ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ: Ιατρείο Μικρών CULTURE Ζωών #10

CULTURE Λοιπόν, σας ακούω. Ποιο είναι το πρόβλημά σας; Νυστάζετε, μα ο ύπνος δε σας κάνει την τιμή; Κοιμάστε και δεν τολμάτε να ξυπνήσετε; Δεν είστε σίγουροι αν όλο αυτό τριγύρω σας είναι όνειρο ή πραγματικότητα; Μία είναι η λύση: Διαβάστε! Διαβάστε καταρχάς τη στήλη αυτή, που κάθε βδομάδα θα σας συνταγογραφεί βιβλία διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν και ύστερα, μετ’ ευτελείας και άνευ μαλακίας, διαβάστε τα ίδια τα βιβλία αυτά. Και όλα θα πάνε καλά, θα δείτε.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ: Κανείς δεν άναβε τα φώτα, Felisberto Hernandez. Το μικρό αυτό λογοτεχνικό διαμάντι, γραμμένο από αυτόν τον άγνωστο στα καθ’ ημάς ουρουγουανό συγγραφέα πριν από μισό αιώνα, θα μπορούσε να αποτελεί και συνταγή για την απελευθέρωση της σκέψης ακόμα και του πιο δύσπιστου αναγνώστη. Πανέμορφες και παράλογες ιστορίες, όπως αυτή του ζηλιάρικου μπαλκονιού ή εκείνη του άνθρωπου-κροκόδειλου, έρχονται να αιφνιδιάσουν τόσο με την ανατρεπτική πλοκή τους όσο και με την ακαταμάχητη απλότητα της γραφής τους. Ο μουσικός Hernandez -πέρα από τη μοναδική του συνεισφορά στην πεζογραφία, υπήρξε και φημισμένος πιανίστας- συνθέτει με τα διηγήματά του αυτά μια συμφωνία ενός μαγεμένου παράλληλου σύμπαντος, μες στο οποίο μπορεί ο καθένας να τρυπώσει, φτάνει να βρει το μισάνοιχτο παράθυρο που κρύβεται κάπου εκεί μέσα στις σελίδες του.

Αν και όλες σχεδόν οι ιστορίες μοιάζουν να ξεπηδούν μέσα από τα προσωπικά βιώματα του συγγραφέα και προφανώς ξεχειλίζουν από αυτοαναφορές, η αφήγηση είναι τόσο μαεστρικά δομημένη, που αναμειγνύει διαρκώς το όνειρο με την πραγματικότητα και μεταβιβάζει ανεπαίσθητα το ρόλο του ήρωα, αν όχι και του αφηγητή, μάλλον στον αναγνώστη. Αξίζει να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στο La casa inundada (Το πλημμυρισμένο σπίτι), αφήγημα με το οποίο κλείνει δικαίως η ελληνική έκδοση, που αν και δεν ανήκει στην πρωτότυπη συλλογή Nadie encendía las lámparas, έχει ωστόσο επανειλημμένως συμπεριληφθεί σε ανθολογίες της λογοτεχνίας του φανταστικού σε όλον τον κόσμο. Όπως επίσης φροντίστε να μην ξεπετάξετε στα βιαστικά το επίμετρο του βιβλίου -γραμμένο από τη μεταφράστρια- όπου, μεταξύ άλλων, το απόσπασμα από το κείμενο του Hernandez για τη συγγραφή (Explicación falsa de mis cuentos) ενδέχεται να προκαλέσει ανεξέλεγκτες εκρήξεις μέσα στο κεφάλι σας.

Σβήστε τα φώτα και διαβάστε ένα διήγημα του μαστρο-Φελισμπέρτο απόψε, και αύριο το πρωί μη διστάσετε να ζητήσετε από τον ίδιο σας τον εαυτό να σας εξηγήσει το όνειρο που είδατε. Κανείς δεν άναβε τα φώτα, Felisberto Hernandez, εκδ. Μεταίχμιο 2003, μετάφραση Γεωργία Ζακοπούλου.

ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ (ΕΚ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΩΝ): Ο αφρός των ημερών, Boris Vian, εκδ. Νεφέλη, μετάφραση Μαρία Παπαδήμα, Μαρίνα Λεοντάρη, αλλά και εικονογραφημένο από τον Marion Mousse, εκδ. Γνώση, μετάφραση Πέννυ Μηλιώνη. Ό,τι κι αν επιλέξετε, σίγουρα θα βγείτε κερδισμένοι. Τόσο η εξαιρετική μετάφραση της Νεφέλης όσο και η ενδιαφέρουσα graphic novel διασκευή της Γνώσης αποτελούν εγγύηση για ένα γενναίο μακροβούτι στο αφρώδες σύμπαν του Vian. Η γκαρσόν και ο δολοφόνος, Fabrice Virgili, Danièle Voldman, εκδ. του Εικοστού Πρώτου, μετάφραση Νίκος Κούρκουλος. Ο Πολ, για να αποφύγει τα χαρακώματα του Μεγάλου Πολέμου, μεταμφιέζεται σε γυναίκα και στη συνέχεια για να διαφύγει των συνεπειών της λιποταξίας, μετατρέπεται σε μια garçonne που συζεί με τη Λουίζ, την προφανώς συνένοχη πρώην σύζυγό του. Μια πολύ bizarre ιστορία από το Παρίσι των Années Folles.

εμφάνιση σχολίων