«Τι σε κάνει να αναπνέεις; Τι σου στερεί τον αέρα; Σε τι πιστεύεις; Σε τι ορκίζεσαι;» Το «Οξυγόνο» του Ιβάν Βιριπάγιεφ, παρουσιάζεται ως αντίδοτο στην «ψυχοπολιτική ασφυξία» της Generation Z. Ένας θίασος 25 ατόμων, που είναι όλοι και όλες τους εκπρόσωποι αυτής της γενιάς, σε μια spiritual rave εμπειρία. Γράφτηκε για να παίζεται συνοδεία live dj-set και να ανεβαίνει τόσο σε θεατρικές σκηνές όσο και σε κλαμπ.
«Γράφω για μια γενιά μορφωμένων νέων που δεν πολυπηγαίνει στο θέατρο» δήλωνε ο Ιβάν Βιριπάγιεφ, κορυφαίος εκπρόσωπος της Νέας Ρωσικής δραματουργίας, επικηρυγμένος πλέον από το ρωσικό καθεστώς και πολιτογραφημένος Πολωνός. Τα έργα του ανεβαίνουν σήμερα σε όλο τον κόσμο, από τη Νότια Κορέα έως τη Νέα Υόρκη ενώ είναι επίσης σεναριογράφος και σκηνοθέτης ταινιών και παραστάσεων έχοντας λάβει πολλά βραβεία και διακρίσεις, μεταξύ άλλων και από το Φεστιβάλ της Βενετίας.«Σήμερα τίθεται με επιτακτικό τρόπο το ζήτημα της θέσης του θεάτρου απέναντι στον κόσμο. Αν το θέατρο εξακολουθεί να αρκείται στη διασκέδαση του κοινού, μπορούμε να περιμένουμε πολλά φρικτά γεγονότα. Είναι μια επιλογή που οφείλουμε να κάνουμε για το θέατρο και την τέχνη γενικότερα», λέει ο Βιριπάγιεφ.
Η παράσταση «Οξυγόνο» είναι δομημένη σε δέκα κεφάλαια, σαν μια μεταγραφή των Δέκα Εντολών, σαν μια νέα Καινή Διαθήκη, εκκινεί από το ανάποδο του «Ου φονεύσεις», καταλήγει σε μια βιβλική Αποκάλυψη, ενώ τη διατρέχει το εναγώνιο ερώτημα «τι είναι για σένα οξυγόνο;». «Αν με το οξυγόνο μάθεις να μαστουρώνεις, τότε τίποτα, ούτε τα λεφτά, ούτε τα φάρμακα,ούτε ο θάνατος ο ίδιος δεν θα σε σώσουν από τη δίψα σου για ομορφιά κι ελευθερία»
«Δύο DJ στα decks, 11 ηθοποιοί και 12 χορευτές...»
Τώρα ο δημοφιλής Έλληνας σκηνοθέτης Γιώργος Κουτλής μεταγράφει το έργο στο σήμερα, σαν αναστοχασμό της Generation Z, μετατρέποντας τη σκηνή σε «αρένα» ενός rave party, με τους dj's Reign of Time στα decks κι έναν νεανικό θίασο, o οποίος, σαν μεταδραματικός Χορός, αποζητά, με τους όρους μιας βλάσφημης ποιητικής, το αντίδοτο στην ψυχοπολιτική ασφυξία των καιρών μας.
Γράφει ο Γιώργος Κουτλής στο σκηνοθετικό του σημείωμα: «Ένα rave party, ένας ασταμάτητος βακχικός ρυθμός, ένα μανιφέστο γενεών, πλάσματα που δονούνται στη μουσική των DJ, αναζητώντας μια χαμένη θρησκευτικότητα και δίνοντας την εντύπωση ότι, αν σταματήσουν να χορεύουν, θα σταματήσουν να αναπνέουν. Αναζητούν τι είναι οξυγόνο, τι μας κάνει να αναπνέουμε και τι μας στερεί τον αέρα.Η έρευνα του Γιώργου Κουτλή για τη μετάφραση του «Οξυγόνου» από τα ρωσικά και στη συνέχεια τη μεταγραφή του, σε συνεργασία με τον Βασίλη Μαγουλιώτη, στα ελληνικά, πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο του Onassis AiR Dramaturgy Fellowship. Το «Οξυγόνο» ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2007 στο θέατρο Αμόρε, σε σκηνοθεσία της Μαρίας-Λουίζας Παπαδοπούλου, με τους Πέτρο Σταθακόπουλο, Πηνελόπη Μαρκοπούλου και τον Αλέξανδρο Βούλγαρη (The Boy) να παίζει live μουσική.
