Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ ΗΟΡΙΖΟΝ: ΕΝΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΕΠΟΣ (ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ): Ο Κέβιν Κόστνερ παρουσιάζει το τρίωρης διάρκειας «Ορίζοντας: Ένα Αμερικανικό Έπος (Κεφάλαιο 1)», που φιλοδοξεί να επαναφέρει την αίγλη του γουέστερν στο ευρύ κοινό. Η δράση εκτυλίσσεται στο πέρασμα δεκαπέντε ετών, συμπεριλαμβανομένου του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου (1861-1865), σκιαγραφώντας πώς ακριβώς οι πολιτείες κατάφεραν να γίνουν πραγματικά Ηνωμένες και, παράλληλα, το πέρασμα της χώρας από την παλιά στη νέα Δύση.

Ο ίδιος ο Κόστνερ γνωρίζει καλά τόσο τους κανόνες του γουέστερν όσο και το πώς να απεικονίσει κινηματογραφικά την εν λόγω περίοδο, έχει εξάλλου υπογράψει το «Χορεύοντας με τους Λύκους» (1990) και τελευταία κλέβει την παράσταση στη σειρά «Yellowstone». Ο «Ορίζοντας», έρχεται και με χειροπιαστό προσωπικό ρίσκο. Όπως έκανε πρόσφατα ο Φράνσις Φορντ Κόπολα για το «Megalopolis» (οι δύο ταινίες παρουσιάστηκαν στο περασμένο Φεστιβάλ των Καννών), έτσι κι εκείνος έχει χρηματοδοτήσει με δικά του κεφάλαια την παραγωγή, θέλοντας έτσι να εκπληρώσει ένα κινηματογραφικό όνειρο ζωής, το οποίο ξεκίνησε σαν ιδέα το 1988. Το δεύτερο μέρος θα κυκλοφορήσει στις 15 Αυγούστου, ενώ μέσα στα επόμενα χρόνια, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα υπάρξουν άλλες δύο συνέχειες.

Info: Horizon: Ένα Αμερικανικό Έπος (Horizon: An American Saga). Γουέστερν. ΗΠΑ, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 27 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Κέβιν Κόστνερ. Παίζουν: Κέβιν Κόστνερ, Σιένα Μίλερ, Σαμ Γουόρθινγκτον, Τζιοβάνι Ριμπίζι, Τζίνα Μαλόουν, Τομ Πέιν, Γουίλ Πάτον. Διανομή: Tanweer.



ΕΝΑ ΗΣΥΧΟ ΜΕΡΟΣ: ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ: Όπως προδίδει ο τίτλος, το «Ένα Ήσυχο Μέρος: Ημέρα Πρώτη» μας μεταφέρει στα γεγονότα λίγο πριν την άφιξη των αιμοδιψών όντων που άλλαξαν το ρου της ιστορίας. Η δράση επικεντρώνεται στη Σαμ, την οποία ενσαρκώνει η οσκαρική Λουπίτα Νιόνγκο, μια γυναίκα που καλείται να επιβιώσει σε μια Νέα Υόρκη που βυθίζεται στο χάος. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ακόμα o Τζόζεφ Κουίν, γνωστός από τη συμμετοχή του στη δημοφιλή σειρά «Stranger Things», καθώς επίσης ο δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ Τζιμόν Χούνσου. Την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο "ανεξάρτητος" Μάικλ Σαρνόφσι του οποίου την δραματική ταινία του «Pig» (2021) με τον Νίκολας Κέιτζ, δεν είδαμε ποτέ στην Ελλάδα.

Info: Ένα Ήσυχο Μέρος: Ημέρα Πρώτη (A Quiet Place: Day One). Θρίλερ Τρόμου Φαντασίας. ΗΠΑ, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 27 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Μάικλ Σαρνόσκι. Παίζουν:  Λουπίτα Νιόνγκ'ο, Τζόζεφ Κουίν, Ντζίμον Χούνσο, Αλεξ Γουόλφ. Διανομή: Feelgood Entertainment. 



Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΑΞΙΤΖΗΣ: Ο Θωμάς, ένας πενηντάρης κατ’ ανάγκη ταξιτζής, ζει μαζί με τη γυναίκα του, Μαρία, και τον έφηβο γιο του, Τάσο. Έχει σπουδάσει φιλολογία και αγαπάει πολύ τη λογοτεχνία, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει σύμφωνα με τις προσδοκίες που είχε από τον εαυτό του. Η αυτοκτονία ενός πελάτη φέρνει στην επιφάνεια τα απωθημένα του και τον βυθίζει στην ερωτική εμμονή. Ο ταξιτζής  ήρωας του Στέργιου Πάσχου (Κώστας Κορωναίος), υποστηρίζει πως δουλεύει νύχτα για να συλλέγει ιστορίες. Δεν θεωρεί εαυτόν "απλώς μεταφορέα", αλλά έναν "διαμορφωτή συνείδησης" που αφουγκράζεται τις ανάγκες του πελάτη. Όταν όμως γνωρίζει μια όμορφη κοπέλα (Κλέλια Ανδριολάτου) που σχετίζεται με τον αυτόχειρα πελάτη του, όλες οι βεβαιότητές του καταρρέουν, και η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό του.

Επτά χρόνια μετά την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, το «Άφτερλωβ», ο Στέργιος Πάσχος επιστρέφει με ένα ψυχολογικό θρίλερ (ή με μία μαύρη κωμωδία με στοιχεία θρίλερ, όπως υποστηρίζει ο ίδιος), που έχει για ήρωα έναν άνδρα σε κρίση μέσης ηλικίας, ο οποίος βυθίζεται στην ερωτική εμμονή για μία νεότερη γυναίκα. Έχοντας αποσπάσει το Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας για τον όντως εξαιρετικό Κώστα Κορωναίο, στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 64ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου και 5 υποψηφιότητες στα Βραβεία ΙΡΙΣ 2024 της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (σεναρίου, μουσικής,  α’ γυναικείου ρόλου, α’ ανδρικού ρόλου, β’ γυναικείου ρόλου),  ο «Τελευταίος Ταξιτζής» έρχεται στα θερινά σινεμά, σε έναν χώρο που μάλλον δεν ταιριάζει με το σκοτεινό, noir ύφος της ταινίας, την οποία αν και βρήκαμε ενδιαφέρουσα σαν ιδέα και σαν αποτέλεσμα, μας τα χάλασε λίγο με τους πολλούς και μεγαλους σε έκταση διαλόγους του 40λεπτου - τολμηρού σε σύλληψη είναι η αλήθεια - φινάλε της λεκτικής σύγκρουσης των χαρακτήρων, που δεν ακούγονται πάντοτε όσο πειστικοί ή όσο σημαντικοί θα ήθελαν, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε και μια τυποποίηση στους ρόλους που αναλαμβάνει η Κλέλια Ανδριολάτου, ως ανδρική σεξουαλική φαντασίωση και ως femme fatale.

Info: Ο Τελευταίος Ταξιτζής. Δραματική Ερωτική Νουάρ Μυστηρίου Ψυχολογικό Θρίλερ. Ελλάδα, 2023. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 27 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Στέργιος Πάσχος. Παίζουν: Κώστας Κορωναίος, Κλέλια Ανδριολάτου, Μαρίσσα Tριανταφυλλίδου, Έκτορας Λιάτσος, Γιώργος Ζιάκας, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης. Διανομή: Weird Wave. 



ΜΙΚΡΑ ΠΡΟΣΤΥΧΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: Μια παραθαλάσσια πόλη της Αγγλίας τη δεκαετία του 1920, γίνεται μάρτυρας μιας φάρσας και ενός απαίσιου σκανδάλου, σε αυτή την ταραχώδη κωμωδία μυστηρίου. Βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από δύο γειτόνισσες: τη βαθιά συντηρητική ντόπια Ίντιθ και τη θορυβώδη Ιρλανδή μετανάστρια Ρόουζ. Όταν η Ίντιθ και οι άλλοι κάτοικοι αρχίζουν να λαμβάνουν πονηρές επιστολές γεμάτες άθελα ξεκαρδιστικές βωμολοχίες, η Ρόουζ κατηγορείται για το έγκλημα. Οι ανώνυμες επιστολές προκαλούν εθνικό σάλο και ακολουθεί μια δίκη. Ωστόσο, καθώς οι γυναίκες της πόλης αρχίζουν να ερευνούν οι ίδιες το έγκλημα, η Ρόουζ ίσως και να είναι αθώα τελικά.

