ΣΙΝΕΦΙΛ ΣΙΝΕΜΑ: Το παρελθόν

ΣΙΝΕΦΙΛ Ο Αχμάντ, μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας, επιστρέφει από το Ιράν στη Γαλλία, για να υπογράψει το διαζύγιο που θα κλείσει και επίσημα πλέον τη σχέση του με τη γαλλίδα γυναίκα του, Μαρί. Με έκπληξή του διαπιστώνει ότι εκείνη δεν του έχει κρατήσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο, αλλά θέλει να τον φιλοξενήσει στο σπίτι της. Στο ίδιο σπίτι μένουν και οι δύο κόρες της από προηγούμενο γάμο, αλλά και ο μικρός Φουάντ, γιος του καινούργιου, άραβα φίλου της Μαρί, Σαμίρ. Η παρουσία του Αχμάντ στον ίδιο χώρο μαζί τους θα είναι καταλυτική για όλους -και γι αυτόν τον ίδιο- ειδικά σε ό,τι αφορά τη μεγάλη κόρη της Μαρί, η οποία αντιδρά στη σχέση της  μητέρας της με τον Σαμίρ, γνωρίζοντας μάλιστα κι ένα μυστικό που θα μπορούσε να ανατρέψει τα πάντα, από τη μια στιγμή στην άλλη.



Ο ταλαντούχος Ασγκάρ Φαραντί στην καινούργια (και πρώτη ευρωπαϊκής παραγωγής) ταινία του, μοιάζει να ξεκινάει από εκεί που είχε τελειώσει το προπέρσινο αριστούργημά του «Ένας Χωρισμός». Γνώστης της ανθρώπινης ψυχολογίας και συμπεριφοράς, ντύνει και πάλι με απίστευτες λεπτομέρειες τα πορτρέτα των χαρακτήρων του, δίνοντάς τους σάρκα, οστά και πραγματική υπόσταση, σκιαγραφώντας τις ανθρώπινες σχέσεις και την αλληλεπίδραση μεταξύ τους, με τη δυναμική ενός αγωνιώδους θρίλερ.



Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, αθώοι και ένοχοι, άσπρο και μαύρο. Η περιγραφή τους -σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες του είδους, και όχι μόνο- δεν είναι σχηματική, αλλά και δεν υποδηλώνει κάτι περισσότερο από αυτό που βλέπουμε. Η προσέγγισή του δεν κρύβει πολιτικά μηνύματα (πέρα από τα προφανή) ούτε διατυπώνει ηθικά διδάγματα. Οι γυναίκες του, είτε φορώντας τσαντόρ (μαντίλες) είτε όχι, είναι οι ίδιες γυναίκες. Δεν είναι ανατόμος, ούτε ψυχρός παρατηρητής. Αγαπάει τους ήρωές του και ξέρει να μας κάνει να τους αγαπήσουμε κι εμείς.

Η εικαστική του απλότητα κρύβει πολλές, μικρές, σημαντικές σημειολογικές λεπτομέρειες. Πάρτε τη σκηνή της αρχής, για παράδειγμα. Ο Αχμάντ εμφανίζεται στο χώρο αφίξεων του αεροδρομίου. Το τζάμι, που τον χωρίζει από τη Μαρί που τον περιμένει, δεν τους εμποδίζει να συνεννοηθούν με βουβά λόγια και γνώριμες χειρονομίες. Έξω, μια καταρρακτώδης βροχή τούς περιμένει. Από την άλλη, το σε μακροχρόνια περίοδο επισκευής, βαψίματος και ανακαίνισης σπίτι της Μαρί, αντικατοπτρίζει τέλεια τον ψυχισμό της στην παρούσα φάση.

Εξαιρετικές και οι ερμηνείες απ’ όλους τους ηθοποιούς, μικρούς και μεγάλους. Η Μπερενίς  Μπεζό (“The Artist”), κέρδισε για το ρόλο της Μαρί το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών. Αν και γαλλική παραγωγή, το Ιράν θα την προτείνει για τα επόμενα ξενόγλωσσα βραβεία όσκαρ. Κι όπως έλεγε και το tagline μιας παλιότερης, αγαπημένης ταινίας: «Εσείς μπορείτε να πιστεύετε ότι έχετε ξεμπερδέψει με το παρελθόν, όμως δεν είναι σίγουρο ότι κι εκείνο έχει ξεμπερδέψει μαζί σας».


Info: «Το Παρελθόν» (“Le passé”). -Κοινωνική, Δραματική. Γαλλία-Ιταλία 2013, Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Ασγκάρ Φαραντί. Σενάριο: Ασγκάρ Φαραντί, Μασουμέχ Λαχιτζί. Παίζουν: Μπερενίς Μπεζό, Αλί Μοσαφά, Ταχάρ Ραχίμ, Πολίν Μπουρλέ, Ελιέζ Αγκουίζ. Διανομή: Seven Film-Spentzos Film


Διαβάστε επίσης όλες τις ταινίες της εβδομάδας
 

εμφάνιση σχολίων