελευθερία της σκέψης και το 1991 με το βραβείο Νόμπελ ειρήνης. Επί χρόνια εξακολουθούσε να βρίσκεται ανά διαστήματα σε κατ’οίκον περιορισμό. Ύστερα από διεθνείς πιέσεις, το στρατιωτικό καθεστώς της Μιανμάρ δέχθηκε να διεξαχθεί ανοιχτή δίκη. Στις 13 Νοεμβρίου 2010 αφέθηκε εκ νέου ελεύθερη. Στις επαναληπτικές εκλογές του Απριλίου 2012 εξελέγη βουλευτής. Το κόμμα της Κι, ο Εθνικός Σύνδεσμος για τη Δημοκρατία, κέρδισε την πλειοψηφία στις εκλογές του 2015, κάτι που μεταφράζεται σε ποσοστό άνω του 70% των εδρών του κοινοβουλίου.
Σήμερα όμως, η Αούνγκ Σαν Σου Κι δέχεται σφοδρή κριτική για τη στάση της απέναντι στους Ροχίνγκια, τη μουσουλμανική μειονότητα στη Μιανμάρ. Αυτή η μειονότητα απαρτίζεται περίπου από 1.000.000 ανθρώπους και βρίσκεται συνεχώς στο επίκεντρο μαζικών επιθέσεων, ενώ οι ένοπλες στρατιωτικές αρχές διαπράττουν μαζικές δολοφονίες, ομαδικούς βιασμούς και καταστροφές των χωριών των Ροχίνγκια.
Τα Ηνωμένα Έθνη και η Διεθνής Αμνηστία καταδικάζουν τις πράξεις των Αρχών της Μιανμάρ, εκδίδοντας ανατριχιαστικές αναφορές σχετικά με τις εγκληματικές επιθέσεις των Αρχών. Οι Ροχίνγκια έχουν περιγραφεί από τον ΟΗΕ ως «η πιο διωγμένη μειονότητα στον κόσμο», ένα καθεστώς που δεν έχει αλλάξει από τότε που ανέλαβε καθήκοντα η Σουν Κι.
Η κρίση κορυφώνεται αφού πολλοί Ροχίνγκια δραπετεύουν προς το Μπαγκλαντές για να ξεφύγουν από τις Αρχές και η Σου Κι φαίνεται να αδιαφορεί για την αντιμετώπιση της κρίσης, με αποτέλεσμα πολλοί να θεωρούν τους συνεχείς διωγμούς της μειονότητας αποτυχία της κυβέρνησής της. Η στάση της Σου Κι δεν έχει καμία σχέση με το πρόσωπο που μαχόταν για την ελευθερία, όταν το όνομά της είχε γίνει συνώνυμο της ελπίδας. Αποδίδει σε «ψεύτικα νέα» τις καταγγελίες για μαζικούς βιασμούς και τις δολοφονίες.
Πλέον γίνεται και συλλογή υπογραφών με αίτημα την ανάκληση του Βραβείου Νομπέλ που είχε λάβει το 1991, με την κατηγορία ότι είναι συνένοχη σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η ίδια στην ομιλία της για την παραλαβή του Βραβείου είχε πει: «Όπου η δυστυχία αγνοείται, θα υπάρξουν οι σπόροι της σύγκρουσης».
εμφάνιση σχολίων