Τα προβλήματα της ανθρωπότητας δεν είναι πολιτικά, είναι φιλοσοφικά. Ο συγγραφέας Τομ Ρόμπινς γράφει για την προσωπική αναζήτηση, τα ανθρωποειδή και τους μπαμπουίνους
DOC TV
9 Σεπτεμβρίου 2013
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ. Τα βασικά προβλήματα είναι φιλοσοφικά, και αν δεν επιλυθούν πρώτα αυτά, τα πολιτικά προβλήματα θα πρέπει να επιλύονται ξανά και ξανά.
Η ΦΡΑΣΗ «ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ» ΕΧΕΙ ΕΠΙΝΟΗΘΕΙ, για να περιγράψει την εφήμερη αποτελεσματικότητα κάθε σχεδόν πολιτικής δραστηριότητας. Για το ηθικό άτομο, ο πολιτικός ακτιβισμός είναι ένα σημαντικό δέλεαρ, επειδή μοιάζει να προσφέρει μια πολύ επιθυμητή πιθανότητα: πως ο άνθρωπος μπορεί να βελτιώσει την κοινωνία, να καλυτερέψει τη ζωή του, χωρίς να περάσει την προσωπική δοκιμασία της αναδιαμόρφωσης και αναδιάταξης του τρόπου που βλέπει τον κόσμο, χωρίς να χρειαστεί δηλαδή να αλλάξει τον εαυτό του.
ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΑΤΟΜΟ, Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΔΕΛΕΑΡ, επειδή φαίνεται να προστατεύει τα αποκτήματά του και να νομιμοποιεί την απληστία του. Αλλά και οι δύο παρατάξεις βλέπουν τα πράγματα μέσα από ένα πέπλο ψευδαίσθησης. Εκείνο που δημιουργεί προβλήματα στον προοδευτικό μηχανισμό της εξέλιξης των ανθρωποειδών είναι η τάση της αγέλης των ανθρωποειδών να παίρνει πολύ σοβαρά τους πολιτικούς ηγέτες της -δηλαδή τα κυρίαρχα αρσενικά της αγέλης.
ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ (Ή ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ) είναι χρήσιμο στην ομάδα μόνο όταν αυτή απειλείται ενεργά από τους εχθρούς της, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις όμως εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα δικά του συμφέροντα και είναι από φυσικού του αφοσιωμένο όχι στην απελευθέρωση αλλά στον έλεγχο. Πίσω από τις εξωτερικές του εκδηλώσεις, από το γρονθοκόπημα του στήθους του και το γύμνωμα των δοντιών του, το κυρίαρχο αρσενικό είναι μια γελοία φιγούρα και τα άλλα μέλη της ομάδας πρέπει να το βάζουν στη θέση του (η οποία είναι η θέση του αναγκαίου κακού) με την ασέβεια και το γέλιο.
ΑΝ, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΧΑΡΗ, ΟΤΑΝ ΣΗΚΩΝΟΤΑΝ Ο ΧΙΛΤΕΡ κι άρχιζε να παραληρεί μέσα στις μπιραρίες του Μονάχου, οι καλοί του συμπατριώτες δεν τον έπαιρναν τόσο σοβαρά, αν αντί να χάψουν αυτά που τους σερβίριζε άρχιζαν να γελούν και να τον γιουχαϊζουν και να του πετάνε φλούδες από λουκάνικα, μπορεί να είχε αποφευχθεί ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
ΦΥΣΙΚΑ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΟΠΑΔΟΙ, θα υπάρχουν και οι ηγέτες που θα τους εκμεταλλευτούν. Και θα υπάρχουν πάντα πρόθυμοι οπαδοί, μέχρι να μπορέσει η ανθρωπότητα να φτάσει σε εκείνο το φιλοσοφικό επίπεδο στο οποίο θα αναγνωρίσει ότι η μεγάλη της αποστολή στη ζωή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με συγκρούσεις ανάμεσα σε τάξεις, φυλές, έθνη ή ιδεολογίες, αλλά είναι μια προσωπική αναζήτηση, μια προσπάθεια του ατόμου να διευρύνει την ψυχή του, να ελευθερώσει το πνεύμα του και να φωτίσει το μυαλό του. Και σε αυτή την αναζήτηση, η πολιτική δεν είναι παρά ένα οδόφραγμα που το φρουρούν θορυβώδεις μπαμπουίνοι.
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Τομ Ρόμπινς, Ο Χορός των 7 Πέπλων, εκδ. Αίολος, μετάφραση Γιώργος Μπαρουξής
Τομ Ρόμπινς (22 Ιουλίου 1936): Αμερικανός συγγραφέας, γνωστός για τις πολύπλοκες, συχνά φανταστικές ιστορίες με σατιρικό υπόβαθρο και πολλές, παράξενες, αλλά καλά τεκμηριωμένες πληροφορίες. Το βιβλίο του Ακόμα και οι Καουμπόισσες Μελαγχολούν μεταφέρθηκε στο σινεμά από τον Γκας Βαν Σαντ το 1993. Άλλα μυθιστορήματά του, που κυκλοφορούν και στα ελληνικά, είναι τα Αμάντα, το Κορίτσι της Γης, Τρυποκάρυδος, Το Άρωμα του Ονείρου, Ο Χορός των Εφτά Πέπλων, Μισοκοιμισμένοι μες στις Βατραχοπιτζάμες μας, Αγριεμένοι Ανάπηροι Επιστρέφουν από Καυτά Κλίματα, Villa Incognito, Αγριόπαπιες πετούν ανάστροφα και B is for beer.
εμφάνιση σχολίων