Οι επαναστάτες του καναπέ. Like?
ΜΙΑ ΚΟΛΛΙΑ
23 Ιανουαρίου 2013
ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΣΗ ΕΝΟΣ ΚΑΝΑΠΕ ή μιας καρέκλας ή ακόμη και ενός ειδυλλιακού spot στη Γη, ο καθένας γράφει ό,τι να 'ναι. Θα μου πεις, αυτό το νόημα δεν έχει το Facebook: να μπορείς ελεύθερα να εκφραστείς και να γράφεις ό,τι να 'ναι χωρίς λογοκρισία, χωρίς φόβο, να αποκτάς βήμα και εσύ, ενώ μέχρι χθες βήμα είχαν μόνο οι «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι»; Ναι, έχει και αυτό το νόημα, όμως -όπως και σε όλα- όταν ανοίγει η πόρτα στους πολλούς, επέρχεται το χάος του ασυλλόγιστου της μάζας.
ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ. Υποθέτω μάλιστα ότι για κοινωνιολόγους και μελετητές συμπεριφορών, οι οποίοι έχουν επικεντρωθεί στο fb, θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον η νέα συνθήκη και το πώς ο κόσμος την αντιλαμβάνεται και τη χρησιμοποιεί. Παρατηρώ τους επιδειξιομανείς, τους αλαζόνες, τους τιμητές των πάντων, τους εξυπνάκηδες… Όλοι τούτοι δε χάνουν ευκαιρία να σχολιάσουν και το παραμικρό, να κάνουν το χιούμορ τους καθημερινά και να κρίνουν διαρκώς φυσικά τα κακώς κείμενα.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΤΣΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ για να εξαπλώνουν τη φήμη τους και τρίτοι που ανεβάζουν βίντεο και φωτογραφίες άλλων με σχόλια ή αναπαράγουν σε μόνιμη βάση αναρτήσεις άλλων, χωρίς να τις κοινοποιούν -να φαίνεται για δική τους η ιδέα.
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ. Αυτοί που μανιωδώς αναφέρονταν στην αντιφασιστική συγκέντρωση του προηγούμενου Σαββάτου, που δε διανοούνται -όπως έγραφαν- ποιος θα κάτσει σπίτι του. Η κατηγορία αυτή ασχολιόταν ιδιαιτέρως με τους Αγανακτισμένους, σχολιάζει πάντα την πολιτική επικαιρότητα, όχι με κείμενα ανάλυσης ή απόψεις ανθρώπων του πνεύματος ή τέλος πάντων ανθρώπων με επιχειρήματα, αλλά με αναπαραγωγές κραυγών και αναρτήσεις εμπαθών τύπων, που σε κάποια μπλογκς (άλλη μάστιγα κι αυτή…) γράφουν με καρφιά και σφαίρες. Διάβαζα προχθές και το κείμενο κάποιας φανατικής εναντίον των μεταναστών, το οποίο είχε αναρτήσει μια φίλη μου -και ήθελα να της πω ότι, όπως λέει και ο Ουμπέρτο Έκο (στη Σημειολογία της Καθημερινότητας), η διάψευση κάποιας δήλωσης ή ενός γεγονότος (στη δική μας περίπτωση, ο αρνητικός σχολιασμός γι' αυτήν την υστερική και άρρωστη που έγραψε ένα ανατριχιαστικό κείμενο) πολλαπλασιάζει αυτούς που μαθαίνουν το γεγονός και τελικά εκείνους που δε θα πείσεις με τη διάψευσή σου. Ως προς τη συγκεκριμένη λοιπόν: δώσαμε χτυπήματα στο κείμενό της, χάσαμε χρόνο για να τη διαβάσουμε και γνωστοποιήσαμε την ύπαρξή της σε πολλαπλάσιους ανθρώπους από εκείνους που την ήξεραν πριν (ή μάλλον τους ανύπαρκτους που θα τη γνώριζαν πριν). Μόνο καλό τής κάναμε δηλαδή, σχολιάζοντας αρνητικά το ελεεινό της κείμενο.
ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΥΤΩ, που είναι οι κουλτουριάρηδες του καναπέ, οι φιλελεύθεροι του καναπέ. Ακριβώς αυτό κάνει το fb: μπορείς να μεταμορφωθείς σε επαναστάτη και μορφωμένο μόνο με ένα κλικ. Να προσποιηθείς ότι ξέρεις, ότι αγανακτείς, ότι πονάς. Ότι συναισθάνεσαι τους άλλους, ότι εξανίστασαι με την αδικία, ότι εκτιμάς την υψηλή τέχνη, την υψηλή αισθητική και τα γράμματα. Και στο τέλος να πείσεις και τον εαυτό σου. Αν ήταν αλήθεια όλα αυτά και αληθινοί όλοι τούτοι -και όχι fb avatars- σε αυτήν την κοινωνία θα ζούσες, αυτήν την παιδεία θα είχες, αυτά τα κτίρια θα έβλεπες, σε αυτούς τους δρόμους θα περπατούσες, τόση αγένεια θα βίωνες κάθε στιγμή και αυτήν την τηλεόραση θα υφίστασο;
Η Μία Κόλλια είναι δημοσιογράφος. Λόγω ιδιοσυγκρασίας έχει κάνει όλα τα πιθανά και απίθανα πράγματα στη δημοσιογραφία: από αθλητικό ρεπορτάζ ως διεύθυνση σύνταξης σε περιοδικά (Γυναίκα, ΒΗΜΑ Men, κ.ά.). Τις Κυριακές απαγορεύεται να την καλέσεις στο τηλέφωνο: βλέπει Παναθηναϊκό.
εμφάνιση σχολίων