Μαύρη κωμωδία εποχής που γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ταινία της Θία Σάροκ είναι μία από αυτές τις feelgood βρετανικές ταινίες που περνούν τα σύγχρονα μηνύματά τους κοιτάζοντας με αυτοσαρκαστική διάθεση το παρελθόν. Δεν γνωρίζουμε πόσα από τα γεγονότα της αφήγησης βασίζονται στην πραγματικότητα και ποια είναι επινοημένα. Μια μαύρη αστυνομικός και ένας μαύρος εραστής τη δεκαετία του '20, ακόμη και στη Βρετανία μοιάζουν λίγο με αποκυήματα της φαντασίας του σεναριογράφου Τζόνι Σουίτ, για να τονίσει τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες μιας εποχής, από την οποία, αν σκεφτούμε τις γυναικοκτονίες, την επιστροφή της ακροδεξιάς και τα σύγχρονα γκέτο των "διαφορετικών" από εμάς σήμερα, δεν μας χωρίζουν 100 ολόκληρα χρόνια, αλλά μόλις λίγες εβδομάδες. Η διάθεση φυσικά είναι σατιρική, έχοντας πάντοτε στο επίκεντρο την γυναίκα σε διαφορετικές εκδοχές της. Ως μητέρας(χωρίς άντρα), ως κόρη (ενός καταπιεστικού θρησκευόμενου χήρου πατέρα), ως μετανάστρια, ως αθυρόστομη και πεισματάρα "χήρα" που αρνείται να υπακούσει τις κοινωνικές (βλέπε ανδρικές), προσταγές ή ως έγχρωμη γυναίκα σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα, μεταξύ πολλών άλλων. Απολαυστικό το πρωταγωνιστικό τρίδυμο των Ολίβια Κόλμαν, Τζέσι Μπάκλεϊ και Τίμοθι Σπολ. Ό,τι πρέπει για θερινή κινηματογραφική διασκέδαση.

Info: Μικρά Πρόστυχα Γράμματα (Wicked Little Letters). Κοινωνική Μαύρη Κωμωδία Εποχής. Ηνωμένο Βασίλειο, 2023. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 27 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Θία Σάροκ. Παίζουν: Ολίβια Κόλμαν, Τζέσι Μπάκλεϊ, Τίμοθι Σπολ, Τζέμα Τζόουνς, Μάλαχι Κέρμπι, Αντζάνα Βασάν, Χιου Σκίνερ. Διανομή: Spentzos Film.



GAS STATION Ή ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΧΩΡΗΣ: Στις 14 Ιουνίου 2023, σε διεθνή ύδατα ανοιχτά της Πύλου, βυθίζεται ένα αλιευτικό σκάφος που μετέφερε περίπου 750 μετανάστες. Κατά την επιχείρηση διάσωσης από τις ελληνικές αρχές διασώθηκαν 104 άτομα, μεταξύ των οποίων Αιγύπτιοι, Σύροι, Πακιστανοί, Αφγανοί και Παλαιστίνιοι, ενώ ανασύρθηκαν 82 νεκροί. Εκατοντάδες άλλοι αγνοούνται. Η ταινία του Θωμά Σιδέρη ανατρέχει σε όσα συνέβησαν, περιλαμβάνοντας μεταξύ άλλων συνομιλίες τους με τις οικογένειές τους λίγο πριν ξεκινήσουν το μοιραίο ταξίδι τους με το αλιευτικό, αλλά και υλικό που βιντεοσκόπησαν οι ίδιοι οι μετανάστες με το κινητό τους τηλέφωνο στα λιβυκά κέντρα κράτησης στην πόλη Αλ-Χομς. Οι συνομιλίες αυτές, είναι το τελευταίο καταγεγραμμένο υλικό για πολλούς από τους αγνοούμενους ή τα θύματα του ναυαγίου, αφού οι διακινητές κράτησαν τα κινητά τηλέφωνα μεγάλου αριθμού μεταναστών. Μέσα από τις μαρτυρίες συγγενών των αγνοουμένων και θυμάτων στο Πακιστάν ξεδιπλώνεται η τραγωδία της μετανάστευσης ανθρώπων που επιχειρούν να έρθουν στην Ευρώπη δύο, τρεις ή περισσότερες φορές.

