Στη βιβλιοθήκη της εβδομάδας: Παρθενικές του Maurice Pons και 2 νέες εκδόσεις
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΑΜΗΣ
6 Απριλίου 2013
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΖΕΙ Η ΑΝΟΙΞΗ: Παρθενικές του Maurice Pons. Είχαμε εδώ στην αυλή μας μια γάτα δολοφόνο που τη μαζέψαμε από τους αγρούς να μας φυλάει από τα τρωκτικά και γενικά από τους παρείσακτους. Δεν πρόλαβε να μπει ο Απρίλιος, έπιασε στον αέρα το κάλεσμα της άγριας φύσης της, και την κοπάνισε με κάποιον (ή κάποιους) από τους τσιπουρόγατους της γειτονιάς. Κάπως έτσι και οι μικροί ήρωες του Pons, πάνω που οι γονείς κι οι κηδεμόνες τους είπαν να τους μάθουν πέντε γράμματα, να γίνουνε σε κάτι ωφέλιμοι σε αυτήν την κοινωνία τη γηράσκουσα, ήρθε η άνοιξη της νιότης τους, άρχισαν να βράζουν τα ζουμιά τους και λούστηκαν φαντασιώσεις τα μαξιλαράκια τους. Μπράβο στον άνθρωπο που κατάφερε να φτιάξει μια συλλογή αθώων διηγημάτων, τόσο τολμηρή, που καταντάει εξωφρενικά ανθρώπινη. Και μπράβο και σε εσάς, που αν καταφέρετε να διαβάσετε ένα κείμενο τόσο υποχθόνια τρομοκρατικό και απροκάλυπτα πορνικό με πρωταγωνιστές ανήλικους, μπορέσετε μετά να θυμηθείτε όλα αυτά που τόσα χρόνια παλεύατε για πάντα να ξεχάσετε.
«Η αδερφή του Ζουβ ήταν υπερβολικά όμορφη. Μας ήταν αδύνατον να το ανεχτούμε. Όταν πήγαινε για μπάνιο στο ποτάμι, άφηνε το ποδήλατό της κλειδωμένο με το λουκέτο του μπροστά στην είσοδο των λουτρών. Καθώς κυκλοφορούσε πάντα με τη φούστα της να ανεμίζει, και βεβαίως χωρίς μεσοφόρι, καμιά φορά τις ζεστές μέρες η σέλα του ποδηλάτου της ήταν κάθυγρη. Όσο περνούσαν οι βδομάδες, όλο και πιο εμφανείς ασπριδεροί κυκλικοί λεκέδες σχηματίζονταν πάνω στη σέλα. Στριφογυρίζαμε μαγεμένοι γύρω από κείνο το καυτό δερμάτινο λουλούδι -ένας άσος κούπα αποτυπωμένος εκεί ψηλά και που ζηλεύαμε τα ταξίδια του. Συχνά κάποιος από μας, φτάνοντας στα όριά του, απομακρυνόταν από την παρέα και χωρίς καυχησιολογίες και ψευτοντροπές, πήγαινε κι ακουμπούσε φευγαλέα το πρόσωπό του πάνω σ’ εκείνη τη σέλα, θεματοφύλακα ενός άγνωστου μυστηρίου».
Ένα διήγημα του Maurice Pons κάθε βράδυ, μέχρι να εμπεδώσει την άνοιξη ο οργανισμός σας και όσο για τις παρενέργειες, κάντε υπομονή, έρχεται και το καλοκαίρι. Παρθενικές του Maurice Pons (εκδ. Άγρα), 2008, μετάφραση Βάνα Χατζάκη.
ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ (ΕΚ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΩΝ): Χρυσή Αυγή και Εκκλησία του Σταύρου Ζουμπουλάκη (εκδ. Πόλις): Ο δημόσιος λόγος και η αισθητική της χύδην δεξιάς θα έπρεπε πρώτα από όλους να θίγουν αυτούς ακριβώς που υποτίθεται πως αυτή υπερασπίζεται. Η Ορθοδοξία έχει όλες τις προϋποθέσεις να εξελιχθεί σε Εκκλησία (αν όχι και σε Θεολογία) της Απελευθέρωσης, φτάνει να καταδείξει εγκαίρως την αντιχριστιανικότητα της νέας βαρβαρότητας. Εδουάρδοι και Αλφρέδοι του Τριαντάφυλλου Κωτόπουλου (εκδ. Μανδραγόρας): Χωρίς πολλά πολλά, ένα απόσπασμα από κάποιο από τα ποιήματα αυτής της συλλογής που με έπιασε αδιάβαστο, απροετοίμαστο και πολλαπλώς αφηρημένο: «Τελικά το τηλέφωνο που περίμενες δεν χτύπησε/ίσως γιατί λειτούργησε/Η διάψευση της μοναδικότητας/Η ματαίωση της αίσθησης/Η απραξία της ηδονής/Η συμπύκνωση της στυφής γεύσης/Το τέλος της σχέσης».
εμφάνιση σχολίων