Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ
Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ, Η ΑΥΓΗ: Ένα συνεχώς αυξανόμενο «έθνος» γενετικά εξελιγμένων πιθήκων, με επικεφαλής τον περιβόητο Σίζαρ, απειλείται από μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι κατάφεραν να επιζήσουν από έναν θανατηφόρο ιό που σάρωσε τα πάντα μια δεκαετία πριν. Παρότι αρχικά τα δύο στρατόπεδα δείχνουν διατεθειμένα να συζήσουν σε συνθήκες ειρήνης, στην πορεία, λόγω προβοκατόρικων πράξεων και από τις δύο πλευρές (κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως ο ιός που τους αφάνισε προήλθε από τους πιθήκους – οι γηραιότεροι από τους πιθήκους δεν έχουν ξεχάσει τα βασανιστικά πειράματα στα οποία υποβλήθηκαν στα χέρια των ανθρώπων), έρχονται σε σύγκρουση, καθώς η ομάδα των ανθρώπων θέλει να ξαναθέσει σε λειτουργία ένα υδροηλεκτρικό φράγμα που βρίσκεται πλέον στην περιοχή των πιθήκων.

Το δεύτερο μέρος του σύγχρονου reboot του Πλανήτη των Πιθήκων, μια από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς, είναι εδώ, και δεν μοιάζει σχεδόν σε τίποτα με το πρώτο. Το θέμα της ανθρώπινης ηθικής ευθύνης απέναντι στο περιβάλλον, τα όντα του και τον βασανισμό τους για το καλό (;) του ανθρώπινου είδους, εδώ δίνει τη θέση του στην ηθική ευθύνη του ανθρώπινου είδους απέναντι στους άλλους, τους «άγριους», τους διαφορετικούς, καθώς και την, επίσης ηθικού βάρους, ευθύνη των ηγετών και των επιστημόνων της σε ό,τι αφορά την ειρηνική συνύπαρξη των δύο διαφορετικών ομάδων όντων – ή ακόμη καλύτερα φυλών, μια και η παραβολή εδώ είναι απλή και ξεκάθαρη. Ένας χαρισματικός ηγέτης από τη μεριά των πιθήκων κι ένας ανοιχτόμυαλος επιστήμονας από τη μεριά των ανθρώπων θα έχουν να πολεμήσουν με τις προκαταλήψεις και τον φόβο του Άλλου.

Η ταινία βέβαια δεν έχει τίποτε πραγματικά καινούργιο να πει. Η γοητεία της ανόθευτης ζωής των ιθαγενών (εδώ μεταλλαγμένων πιθήκων), η οποία απειλείται από την ανθρώπινη (βλέπε δυτική) επέμβαση, η οποία όμως «χρειάζεται» ένα χέρι βοηθείας (καθότι άγρια και ανοργάνωτη) από κάποιον «φωτισμένο» Δυτικό για να επιβιώσει τελικά ως οντότητα, έχει ειπωθεί δεκάδες φορές στο δήθεν προοδευτικό Χόλιγουντ (από το Χορεύοντας με τους Λύκους μέχρι το Avatar). Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι παρουσιάζει τους πιθήκους σε πλεονεκτικότερη θέση από αυτή των ανθρώπων και ότι η πτώση τους στο τέλος γίνεται μέσα από μια πράξη βίας από πίθηκο σε πίθηκο, παραβιάζοντας έτσι τον βασικό δικό τους ηθικό κανόνα. Επίσης, αν και η ταινία, ως αμερικάνικη που είναι, υμνεί την ενότητα και τη δυναμική της οικογένειας, δεν αναφέρεται καθόλου στον Θεό ή έστω στην ύπαρξη ενός Θεού, αλλά μονάχα στην ανάγκη ενός ηγέτη, χωρίς να αγνοεί όμως και την υπόθεση της υποταγής προς αυτόν, λόγω της δύναμής του και του φόβου τιμωρίας που αυτή προκαλεί, όπως ακριβώς και η θεϊκή πίστη. Άλλωστε, εδώ -όπως και στην «πολιτισμένη» κοινωνία μας, παραβιάζεται η θεϊκή εντολή «Ου φονεύσεις» για χάρη του κοινού καλού.

