Κάθε όμορφο ποίημα Α' ΠΡΟΣΩΠΟ είναι πράξη αντίστασης

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ο Γασσάν Καναφάνι ήταν πολιτικός και συγγραφέας. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Παλαιστίνιους συγγραφείς του αραβικού κόσμου ενώ τα έργα του μεταφράστηκαν σε περισσότερες από 17 γλώσσες. Δολοφονήθηκε από την Ισραηλινή Μοσάντ.
 

Η πατρίδα μου δεν είναι βαλίτσα, και δεν είμαι ταξιδιώτης                          

Ένα άτομο μπορεί να γεννηθεί μόνο σε ένα μέρος. Ωστόσο, μπορεί να πεθάνει πολλές φορές αλλού: στις εξορίες και στις φυλακές, και σε μια πατρίδα που μεταμορφώθηκε από την κατοχή και την καταπίεση σε εφιάλτη.

Οι Παλαιστίνιοι είναι το μόνο έθνος στον κόσμο που αισθάνεται με βεβαιότητα ότι σήμερα είναι καλύτερο από αυτό που θα κρατήσουν οι επόμενες μέρες. Το αύριο προμηνύει πάντα μια χειρότερη κατάσταση.

Και λέω στον εαυτό μου, ένα φεγγάρι θα ανατείλει από το σκοτάδι μου.

Είμαστε δέσμιοι αυτού που αγαπάμε, αυτού που επιθυμούμε και αυτού που είμαστε.

Υποφέρουμε από μια ανίατη ασθένεια: την Ελπίδα.

Αν ζεις, ζεις ελεύθερος ή πεθαίνεις σαν τα δέντρα, όρθιος.

Οι μέρες σε έμαθαν να μην εμπιστεύεσαι την ευτυχία γιατί πονάει όταν εξαπατά.

Είμαι από εκεί. Είμαι από εδώ. Δεν είμαι εκεί και δεν είμαι εδώ. Έχω δύο ονόματα, που συναντιούνται και χωρίζονται, και έχω δύο γλώσσες. Ξεχνώ σε ποιο από αυτά ονειρεύομαι.

Αν οι ελιές γνώριζαν τα χέρια που τις φύτεψαν, το λάδι τους θα γινόταν Δάκρυα.

Ελιές, ένα βίαιο ειδύλλιο που αντηχεί στον αραβικό κόσμο.

Κάθε όμορφο ποίημα είναι πράξη αντίστασης.

Η εξορία είναι κάτι περισσότερο από μια γεωγραφική έννοια. Μπορείς να είσαι εξόριστος στην πατρίδα σου, στο ίδιο σου το σπίτι, σε ένα δωμάτιο.

Μακάρι να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι.

Σε αυτή τη γη υπάρχει αυτό που αξίζει ζωή.

Να στεκόμαστε εδώ, να μένουμε εδώ, να είμαστε εδώ μόνιμοι, εδώ αιώνιοι, και έχουμε έναν στόχο, έναν, έναν: να είμαστε.

Νόμιζα ότι η ποίηση θα μπορούσε να αλλάξει τα πάντα, θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία και να εξανθρωπίσει, και νομίζω ότι η ψευδαίσθηση είναι πολύ απαραίτητη για να ωθήσει τους ποιητές να εμπλακούν και να πιστέψουν, αλλά τώρα νομίζω ότι η ποίηση αλλάζει μόνο τον ποιητή.

Η ζωή που ορίζεται μόνο ως το αντίθετο του θανάτου δεν είναι ζωή.

Χωρίς ελπίδα είμαστε χαμένοι.

Μακριά, τα όνειρά μας δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που κάνουμε. Ο άνεμος μεταφέρει τη νύχτα, και περνάει άσκοπος.

Η ιστορία γελάει τόσο με το θύμα όσο και με τον επιτιθέμενο.

Δεν αποφασίζω να εκπροσωπήσω τίποτα εκτός από τον εαυτό μου. Αλλά αυτός ο εαυτός είναι γεμάτος συλλογική μνήμη.

 

Ο Γασσάν Καναφάνι (9 Απριλίου 1936, Άκκα, Παλαιστινη - 8 Ιουλίου 1972, Βηρυτός, Λίβανος) ήταν εξέχων Παλαιστίνιος συγγραφέας και πολιτικός, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Παλαιστίνιους συγγραφείς του αραβικού κόσμου. Τα έργα του Καναφάνι μεταφράστηκαν σε περισσότερες από 17 γλώσσες. Γεννήθηκε στην Παλαιστίνη και σπούδασε στο γαλλικό σχολείο Φρερ στη Γιάφα. Έφυγε πρόσφυγας το 1948 στον Λίβανο, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Δαμασκού. Σε ηλικία δεκαέξι χρόνων δούλεψε ως διορθωτής, ύστερα στη συντακτική επιτροπή της Aλ-Pάι και στο ραδιόφωνο της Συρίας με δικά του προγράμματα. Δίδαξε λογοτεχνία και ζωγραφική στα σχολεία των προσφύγων. Tο 1955 πήγε στο Kουβέιτ και δούλεψε σε σχολεία και σε εφημερίδες· εκεί άρχισε να γράφει λογοτεχνικά έργα και το 1958 πήρε το πρώτο βραβείο για το διήγημα «Tο κλεμμένο πουκάμισο». Δολοφονήθηκε στις 8 Ιουλίου1972 στον Λίβανο σε ηλικία τριάντα έξι χρόνων, μαζί με την αγαπημένη του ανιψιά Mάις, δεκαεπτά χρόνων, από εκρηκτικό μηχανισμό που είχε τοποθετήσει η μυστική υπηρεσία του Iσραήλ στο αυτοκίνητό του.


Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν


Διαβάστε επίσης:
Καναφάνι: Γράμμα από τη Γάζα
Δεν θέλω σχέση, θέλω μια ερωτική ιστορία
Μάνος Ελευθερίου: Τρεις προτάσεις

εμφάνιση σχολίων