Πες τη συγγνώμη Α' ΠΡΟΣΩΠΟ σου

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΕΡΝΑΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ. Κάνοντας σχέδια, όνειρα. Υποσχόμενοι αποφάσεις και προοπτικές. Ρυθμίζοντας το αύριο και το μεθαύριο. Δε γίνεται αλλιώς. Από το σχολείο μαθαίνεις ότι πρέπει να προβλέψεις το τι θέλεις για να γεμίσεις γνώσεις προς αυτήν την κατεύθυνση, για να μη χάσεις χρόνο, για να πετύχεις. Και μετά, όταν θα δουλεύεις -αν είσαι από τους τυχερούς- πρέπει να κάνεις σωστό management, για να αποφύγεις τη ζημιά τού αύριο.

ΟΜΩΣ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΑΝΑΒΑΛΛΟΝΤΑΣ. Αναβάλλοντας όσα φοβόμαστε. Όσα φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε και όσα φοβόμαστε να ζήσουμε. Αρνούμαστε στιγμές, αποφεύγουμε ρίσκα και βουτιές στον έρωτα, δειλιάζουμε μπροστά σε ανοίγματα ψυχής. Για να μην καούμε, να μην απογοητευτούμε. Και αναβάλλουμε συγγνώμες, αναβάλλουμε ομολογίες αγάπης ή μετάνοιας. Μήπως δεν πιάσουν τόπο;

ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ “ET SOUDAIN TOUT LE MONDE ME MANQUE” («Και ξαφνικά όλος ο κόσμος μου λείπει»), ο θάνατος έρχεται αμείλικτος και δεν υπάρχει χρόνος επανόρθωσης. Όπως και στη ζωή. Ποτέ δεν ξέρουμε τι ξημερώνει και αν θα έχουμε περιθώριο να επιστρέψουμε σε αυτό που υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε αργότερα. Οι περισσότεροι ζούμε σαν αθάνατοι. Παρότι γνωρίζουμε ότι αυτή είναι η μεγαλύτερή μας βεβαιότητα.

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ. Ζεις σαν να υπάρχουν πολλά αύριο, γιατί αυτό σου δίνει αισιοδοξία και δύναμη. Ωστόσο, η συνειδητοποίηση ότι αυτά τα αύριο είναι πεπερασμένα έχει μια σημασία. Όχι γιατί θα χύσεις την καρδάρα και θα μετακομίσεις στο νησί για να χαρείς τη ζωή σου, ούτε γιατί θα ζεις την κάθε μέρα με την ένταση και τη χαρά της τελευταίας -σχεδόν κανείς δε μπορεί να το κάνει αυτό. Μπορούμε όμως να αξιολογήσουμε λίγο καλύτερα, και σοφότερα τελικά, τις ενδεχόμενες ήττες των, άτολμων μέχρι χθες, κινήσεών μας.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΣ ΚΑΙ ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ. Ούτε θα αλλάξεις ριζικά γνώμη και στάση απέναντι σε όσους σε πληγώνουν. Ούτε απαραίτητα θα λάβεις την αναμενόμενη ανταπόκριση σε κίνηση προσέγγισης απέναντι σε ανθρώπους που δε μπορούν και δεν ξέρουν να σε αγαπήσουν με τον τρόπο που ελπίζεις. Οι σχέσεις -οικογενειακές καταρχήν, φιλικές και προσωπικές στο τέλος- όσο βαθιά ριζωμένες μοιάζουν, τόσο εύπλαστες ενίοτε εμφανίζονται. Και οι άνθρωποι, όσο άτεγκτοι και αν είμαστε, τόσο ευάλωτοι αποκαλυπτόμαστε. Και η αλήθεια, κερδίζει πάντα -αυτό είναι βεβαιότητα. Δε λυγίζει ανθρώπους που δε μπορούν, όμως δίνει τόσο πλούτο σε αυτόν που την εκφράζει, που γεμίζει εν τέλει το κενό που αφήνει ο φοβισμένος, ανήμπορος απέναντί σου.

Η ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΕΣ ΘΑ ΣΕ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ ΠΑΝΤΑ, όταν δε θα έχεις την ευκαιρία να την εκφράσεις. Η επιθυμία που δεν εξέφρασες, θα μείνει ένα βαθύ απωθημένο -ακόμη και αν την εκφράσεις και δε λάβεις ανταπόκριση, εσύ θα έχεις λυτρωθεί από αυτήν. Μην αναβάλλεις τίποτα, επειδή μπορεί να φας την πόρτα στα μούτρα. Θα πληγωθείς ελάχιστα. Σκέψου όμως να ανοίξει…
 

εμφάνιση σχολίων