-Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε πόλεμο.
-Δες τι μπορεί να αλλάξει, τι χρειάζεται να γίνει.
-Να ελπίζεις και να πιστεύεις στην ελπίδα.
-Να υπάρχουν λουλούδια παντού.
-Θα άλλαζα, έτσι για πλάκα, τους μαύρους σε λευκούς και τους λευκούς σε μαύρους.
-Να κοιτάμε ο ένας τον άλλον με μάτια που να βλέπουν την αξία του άλλου.
-Θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τον καπιταλισμό.
-Θα ήθελα να έχω όλα τα απαραίτητα χαρτιά.
-Να ζήσω όπως ζουν οι άνθρωποι.
-Μακάρι οι άνθρωποι να είχαν πιο τρυφερές καρδιές. Οι καρδιές των ανθρώπων έχουν γίνει σκληρότερες.
-Θα ήθελα να τριγυρνάω άσκοπα· να πηγαίνω βόλτα με τα χέρια στην τσέπη ή να κάθομαι για μπύρα ή καφέ· να πιάνω κουβέντα με αγνώστους.
-Θα ήθελα όλοι οι δρόμοι να ήταν ποτάμια, για να κολυμπάμε παντού και αντί για αυτοκίνητα να είχαμε πλοία και βάρκες.
-Θα ήθελα τα πράγματα να ήταν πιο απλά.
-Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πέρα από το ότι θέλω μια δουλειά και λίγα λεφτά. Είναι αδύνατο να σκεφτώ ότι θα ήθελα κάτι άλλο.
-Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά στην πλατεία υπάρχουν παιδιά – από Ελλάδα, Αλβανία, Μπαγκλαντές, Πακιστάν, από παντού, και αυτά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
-Νιώθω πλούσιος – έχω δύο πατρίδες, την Ελλάδα και τη Συρία. Ομως η μια από αυτές πεθαίνει και η άλλη αγωνίζεται κι αυτή. Ο πόλεμος που έχετε εδώ είναι άλλου είδους.
-Λιγότεροι μεγάλοι άνθρωποι, μικρότερη λύπη.
-Το μόνο που θέλω είναι έναν σκύλο – αυτό είναι το όνειρό μου.
-Το όνειρό μου είναι να γίνω σαν τον Αλμπερτ Αϊνστάιν.
-Μου λείπει η σκηνή μου και η φωτιά απέξω της. Μου λείπει να περπατώ ξυπόλητος στο χώμα του χωριού μου. Μου λείπει να είμαι εκεί και να μιλώ τη γλώσσα μου κάθε μέρα.
-Να είσαι ελεύθερος να περπατήσεις τον πλανήτη, όπου θα ήθελες, χωρίς κανέναν περιορισμό, αυτό θα ήταν μεγάλη χαρά.
-Θέλω να γίνει η πόλη ένα τεράστιο λούνα παρκ με ρόδες και θεματικά πάρκα.
-Θα ήθελα να ήταν πιο κοντινές οι αποστάσεις για να μη χρειάζεται να βιαζόμαστε τόσο πολύ.
-Τα δικαιώματα ενός ανθρώπου θα έπρεπε να είναι πάνω από τον νόμο.
-Θα ήθελα να βλέπω τη θάλασσα από το παράθυρό μου και να ξέρω ότι η οικογένειά μου είναι κοντά.
-Θα έκανα τα σπίτια στρογγυλά· από τούβλα, ξύλο και τσιμέντο.
-Θα ήθελα να έχω έναν τεράστιο φούρνο και να μοιράζω δωρεάν ψωμί κάθε μέρα.
-Δεν έχω τίποτα εδώ, ούτε καν χαρτιά.
-Θα ήθελα οι άνθρωποι να λένε «καλημέρα» όταν με βλέπουν να βγαίνω από το σπίτι ή να χαμογελούν. Μένω επτά χρόνια σε αυτή τη γειτονιά και κανείς δεν μου έχει πει «καλημέρα». Είχα προσπαθήσει να χαιρετήσω κάποιους αλλά βλέπεις ότι είναι επιφυλακτικοί.
-Φοβάμαι τη μοναξιά.
-Κάτι θα πρέπει να αλλάξει. Κάτι θα πρέπει να συμβεί.
-Προτού έρθω εδώ, δεν ήξερα καν ότι υπήρχε χώρα που λεγόταν Ελλάδα.
-Θέλω να γίνω το ίδιο με σας, θέλω να γίνω ίσος με σας, παρότι εσείς είστε Έλληνες κι εγώ είμαι από κάπου αλλού.
-Θα μείνω εδώ μέχρι το τέλος.
-Θέλω να αξίζει κάτι η ζωή μου.
-Δεν έχω κανέναν να με φροντίσει, οπότε φροντίζω μόνη μου τον εαυτό μου.
-Θέλω το παιδί μου να έχει τη δυνατότητα να πάει σχολείο. Δεν έχω πρόβλημα αν θα είναι ελληνικό ή αραβικό σχολείο. Όλα είναι εκπαίδευση.
-Χρειάζεται να κοιτάξουμε τους ανθρώπους στα μάτια. Να μιλήσουμε στον άλλον.
Info: And For The Rest (Athens), Fast Forward Festival 3, 16-29 Μάιου, Εκτός Στέγης.