Βασικά το φιλμ του Θωμά Σιδέρη (Τα Ρόδια του Ναγκόρνο Καραμπάχ, Ο Γάμος της Αφρίν), που κέρδισε πρόσφατα το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Λονδίνο, χωρίζεται σε τρία μέρη. Ξεκινά με την γνωστή υπόθεση του νεαρού αλλοδαπού ο οποίος αφού απέτρεψε την ληστεία του βενζινάδικου στο οποίο δούλευε, κατηγορήθηκε από τον ιδιοκτήτη του ως συνεργός όταν ζήτησε τα δεδουλευμένα του. Το πρώην αφεντικό του έσπευσε να τον απειλήσει επανειλημμένα τηλεφωνικά, μέσω κλήσεων με "σοκαριστικούς" διαλόγους από μέρους του, οι οποίοι - λυπόμαστε αν πέσετε από τα σύννεφα όσοι δείτε το ντοκιμαντέρ- είναι η συνήθης καθημερινότητα για όσους μετανάστες/πρόσφυγες δουλεύουν, είτε νόμιμα, είτε παράνομα στη χώρα μας για αφεντικά φασιστικής νοοτροπίας, που δεν τους λογίζουν καν ως ανθρώπινα όντα.

Στο δεύτερο και μεγαλύτερο μέρος της, η ταινία ασχολείται με το ναυάγιο της Πύλου και τις επιπτώσεις του στην ζωή διασωθέντων και μη σε Ελλάδα και Πακιστάν, περιλαμβάνοντας μεταξύ άλλων τις συνομιλίες τους με τις οικογένειές τους λίγο πριν ξεκινήσουν το μοιραίο ταξίδι τους με το αλιευτικό. Ο σκηνοθέτης ταξιδεύει στην πατρίδα των αγνοουμένων και μπαίνει στα σπίτια των οικογενειών τους στη Λαχώρη και καταγράφει την οδύνη και την οργή τους.

Στο τρίτο μέρος, ο δικηγόρος που έχει αναλάβει τις υποθέσεις, ανατρέχει στην υπόθεση του Σαχζάτ Λουκμάν από μέλη της Χρυσής Αυγής, το πρωινό της 17ης Ιανουαρίου του 2013 στα Πετράλωνα και σε όσα ακολούθησαν.

Αν και αυτή η αλληλουχία του 3 σε 1 κατακερματίζει το φιλμ, καταλαβαίνει κανείς την ανάγκη του σκηνοθέτη να "μιλήσει για όλα" με τη μία, ειδικά όταν η δημιουργία ενός φιλμ, είτε μυθοπλασίας, είτε ντοκιμαντέρ, είναι μια ιδιαίτερα χρονοβόρα και κοστοβόρα διαδικασία. Αν και το ελληνικό κοινό δεν αγαπάει τις ταινίες που του χαλάνε την πατριωτική σούπα, το ντοκιμαντέρ του Θωμά Σιδέρη, θα έπρεπε να παίζεται στα σχολεία και σε όλα τα φετινά Αντιφασιστικά Φεστιβάλ.

Info: Gas Station ή Τα Περιστέρια της Λαχώρης (Gas Station or The Pigeons of Lahore). Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 27 Ιουνίου. Σκηνοθεσία-σενάριο: Θωμάς Σιδέρης. Φωτογραφία: Μαχίρ Κιλίκ. Μοντάζ: Χαμίτ Χαζάρ. Μουσική: Ζαφάρ Φαρόκ. Διανομή: New Star.



BLUE LOCK THE MOVIE - EPISODE NAGI: Ταινία βασισμένη στην ομώνυμη anime ποδοσφαιρική σειρά για τους φίλους του είδους. Δύο συμμαθητές στο λύκειο με τρομερό ταλέντο στο ποδόσφαιρο, προσκαλούνται να λάβουν μέρος στο μυστηριώδες Blue Lock Project. Εκεί, οφείλουν να αποδείξουν πως είναι οι καλύτεροι επιθετικοί της χώρας, έχοντας απέναντί τους μια σειρά από ανυπέρβλητους αντιπάλους.

Info: Blue Lock the Movie - Episode Nagi (Gekijô-ban Blue Lock - Episode Nagi). Κινούμενα Σχέδια. Ιαπωνία, 2024. Πρ: εμιέρα: Πέμπτη, 27 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Σουνσούκε Ινσικάουα. Ακούγονται: Νομπουνάγκα Σιμαζάκι, Γιούμα Ουτσίντα, Καζουγιούκι Οκίτσου. Διανομή: Feelgood Entertainment. 



