μαζεύτηκαν σε μια λιλιπούτεια ασβεστωμένη ταράτσα, κουκουλώθηκαν σε κουβέρτες, αψήφησαν τον αέρα, διάβασαν ποιήματα, ήπιαν πολύ κρασί, ε και, όπως καταλαβαίνετε, πήραμε και μεις το κατιτίς μας…
ΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΩΡΑ, δηλαδή στις 7 μ.μ. που γίνονται όλα ροζ και βγαίνουν τα πειρατικά παγανιά,
ο Paul Murray διάβασε αποσπάσματα από το Skippy Dies (το συστήνουμε ανεπιφύλακτα) και η Αλεξάνδρα Στράτου ετοίμασε λιχουδιές από ντόπια φάβα και ντοματάκι σαντορινιό (να σας πούμε πως οι ποικιλίες του νησιού είναι μοναδικές παγκοσμίως λόγω του ηφαιστειογενούς εδάφους) και -αχ!- γαύρο ξιδάτο που μας έκανε να γλείφουμε τα μουστάκια μας μέχρι να σκοτεινιάσει!
ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΟΣΠΙΤΟ ΟΙΑΣ ο Ross Daly και το Κουαρτέτο του (Κέλυ Θωμά, Σοφία Ευκλείδου, Ταξιάρχης Γεωργούλης) έφεραν μελωδίες μυσταγωγικές από την Κρήτη και τα βάθη της Ανατολής. Ο Paul Vangelisti (φίλος του Charles Bukowski) διάβασε ποιήματά του μαζί με την Έρση Σωτηροπούλου συνοδεία σαξόφωνου και
φορούσε ένα πάρα πολύ όμορφο ψάθινο καπέλο… και άμα το παρατούσε πουθενά εμείς το αναποδογυρίζαμε τάχα μου τυχαία - καταπληκτική καβάντζα για σιέστα και γατοδιαλογισμό, μεταξύ μας. Υπήρχαν και τρία κορίτσια με μακριά αέρινα φορέματα που πήγαιναν από εδώ κι από εκεί και έλεγαν όλο παραμύθια απρόβλεπτα και μακάβρια καμιά φορά. Τις φώναζαν, νομίζουμε, Παραμυθατζούδες; Παραμυθοκορίτσια; Το βρήκαμε! Παραμυθοκόρες! Από την Ίο ήρθαν η Αθηνά και o Xoσέ με το Περιπλανωμένο Εργαστήρι Χειροποίητων Παιχνιδιών The Wandering Workshop και μας χάλασαν λίγο την ησυχία εδώ που τα λέμε, γιατί να, ένα πρωί εισέβαλαν με ένα συρφετό από πιτσιρίκια και άρχισαν να κατασκευάζουν σβούρες από ανακυκλώσιμα υλικά. Αλλά χαλάλι! Βρήκαμε παιχνίδι για ολάκερη τη χειμερινή σεζόν!
ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΛΛΟΙ για τρεις μέρες και τρεις νύχτες κυκλοφορούσαν ξυπόλητοι, θυμόντουσαν τα παλιά, σχεδίαζαν τα καινούρια, έπιναν Μαυροτράγανο από το κτήμα του κυρίου Σιγάλα και χασκογελούσαν.
Εμείς κρυφακούγαμε και σας παραθέτουμε τα best offs. Επίσης η Μαρία μας ήταν η πιο όμορφη νύφη (και δεν βλέπουμε και λίγες εδώ στο νησί μας)!
Και στα δικά σας. Και του χρόνου. Μιάου.
Σίλβι & Μάξι
- Έχω σημειώσει εφτά γάμους από το πρωί. Η δικιά μας νύφη ποια είναι;
- Είναι πολύ περίεργο νησί η Σαντορίνη, ρε συ. Οι 18χρονοι έρχονται εδώ για να ξεσαλώσουν μετά τις Πανελλήνιες, οι Γιαπωνέζοι για να βγάλουν φωτογραφίες γάμου και εμείς τυλιγόμαστε σε κουβέρτες και απαγγέλλουμε ποίηση…
- Γιατί πετσοκόβεις τα χαρτόκουτα από τις μπίρες;
- Για να κάνουμε χειροποίητες σβούρες!
- Πόσο χρονών είσαι;
- Σχεδόν (σοβαρεύει απότομα)… τ(ρ)ία.
- Αυτή η πρίζα για τι είναι;
- Βγάλ’ τη για να μάθουμε!
- Είτε βραδιάζει είτε φέγγει, μένει λευκό το γιασεμί.
- Ναι, αλλά αλλάζει έντονα από θερμό σε ψυχρό (λευκό)!
- Έχω πιει 20 χιλιάδες μπίρες και καπνίσει άλλα τόσα τσιγάρα και ακόμα δεν έχω χανγκόβερ.
- Αν αυτό δεν είναι καταπληκτικό, τότε δεν ξέρω τι είναι.
- Κι ήμουνα και εγώ εκεί, μου ’δωσαν να φάω φακή.
- Κι ήμουνα και εγώ εκεί, μ’ ένα κόκκινο βρακί.
Στις 4-6 Ιουλίου, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, το βιβλιοπωλείο Atlantis Books οργάνωσε το 3ο Φεστιβάλ Τέχνης και Λογοτεχνίας της Καλντέρα, για να γιορτάσει τα δέκα χρόνια λειτουργίας του (2004-2014!) και τον γάμο δύο εκ των τεσσάρων founders του.