Αφαιρείς το γενικόλογο μπανάλ δράμα και κεντάς την λεπτομέρεια που αξίζει κάθε ρόλος. Κάπως έτσι θα περιέγραφα την δουλειά της Ματίνας Μέγκλα που σχεδιάζει ρούχα για γυναίκες με την ίδια συναισθηματική ευφυΐα που σχεδιάζει ενδύματα για το θέατρο. Στην διαδρομή μεταξύ θεάτρου και ατελιέ η Ματίνα μου εξηγεί τι της έμαθε η ζωή σαν σχεδιάστρια από τότε που προσγειώθηκε στην αφιλόξενη Αθήνα, γατί η γιαγιά της τραγουδούσε στα νυφικά και αν τελικά η θηλυκή δύναμη βρίσκεται στο «μια για όλες και όλες για μια».
«Πως προέκυψε να κάνεις αυτή τη δουλειά; Σου άρεσε η μόδα από πάντα; Ήσουν του θεάτρου; Πώς και νυφικά; Μα συνδυάζονται; Και τελικά πού απευθύνεσαι;» Οι παραπάνω ερωτήσεις με ακολουθούν στη γνωριμία μου με κάποιον -δημοσιογράφο ή σκηνοθέτη, πελάτη ή φίλο, που θέλει να ψωνίσει, να σκηνοθετήσει, να προσπαθήσει, λίγο πολύ, να με σκηνοθετήσει, που ενδιαφέρει να μάθει, να με μάθει -ή και όχι.
Η απάντηση είναι μία, για όλες. Μία γυναίκα. Μία μάνα που με έτρεχε στα θέατρα και μου έμαθε να σκέφτομαι. Μια θεία που μου έδειξε πως να διαβάζω. Μια γιαγιά που άρπαξε τη ζωή από τα μαλλιά κι αντί για παραμύθια μου μάθανε πως να τραγουδάω στα νυφικά καθώς τα ράβει -γιατί έτσι πιάνει η βελονιά- Μια αδερφή που αν δεν ερχόταν θα ‘μουν για πάντα μόνη. Μια δασκάλα που επέμεινε.
Μια πόλη που με έκανε να φύγω έξω. Μια διπλωματική που έψαχνε τη δύναμη της γυναίκας μέσα από την ιστορία του ρούχου. Μια γυναίκα μοντέλο που μου έδειξε ένα διαγωνισμό. Μια φίλη που δεν έμαθε να χάνει. Μια καριέρα που όμως δε μου θύμιζε ποια είμαι.
Μια χώρα που δε μου ‘χει χαρίσει ποτέ ένα χάδι ως τώρα.’ Μία απόφαση που δε μετάνιωσα ποτέ. Μια πόρτα που έσπασα. Μία αγάπη που χωρίς αυτή δε ζεις. Μια μπαργούμαν που μου έπαιρνε τους φόβους.
Μια γυναίκα που ποτέ δεν ονειρεύτηκε το νυφικό της, ούτε ήθελε να γίνει πριγκίπισσα. Μια γυναίκα που θέλησε να παντρευτεί γιατί αγάπησε πολύ το αγόρι της, μόνο όμως εάν στο γάμο της μπορούσε να ναι ο εαυτός της.
Μια γυναίκα που ήθελε να παντρευτεί μια άλλη γυναίκα Μια γυναίκα ηθοποιό που ξεδιψούσε παίζοντας. Μια ενδυματολόγο που δε πρόλαβα να γνωρίσω. Μια γάτα που μου έμαθε πως δεν οφείλω να να κουνήσω την ουρά μου για να τα καταφέρω. Μια γυναίκα που μου απέδειξε πως δε χρειάζομαι κανέναν για να θέλω να είμαι όμορφη. Η απάντηση είναι μία λοιπόν. Μία για όλες.
Και τελικά τι έμαθα; Πως αν φτάσουν κάποτε να είναι όλες για μία, δε θα υπάρχει πια ερώτηση!»