Ο ΠΑΝΤΑ-ΠΑΝΓΚ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ: Ο Πανγκ, ένα αστείο και περιπετειώδες νεαρό αρκουδάκι Πάντα, θα ταξιδέψει από την Κίνα στην Αφρική για να σώσει τη δράκαινα φίλη του που έχει πέσει θύμα απαγωγής από έναν τρελό μπαμπουίνο και του κροκόδειλου συνεργού του. Στο ταξίδι του, θα ανακαλύψει έναν άγνωστο για εκείνο κόσμο, θα κάνει απρόσμενους νέους φίλους και θα κληθεί να ξεπεράσει εμπόδια που ούτε μπορούσε να φανταστεί, σε μία επική περιπέτεια για όλη την οικογένεια.

Info: Ο Πάντα-Πανγκ στην Αφρική (Panda Bear in Africa). Κινούμενα Σχέδια. Γερμανία, Ολλανδία, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 27 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Κάρστεν Κίλεριχ, Ρίτσαρντ Κλάους. Ακούγονται: Τώνια Μαράκη, Δημήτρης Δρίβας, Μαριλένα Λιακοπούλου, Μυρτώ Ναούμ, Κωνσταντίνος Στελλούδης, Εβίνα Χριστογιαννοπούλου, Δημήτρης Κανέλλος, Τάκης Σακελλαρίου, Κώστας Τερζάκης, Νατάσα Κομματά, Γιώργος Σκιαδάς. Διανομή: The Film Group.



THE STRAIGHT STORY: Η αληθινή ιστορία του 73χρονου Αλβιν Στρέιτ, ο οποίος, για να επισκεφτεί τον άρρωστο αδελφό του, διέσχισε εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Άιοβα ως στο Ουισκόνσιν, πάνω σε μια μηχανή του γκαζόν, επειδή, λόγω κακής όρασης δεν είχε άδεια οδήγησης. Οι φίλοι του και η κόρη του δεν θα καταφέρουν να τον αποτρέψουν, ακόμη και όταν η πρώτη μηχανή χαλάσει στο πρώτο μίλι. Στην πορεία του που θα διαρκέσει περίπου 6 εβδομάδες, θα συναντήσει σε μια κοντινή επαρχιακή πόλη ένα έγκυο κορίτσι που θέλει να φύγει από το σπίτι του και ένα σμήνος από ποδηλάτες που θα του κρατήσουν για λίγο παρέα. Μετά από μία πρόσκαιρη βλάβη της μηχανής κοντά στον προορισμό του, θα φιλοξενηθεί σε ένα στέγαστρο από ένα ευγενικό μεσήλικο ζευγάρι, θα πιει μια μπύρα με έναν συνομήλικό του βετεράνο, με τον οποίο θα θυμηθούν τις τραυματικές ημέρες του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου στην Γαλλία, αλλά και έναν ευγενικό ιερέα που θα τον καθοδηγήσει προς το σπίτι του αδελφού του.

To 1999 ο Ντέιβιντ Λιντς (Mulholland Drive, Blue Velvet, Twin Peaks), γυρίζει την πιο "στρέιτ" και πιο λυρική ταινία του, βασισμένη σε μια πραγματική και ιδιαίτερα συγκινητική ιστορία. Απλή και straightforward στην επιφάνειά της, η εξιστόρηση της πορείας του Aλβιν στην αμερικανική ύπαιθρο, κρύβει εντούτοις από κάτω, δεκάδες ψήγματα του "Αμερικανικού Εφιάλτη", τον οποίο έχει τόσο μοναδικά αποτυπώσει στην υπόλοιπη φιλμογραφία του.

Ο Αλβιν, πατέρας κάποτε 14 παιδιών, τραυματισμένος ψυχολογικά από τον πόλεμο και από τον πρόωρο χαμό της γυναίκας του και των 7 από τα παιδιά τους, βρίσκει παρηγοριά στο αλκοόλ, το οποίο μοιάζει να έκοψε για να μπορέσει να μείνει με την κόρη του Ρόουζ. Η Ρόουζ, μια ελαφρώς αυτιστική γυναίκα, είδε την υπηρεσία να της παίρνει τα 4 παιδιά, μετά από ένα ατύχημα για το οποίο δεν ήταν υπεύθυνη. Ο Αλβιν έχει 10 χρόνια να μιλήσει με τον αδελφό του Λάιλ, μετά από έναν "ασήμαντο" καυγά στο μεθύσι τους επάνω. Όταν ο δεύτερος παθαίνει εγκεφαλικό, ο Αλβιν αποφασίζει να πάει να τον βρει και να συμφιλιωθεί μαζί του πριν να είναι αργά και για τους δυο τους.