Μερικά πράγματα για τον Γιώργο Κουτλή: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και τη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε σκηνοθεσία θεάτρου στο προπτυχιακό πρόγραμμα του Ρωσικού Ινστιτούτου Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας GITIS (τμήμα Εβγκένι Καμινκόβιτς και Ντμίτρι Κρίμοφ) και είναι αριστούχος απόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος του ίδιου πανεπιστημίου στη σκηνοθεσία. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά. Διδάσκει σκηνοθεσία στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Την περίοδο 2022-2023 διατέλεσε καλλιτεχνικός υπεύθυνος της Πειραματικής Σκηνής Νέων Δημιουργών «Κατίνα Παξινού» του Εθνικού Θεάτρου.
Ο Γιώργος Κουτλής έχει μεταφράσει και διασκευάσει πολλά από τα έργα που έχει σκηνοθετήσει. Μερικά από τα έργα που έχει σκηνοθετήσει: «Στρέλλα», την όπερα δωματίου του Μιχάλη Παρασκάκη βασισμένη στην ομώνυμη ταινία του Πάνου Κούτρα (Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ), «Ο άνθρωπος απ’ το Παντόλσκ» του Ντμίτρι Ντανίλοφ, που ανέβηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα σε δική του μετάφραση (Νέα Σκηνή Εθνικού Θεάτρου και Θέατρο Κιβωτός), «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού» του Dario Fo (Κεντρική Σκηνή Vene Teater, Τάλιν, Εσθονία), «Παίζοντας το θύμα» των αδελφών Πρεσνιακόφ, που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε δική του μετάφραση (Σκηνή «Κατίνα Παξινού», Εθνικό Θέατρο).
Σκηνοθεσία, Μετάφραση & Διασκευή: Γιώργος Κουτλής
Δραματουργία & Διασκευή: Βασίλης Μαγουλιώτης
Χορογραφία: Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Κίνηση: Άλκηστις Πολυχρόνη
Μουσική & DJs επί σκηνής: Reign of Time
Μουσική & Ηχητικός Σχεδιασμός: Jeph Vanger
Σκηνικό: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Σχεδιασμός Βίντεο: Uncharted Limbo Collective
Κοστούμια: Εύα Γουλάκου & Δήμος Κλιμενώφ
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη & Καλλιτεχνική Συνεργάτρια: Ελένη Κουτσιούμπα
Βοηθός Ενδυματολόγων: Αλεξάνδρα-Αναστασία Φτούλη
Βοηθός Σχεδιάστριας Φωτισμών: Μαριέττα Παυλάκη
B΄ βοηθός Σκηνοθέτη: Ορφέας ντε Κορμπιέρ-Καλέσης
B΄ Βοηθός Σχεδιάστριας Φωτισμών: Παυλίνα Παπαδάκη
Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Γαβριέλα Αντωνοπούλου, Αναστασία Βαλσαμάκη, Νοεμή Βασιλειάδου, Ιάσονας Βροχίδης, Χαρά Γιώτα, Νίκος Γονίδης, Ελευθερία Ηλιοπούλου, Θοδωρής Θεοδωρακόπουλος, Πάνος Κλάδης, Δέσποινα Λαγουδάκη, Μαριάννα Μαθιά, Ηλέκτρα Μπαρούτα, Ιωάννης Μπάστας, Αλέξανδρος Νούσκας Βαρελάς, Εβίνη Παντελάκη, Αντωνία Πιτουλίδου, Γκαλ Α. Ρομπίσα, Κατερίνα Σαμαρά, Ναταλία Σουίφτ, Γιάννης Τομάζος, Κώστας Phoenix, Μάριος Χατζηαντώνη, Νικόλας Χατζηβασιλειάδης
Συντονιστής Παραγωγής: Νίκος Χαραλαμπίδης.Εκτέλεση Παραγωγής: POLYPLANITY Productions/ Γιολάντα Μαρκοπούλου & Βίκυ Στρατάκη
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. Υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Οξυγόνο του Ivan Vyrypaev. Σκηνοθεσία: Γιώργος Κουτλής. Κεντρική Σκηνή, Στέγη, Συγγρού 107. Από 21 Νοεμβρίου 2024 έως 12 Ιανουαρίου 2025. Πέμπτη - Παρασκευή - Σάββατο 20:30, Κυριακή 14:00. Διάρκεια 75 λεπτά. Κανονικό εισιτήριο:18 €, 22 €, 28 €. Περισσότερα για εισιτήρια ανακαλύψτε εκεί:
Οι παραστάσεις στις 20 και 21 Δεκεμβρίου και στις 2 και 3 Ιανουαρίου θα παρουσιαστούν σε συνθήκες καθολικής προσβασιμότητας, σε συνεργασία με τον πολιτιστικό οργανισμό liminal. H παράσταση περιλαμβάνει δυνατούς ήχους, λέιζερ και στροβοσκοπικούς φωτισμούς.
Διαβάστε επίσης:
Ο Χορός των Εραστών είναι θεατρική παράσταση και ερωτικό ποίημα
Κυριακάτικες matinée στη Στέγη