PLAYER: Ο Ηρακλής, CULTURE ο Αχελώος και η Γιαγιά μου

CULTURE Καθώς το πολύ αξιόλογο ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Κουτσαμπασιάκου «Ο Μανάβης» μπαίνει στην τρίτη εβδομάδα προβολής του και η Τρόικα που μας κυβερνά ανακινεί, για άλλη μια φορά, το θέμα του φράγματος του Αχελώου, θυμηθήκαμε μια παλαιότερη ταινία του σκηνοθέτη, η οποία μας είχε συγκινήσει.

Πρόκειται για το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους του 1997, «Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η Γιαγιά μου». Σε αυτό, ο σκηνοθέτης μαζί με ένα μικρό συνεργείο επισκέπτεται τη γιαγιά του που ζει μόνη σε ένα αγροτόσπιτο σε μια πλαγιά της Πίνδου (ανάμεσα στο Αρματωλικό και τη Μεσοχώρα, τα δυο χωριά που θα σκεπάσει η τεχνητή λίμνη του φράγματος). Μέσα από την αφήγηση της ζωής της από την ίδια τη γιαγιά, η οποία έχει χάσει ένα παιδί της στο χτίσιμο του φράγματος (τον πατέρα του σκηνοθέτη) και εικόνες από την καθημερινή της ρουτίνα, αντιπαραβάλλεται ο μύθος του Ηρακλή που πάλεψε με τον Αχελώο για την καρδιά της Δηιάνειρας, για να τον νικήσει -και να του χαρίσει τελικά, το Κέρατο της Αμάλθειας.



Λυρικό και νοσταλγικό μας «στοιχειώνει» με τη σπαρακτική φιγούρα της γιαγιάς (η σκηνή που χτενίζει τα μαλλιά της είναι τόσο οικεία και τόσο μαγική), μιας γιαγιάς από εκείνες τις παλιές, έτσι όπως δεν τις «φτιάχνουν» πια.

εμφάνιση σχολίων