Ο Λιντς αποτυπώνει μια αμερικανική επαρχία με τρόπο που καταφέρνει σπάνια να κάνει ο mainstream κινηματογράφος. Έναν γαλήνιο, παραμελημένο, "αόρατο" τόπο, ο οποίος μερικά χρόνια αργότερα θα υπέκυπτε - όχι χωρίς λόγο - στον λαϊκισμό ενός Τραμπ.

Πρόκειται για μία από τις σπουδαιότερες αμερικανικές ταινίες της δεκαετίας του '90, η οποία κυκλοφορεί ξανά ψηφιακά αποκατεστημένη, σε ταιριαστό καλοκαιρινό περιβάλλον. Την φωτογραφία και την μουσική υπογράφουν οι σπουδαίοι Φρέντι Φράνσις και Αντζελο Μπανταλαμέντι αντίστοιχα.

Info: The Straight Story. Δραματική Κομεντί Βιογραφία Δρόμου. ΗΠΑ, 1999. Επανέκδοση: Πέμπτη, 27 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιντς. Παίζουν: Ρίτσαρντ Φάρνσγουορθ, Σίσι Σπέισεκ, Χάρι Ντιν Στάντον. Διανομή: Summer Classics.



Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ: Με αφορμή την αυτοκτονία ενός φίλου τους, μια παρέα οκτώ ατόμων, όλοι τους παιδιά της επαναστατημένης γενιάς της δεκαετίας του '60 και σήμερα ώριμοι πολίτες, περνούν ένα Σαββατοκύριακο μαζί μετά την κηδεία του φίλου τους, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ξανά τους δεσμούς που τους ένωναν τα προηγούμενα χρόνια.

Ταινία του Λόρενς Κάσνταν (Έξαψη, Σιλβεράντο, Αταίριαστοι Εραστές, Ονειροπαγίδα), από το 1983, η οποία γνώρισε επιτυχία στην εποχή της και που σήμερα θεωρείται και λίγο cult από κάποιους στις ΗΠΑ, ίσως και αλλού. Δεν ήταν ποτέ πραγματικά σπουδαία, κατά τη γνώμη μας, καθώς οι δραματικές ιστορίες των ηρώων της, είναι κάπως τυποποιημένες, ανώδυνες και "αμερικανικές" με τον καθησυχαστικό τόνο της δεκαετίας του '80, όταν η "μαυρίλα" άφησε το σινεμά και πέρασε στην post punk μουσική. Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε τι θα μπορούσε να είχε κάνει ο Ρόμπερτ Αλτμαν με μια τέτοια ιστορία (αν και το είδαμε εν μέρη, με αφορμή έναν γάμο και μία δεξίωση στα «Παντρολογήματα» του, δύο χρόνια νωρίτερα, το 1981). Με τον δικό μας "καρά cult" Νίκο Νικολαΐδη να το έχει κάνει πολύ καλύτερα στα «Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα» του 1979 (έστω και αν οι ήρωές του ήταν μια γενιά "αρχαιότεροι"), η ταινία μας είχε φανεί αρκούντως ξενέρωτη στην εποχή της, παρόλο που την στελεχώνουν εκλεκτοί πρωταγωνιστές, κάποιοι στα πρώτα τους βήματα. 40 χρόνια αργότερα τη βλέπουμε ξανα με μία πατίνα νοσταλγίας για την εποχή, κρατώντας μια δυο πραγματικά συγκινητικές σκηνές. Ίσως και την ομοιότητα του νεαρού Τομ Μπέρεντζερ με τον Τζέιμς Φράνκο. Αν σας συγκινούν concept τύπου «Φιλαράκια» (reunion), θα την λατρέψετε. Το σάουντρακ των κλασικών ποπ-ροκ-σόουλ τραγουδιών είναι όλα το καλύτερο στοιχείο της.

