Στη βιβλιοθήκη της εβδομάδας: Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ και δύο νέες εκδόσεις
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΑΜΗΣ
29 Απριλίου 2013
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ: Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα του Михаил Булгаков (Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ). Σάτιρα; Αλληγορία; Μαγικός ρεαλισμός; Μαύρη κωμωδία; Φιλοσοφικό μυθιστόρημα; Τι από όλα είναι τελικά αυτό το τόσο παράδοξο και προκλητικό βιβλίο, που συνεχίζει τόσες δεκαετίες μετά την πρώτη του έκδοση, και έπειτα από αρκετές περιπέτειες με λογοκρισίες και απαγορεύσεις, να κερδίζει φανατικούς εχθρούς και ορκισμένους φίλους;
Στο κατά πολλούς σημαντικότερο ρωσικό μυθιστόρημα του 20ού αιώνα, ο Σατανάς αυτοπροσώπως, ενοχλημένος από την εξάπλωση της αθεΐας στον κόσμο, επισκέπτεται μαζί με την εξωφρενική παρέα του τη Μόσχα της εποχής του Στάλιν, και τα κάνει όλα γυαλιά καρφιά, προσπαθώντας να αποδείξει -τι άλλο;- ότι υπάρχει. Παράλληλα κάποιος αποσυνάγωγος συγγραφέας (ο Μαιτρ) έχει την ατυχή έμπνευση να γράψει μια ιστορία για τον Ιησού Χριστό, από τη σκοπιά όμως του Πόντιου Πιλάτου, στην οποία και κατορθώνει το ακατόρθωτο: και να γίνει τόσο βλάσφημος όσο δεν πάει άλλο, αλλά και να αποδείξει, με κάποιον τρόπο φαινομενικά ακατανόητο, πως μέσω της απλής λογικής όλα αυτά είναι αλήθεια. Και επειδή η αντίδραση τόσο του κοινού όσο και του κρατικού μηχανισμού δεν είναι αυτή που θα περίμενε, τίθεται αρχικά στο περιθώριο και στη συνέχεια στο φρενοκομείο. Και τότε αναλαμβάνει δράση η αγαπημένη του (η περίφημη Μαργαρίτα), που προκειμένου να τον σώσει, συμμαχεί με τον μοσχοβίτη πλέον έξω-από-εδώ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Άγιες μέρες που έρχονται, το Ιατρείο ειλικρινά δε βρίσκει κάτι πιο ωφέλιμο για να συστήσει στους αθεράπευτα άπιστους πελάτες του, οι οποίοι καλά θα κάνουν να αφήσουν κατά μέρος τις θεανθρωποσαπουνόπερες των ημερών και να διαβάσουν το Κατά Μαιτρ Ευαγγέλιο, όπως αυτό αποσπασματικά παρουσιάζεται μέσα από τις σελίδες του διαβολουργήματος του συντρόφου Μπουλγκάκωφ. Άλλωστε, η πίστη -στ’ αλήθεια, δεν έχει σημασία σε τι ακριβώς- είναι το απόλυτο φάρμακο για την «ασθένεια της ζωής», όπως θα έλεγε πολύ νωρίτερα και κάποιος άλλος ρώσος συγγραφέας-θεός. Μπορεί ποτέ να μη τη θεραπεύει ολοκληρωτικά, αλλά, όσο να είναι, τα συμπτώματά της μια χαρά τα καταστέλλει. «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα», του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ (εκδ. Θεμέλιο), 1991, μετάφραση Τίνα Καραγεώργη και Γιούρι Γιαννακόπουλος.
ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ (ΕΚ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΩΝ): Το Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες, Θανάσης Πέτρου και Δημήτρης Βανέλλης (εκδόσεις Τόπος). Μετά την ενδιαφέρουσα κόμικ διασκευή του Παραρλάμα του Βουτυρά, μία ακόμα τολμηρή μετεγγραφή έξι νεοελληνικών διηγημάτων του φανταστικού σε μια graphic novel έκδοση. Καβάφης, Καρκαβίτσας, Καρυωτάκης, Νικολαΐδης, Ροδοκανάκης και Παπαδιαμάντης εικονογραφούνται, ξαναδιαβάζονται και συνεχίζουν να εμπνέουν όνειρα και να ερμηνεύουν εφιάλτες. Άκου! (Послушай), Λευτέρης Παπαθανάσης ή Boban (Βορειοδυτικές Εκδόσει). 37 εικόνες βασισμένες σε ποίηση του Влади́мир Маяко́вский (Μαγιακόφσκυ) συνθέτουν ένα πρωτότυπο «μη ανταγωνιστικό» παιχνίδι αφήγησης που κυκλοφορεί από τις πολυμήχανες Βορειοδυτικές Εκδόσεις, ταυτόχρονα σε έντυπη μορφή και σε e-book. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά ρίξτε μια ματιά, αν θέλετε, εδώ.
εμφάνιση σχολίων