Ο Πλανήτης των Πιθήκων, Η Αυγή έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας ενδιάμεσης ταινίας. Αν και το μόνο κοινό που έχει με την πρώτη ταινία, είναι οι χαρακτήρες των πιθήκων και το Σαν Φρανσίσκο (εκπληκτική η δουλειά του Τζέιμς Τσίνλαντ και της υπόλοιπης ομάδας της καλλιτεχνικής επιμέλειας στην αναπαράσταση της -μετά την καταστροφή- πόλης), το ανοιχτό τέλος της δεν αφήνει περιθώριο για ξεκάθαρη αξιολόγηση. Αν και λιγότερο πρωτότυπη από την πρώτη ταινία της σειράς, ξεχωρίζει αισθητά από τον σωρό των περιπετειών φαντασίας του φετινού καλοκαιριού και της χρονιάς γενικότερα. Είναι τεχνικά άψογη με σούπερ εφέ, ωραίο σάουντρακ και ατμοσφαιρική, μουντή -σχεδόν δίχρωμη- φωτογραφία.

Ιnfo: Ο Πλανήτης των Πιθήκων, Η Αυγή (Dawn of The Planet of the Apes). Περιπέτεια Φαντασίας. ΗΠΑ 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 17 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Ματ Ριβς. Παίζουν: Γκάρι Όλντμαν, Κέρι Ράσελ, Άντι Σέρκις, Τζέισον Κλαρκ, Κόντι Σμιτ-ΜακΦί. Διανομή: Odeon.




Ο ΜΙΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΑΝ: Η Αριάν έχει γενέθλια. Τα κεριά στην τούρτα είναι αναμμένα, αλλά κανένα αγαπημένο πρόσωπο δεν κατάφερε να έρθει. Έτσι, η εορτάζουσα μπαίνει στο όμορφο αυτοκίνητo της, φεύγει από το όμορφο προάστιο όπου ζει και χάνεται στο ηλιόλουστο τοπίο της Μασσαλίας. Στην πορεία θα συναντήσει έναν νεαρό οδηγό μοτοσικλέτας που θα την οδηγήσει σε μια παραλιακή ταβέρνα. Εκεί, η Aριάν θα γοητευτεί από τον ρομαντικό της ιδιοκτήτη, θα συγκινηθεί από τη νοσταλγία ενός συνταξιούχου φύλακα μουσείου φυσικής ιστορίας, θα ανέβει στη σκηνή για μια παράσταση μιούζικαλ. Και ποιος ξέρει; Μπορεί αυτά τα γενέθλια να της μείνουν αξέχαστα.

Τρυφερή και αυτοσχεδιαστική φαντασία του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν, τον οποίο γνωρίσαμε κάπως καλύτερα στην Ελλάδα με την προηγούμενη ταινία του, Τα Χιόνια Του Κιλιμάντζαρο (2011). Πρωταγωνιστεί και πάλι η γυναίκα του σκηνοθέτη Μαριάν Ασκαρίντ, ενώ στο σενάριο επιστρατεύεται και ο γνωστός Μασσαλιώτης θεατρικός συγγραφέας Σερζ Βαλετί. Μακριά από άμεσες πολιτικές ή κοινωνικές αναφορές, Ο Μίτος της Αριάν είναι μια ανάλαφρη και άκρως καλοκαιρινή ταινία δρόμου, η οποία ακολουθεί την εξωτερική αλλά και την εσωτερική διαδρομή της Αριάν, η οποία συναντά στη διαδρομή της διάφορους ιδιόρυθμους χαρακτήρες καθώς και μια ομιλούσα χελώνα. Οι αναφορές σε άλλους αγαπημένους στον σκηνοθέτη (Παζολίνι, Τσέχοφ, Κουρτ Βάιλ, Ζαν Φερά, Ζαν-Λικ Γκοντάρ) περισσεύουν, όπως ακριβώς και η ουτοπική αλλά πάντα ευπρόσδεκτη ανθρώπινη καλοσύνη (βασικό χαρακτηριστικό του έργου του σκηνοθέτη). Η στήλη κρατάει μια ατάκα από το σενάριο, η οποία αποτυπώνει μια μεγάλη αλήθεια: Αγάπη είναι να δίνεις αυτά που δεν έχεις σε κάποιον που δεν τα θέλει.

Ιnfo: Ο Μίτος της Αριάν (Au Fil d’Ariane/Ariane’s Tread). Κομεντί. Γαλλία 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 17 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Ρομπέρ Γκεντιγκιάν. Παίζουν: Μαριάν Ασκαρίντ, Ζεράρ Μεϊλάν, Ζαν-Πιερ Νταρουσέν, Ζακ Μπουντέ, Γιουσούφ Τζαορό, Λολά Νεϊμάρκ, Αντριέν Τζολιβέτ. Διανομή: Feelgood Entertainment.

εμφάνιση σχολίων