Info: Η Μεγάλη Ανατριχίλα (The Big Chill). Δραματική Κομεντί. ΗΠΑ, 1983. Επανέκδοση: Πέμπτη, 27 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Λόρενς Κάσνταν. Παίζουν: Τομ Μπέρεντζερ, Γκλεν Κλόουζ, Τζεφ Γκόλνμπλαμ, Γουίλιαμ Χερτ, Κέβιν Κλαίν, Μέρι Κέι Πλέις, Μεγκ Τίλι. Διανομή: Carousel Films. 



Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ ΣΑΝΣΟ: Στη Μεσαιωνική Ιαπωνία του 11ου αιώνα, η σύζυγος και τα δυο παιδιά ενός εξόριστου κυβερνήτη, πέφτουν θύματα απαγωγής από ληστές. Η μητέρα πουλιέται ως πόρνη και τα παιδιά γίνονται σκλάβοι στο φέουδο του σκληρού επιστάτη Σάνσο, όπου μεγαλώνουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Με την ηθική εντολή - παρακαταθήκη του πατέρα του, ότι "Ο άνθρωπος που δεν έχει οίκτο δεν είναι άνθρωπος" ο νεαρός Ζούσιο, θα εναντιωθεί απέναντι στην εξουσία του Σάντσο και του κυβερνήτη που εκείνος εκπροσωπεί, όταν καταφέρει μετά από χρόνια να ανακτήσει την ελευθερία του. Η εντολή του ως Έπαρχου για απαγόρευση της δουλείας στην περιοχή του, θα τον φέρει αντιμέτωπο με την αυστηρή δομή των εξουσιών πάνω από αυτόν, σε μια εποχή που - κατά το σενάριο - "η ανθρωπότητα δεν είχε ακόμη συνειδητοποιήσει την ανθρώπινη υπόστασή της".

Έχοντας ασπαστεί τον Βουδισμό στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Κένζι Μιζογκούτσι (1898 - 1956), γυρίζει το 1954 μια ταινία που βασίζεται σε μια λαϊκή, μεσαιωνική αφήγηση, για την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου πνεύματος μέσα σε έναν απάνθρωπο και υλιστικό κόσμο, αλλά και για τη δύναμη των οικογενειακών δεσμών. Η εφαρμογή του ηθικού κώδικα του πατέρα του, θα δυσκολέψει τη ζωή του νεαρού Ζούσιο και δεν θα τον δικαιώσει, όπως δεν είχε δικαιώσει και εκείνον στο παρελθον, αλλά ούτε και εκείνους που προσπάθησε να βοηθήσει. Όμως, σε έναν κόσμο που το "νόμιμο" δεν ταυτίζεται σχεδόν ποτέ με το "ηθικό", το νεαρό αρχοντόπουλο που έζησε σαν σκλάβος δεν θα λυγίσει και όταν κερδίσει (για πόσο;), αυτό που η ηθική του προστάζει, θα παραιτηθεί των δικών του εξουσιών για να είναι ίσος με τον κάθε βασανισμένο άνθρωπο, καθώς "όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι και με τα ίδια δικαιώματα στην Ευτυχία".

Εικαστικά συναρπαστικό (ο Μιζογκούτσι ήθελε αρχικά να γίνει ζωγράφος), βαθιά ανθρωπιστικό και πολιτικό, το φιλμ, το οποίο  αφορά και την μεταπολεμική εποχή στην οποία γυρίστηκε, είναι ένα από τα αριστουργήματα του κλασικού Γιαπωνέζικου Κινηματογράφου, αρκετά διαφορετικό από τις ταινίες άλλων μεγάλων καλλιτεχνών της ίδιας εποχής, του μεγαλοπρεπή Κουροσάβα και τον πιο εσωτερικό Όζου. Φέτος κλείνει τα 70 του χρόνια!

Info: Επιστάτης Σάνσο (Sanshô dayû/Sansho the Bailiff). Δραματική Εποχής. Ιαπωνία, 1954. Επανέκδοση: Πέμπτη, 27 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Κένζι Μιζογκούτσι. Παίζουν: Εϊτάρο Σίντο, Κίνιο Τανάκα, Γιοσιάκι Χαναγιάγκι. Διανομή: New Star.




Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν


Διαβάστε επίσης:
Ξαφνικά Φέτος το Καλοκαίρι vol. 13
2024: Park Your Cinema, με ελεύθερη είσοδο
14ου Athens Open Air Film Festival
 

εμφάνιση σχολίων