Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Χωρίς δεδομένα

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΧΩ ΧΥΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ. Έχω εκσφενδονίσει βιβλία από το παράθυρο. Έχω πάρει τους δρόμους με τις πιτζάμες. Έχω αιώνια μισήσει συμμαθητές που το έπαιζαν φωστήρες. Ήμουν από τα παιδιά που καταλάβαιναν τι θέλει να πει ο ποιητής πριν αναλύσει η φιλόλογος το απόσπασμα στην τάξη, αλλά δεν μπορούσα να λύσω άσκηση Β’ ομάδας αν δεν έδειχνε ο μαθηματικός το κόλπο στον πίνακα.

ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΣΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ. Προσπαθούσα να βρω τον εαυτό μου διαγράφοντας καμπύλη σ’ ένα σπίτι που λειτουργούσε με συντεταγμένες. Ήμουν από τις φουρνιές που έδωσαν 11 μαθήματα πανελλήνιες επί δύο χρονιές. Στη 2α λυκείου ο φυσικός αντί για γενική παιδεία έλυνε ασκήσεις κατεύθυνσης για να μη βαριούνται «οι της κατεύθυνσης». Μέχρι να ξεκινήσω ιδιαίτερο νόμιζα ότι είχα κάποιο σοβαρό πρόβλημα αντίληψης. Ή έπρεπε να αλλάξω γυαλιά.

ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΠΛΑΝΗ ΜΟΥ ΣΤΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΑΝΤΑΛΛΑΖΑΜΕ ΚΟΛΛΕΣ. Εκείνη μου έλυνε τα 4α θέματα στα μαθηματικά, τη φυσική και τη χημεία και εγώ της διόρθωνα τις εκθέσεις, τη λογοτεχνία και τις γλώσσες. Ήξερα τις δυνατότητές μου, διάβασα σαν τρελή μέχρι να δώσω, πέρασα σ’ ένα τμήμα όπου –ω! τι ανακούφιση- οι λέξεις δεν ήταν χάσιμο χρόνου και άφησα πίσω μου τύπους και εξισώσεις, πραγματικούς και φανταστικούς αριθμούς.

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ σ’ ένα interview, ένας Βρετανός με αιφνιδίασε μ’ ένα τεστ μαθηματικών. Δεν έχει καμία σχέση με τη δουλειά, με καθησύχασε, απλά θέλω να δω πως σκέφτεσαι. Το βλέμμα μου ατένισε τα χ και ψ… και ξεροκατάπια για να κατέβει ο κόμπος στο λαιμό μου. Ρούφηξα μία γερή γουλιά τσάι κι έγνεψα καταφατικά.

ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΣΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ. Αυτό που δεν λένε είναι ότι τα μαθηματικά σου δείχνουν πως να σκέφτεσαι μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο. Σου διδάσκουν την ικανότητα να επιλέγεις ποιά δεδομένα θα χρησιμοποιήσεις και με ποιό τρόπο να τα συνδυάσεις ώστε να βρεις το ζητούμενο. Με άλλα λόγια σου μαθαίνουν να οργανώνεις τη σκέψη σου.

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΘΕΜΑ ΕΥΦΥΙΑΣ ΟΣΟ ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ. Πάντα υπάρχει ένα 2% που θα λύσει το γρίφο του Αϊνστάιν δίχως χαρτί και μολύβι, αλλά αυτό συνδυάζει φωτογραφική μνήμη, IQ και ταχύτητα σκέψης. Το υπόλοιπό 98% στο οποίο περήφανα ανήκω απλώς δεν έχει αβάντα. Κανείς όμως δεν γεννιέται μαθημένος. Τη 10η φορά που θα λύσεις τον ίδιο γρίφο, δεν θα χρειαστείς ούτε εσύ χαρτί και μολύβι. Γιατί πολύ απλά θα ξέρεις. Το στοιχείο της έκπληξης είναι το πιο ύπουλο χαρτί των αριθμών. Και της ζωής. Τα πράγματα συνήθως μοιάζουν περίπλοκα όταν μας πιάνουν αδιάβαστους.

ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, έλεγε η μαμά Ραία για τα δύσκολα προβλήματα μαθηματικών, είναι ότι… λύνονται. Ακόμη κι όταν δεν έχεις ιδέα πως, η γνώση ότι τα δεδομένα που σου δίνει η άσκηση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα σε οδηγήσουν στη λύση της, είναι ήδη το πρώτο βηματάκι. «Πάρε τα δεδομένα σου και δες τι μπορείς να βγάλεις από αυτά. Χρησιμοποίησε αυτά που ξέρεις, χωρίς να σκέφτεσαι τι σου ζητάει η άσκηση», ξαναέλεγε. «Με καθαρό μυαλό και χωρίς άγχος».

ΕΤΣΙ ΜΑΛΛΟΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Το μυστικό είναι να εκμεταλλευόμαστε όλα τα δεδομένα μας χωρίς να απογοητευόμαστε εξαρχής από το βαθμό δυσκολίας του ζητουμένου. Να βάζουμε τις σκέψεις μας σε σειρά και να τις εξετάζουμε μία – μία, ξεχωριστά. Να τις αφήνουμε να μας οδηγούν χωρίς να τις καθοδηγούμε. Ότι κάνει η συστημική ψυχολογία δηλαδή ή οι μάγοι στα παραμύθια. Η σύνδεση έρχεται πολύ μετά, αφού τα έχουμε ανοίξει όλα μπροστά μας.

ΣΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ, ωστόσο, τα δεδομένα μας είναι μεταβλητές – γι’ αυτό άλλωστε είναι και δύσκολοι. Τη στιγμή που στα μαθηματικά 2 συν 2 δίνει πάντα άθροισμα τέσσερα, στην πραγματική πραγματικότητα όλα είναι χ και ψ. Πρέπει να είμαστε ανά πάσα στιγμή προετοιμασμένοι να χάσουμε ή να αλλάξουμε τα δεδομένα μας. Κι είναι αυτή η παράμετρος του μη ελέγχου που μας σαστίζει.

ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ, όπως κάθε πρόκληση. Κι είναι η ομορφιά αυτής ακριβώς της πρόκλησης, σε συνδυασμό με τη δύναμη και την ασφάλεια που μας παρέχουν η γνώση και η πίστη ότι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλα λύνονται – ή έστω αντιμετωπίζονται. Κι είναι τούτα τα όπλα μας που νικούν όλη την ευστροφία του κόσμου.


Η Βιβιάνα πιστεύει στην κοινοκτημοσύνη και στους ανθρώπους. Γράφει από εδώ κι από εκεί, «κυρίως τη λίστα του σούπερ μάρκετ». Ζει και σπουδάζει στο Λονδίνο. Θα επιστρέψει όταν της εξαντληθούν τα αποθέματα ήλιου.

εμφάνιση σχολίων