Ο Έλληνας στιχουργός μέσα από τα λόγια του
Χωρίς να το καταλάβεις, κάθεσαι και γράφεις. Αντί να πας στο ποδόσφαιρο, στον κινηματογράφο,στο θέατρο, λες: Εγώ θα κάτσω να γράψω. Και κάθεσαι και γράφεις. Και σου γίνεται χούι. Γράφω για να βγάλωτα εσώψυχά μου.DOCTV.GR
12 Μαρτίου 2024
Γράφω δύσκολα. Γράφω ένα δίστιχο ή το τετράστιχο και ύστερα περιμένω τη θεία έμπνευση για να συνεχίσω. Ήμουν και τυχερός. Συνθέτες σπουδαίοι τα πήραν στα χέρια τους και τα ανέδειξαν.
Εργάστηκα σε εκδοτικό οίκο επί σαράντα χρόνια. Πώς νομίζεις παίρνω τη συνταξάρα των 600 ευρώ; Και πάλι καλά να λέω. Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν 250 ευρώ. Μετάνιωσα που δεν έγραψα λαικά - ερωτικά τραγούδια, ενώ μπορούσα. Δεν θα έμενα στο νοίκι.
Θα είχα εξασφαλίσει τουλάχιστον αυτό. Θα ήθελα να ήμουν ηλεκτρολόγος ή μηχανικός. Να έχω χρήματα. Μια κοπέλα που διάβασε το βιβλίο μου, μου έστειλε ένα τενεκέ λάδι. Να είναι καλά.
Με χαροποιεί ένα καλό βιβλίο, ωραίοι άνθρωποι που είναι δίπλα μου και επικοινωνώ, μια καλή κουβέντα. Σου λέει η γειτόνισσα το βραδάκι, για παράδειγμα: ''άντε, καλό ξημέρωμα''. Τι ωραίο που είναι αυτό, ε; Για σκέψου το. ''Να έχεις ένα καλό ξημέρωμα.'' Τι ωραία ευχή.
Όταν ξυπνάω το πρωί, κάνω το σταυρό μου που επέζησα και άλλη μια νύχτα και λέω: Δόξα σοι ο Θεός, ζούμε, να δούμε τι θα κάνουμε και σήμερα. Πίνω το καφεδάκι μου και ξεκινάω να παλεύω με τις άδειες σελίδες. Μπορεί να γράψω δέκα σελίδες και να μείνουν τρεις προτάσεις.
Η χαρά έρχεται όταν διαπιστώνεις ότι με αυτές τις τρεις προτάσεις, κάτι πέτυχες. Είμαι πολύ κουρασμένος. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι πάσχω από μία ανίατη αρρώστια: το γήρας. Όταν πεθάνω δεν θα με θάψουν στο χώμα. Θα με κάψουν. Το έχω γράψει και στη διαθήκη μου. Δεν θέλω να υπάρχει τίποτα απολύτως από εμένα. Τίποτα.
Θα υπάρχουν τα τραγούδια μου, να τα ακούει
ο κόσμος και να τα τραγουδά:
''Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας,
Στα χρόνια της υπομονής δε μας θυμήθηκε κανείς,
Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε κι άλλος για Μυτιλήνη,
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες,
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς,
Οι ελεύθεροι κι ωραίοι ζουν σε κάποιες φυλακές,
Ναύτης βγήκε στη στεριά για περιπολία,
Ο χάρος βγήκε παγανιά μες στη δική μου γειτονιά,
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι τα βρήκα
στο σεργιάνι μου προχθές,
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα,
η ξενιτειά τα βρήκε αδελφωμένα,
Χρόνια μετά κάτω από τη μαρκίζα σε
βρήκα που 'ρθες για να μη βραχείς,
Το τρένο φεύγει στις οκτώ ταξίδι για την Κατερίνη,
Στων αγγέλων πάμε, πάμε τα μπουζούκια....''
Αποσπάσματα από τα Πρόσωπα. Ο Μάνος Ελευθερίου (Ερμούπολη, 12 Μαρτίου 1938 - Αθήνα, 22 Ιουλίου 2018) ήταν Έλληνας ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος. Έγραψε ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια. Παράλληλα εργάστηκε ως αρθρογράφος, επιμελητής εκδόσεων, εικονογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.
Το 1964 εμφανίστηκε στην ελληνική δισκογραφία. Συνεργάστηκε με τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή και με τον Μίκη Θεοδωράκη (1967), με τον οποίο η συνεργασία διακόπηκε εξαιτίας της Δικτατορίας. Τα συγκεκριμένα τραγούδια κυκλοφόρησαν το 1970 στο Παρίσι. Κατά καιρούς συνεργάστηκε σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες, όπως με τον Δήμο Μούτση, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο και άλλους.
Παράλληλα έγραψε και εικονογράφησε παραμύθια για παιδιά ενώ επιμελήθηκε την έκδοση λευκωμάτων με θέμα τη Σύρο: Ενθύμιον Σύρας, Θέατρο στην Ερμούπολη κ.ά. Τη δεκαετία του '90 αρθρογραφούσε και έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές στον Αθήνα 9,84 και στο Δεύτερο Πρόγραμμα.
Το 1994 εξέδωσε τη πρώτη του νουβέλα με τίτλο Το άγγιγμα του χρόνου. Το 2004 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Ο καιρός των χρυσανθέμων, η οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2005. Το 2013 ο Μάνος Ελευθερίου, βραβεύθηκε για τη συνολική προσφορά του από την Ακαδημία Αθηνών. Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς στο Νοσοκομείο Σωτηρία στις 22 Ιουλίου 2018, σε ηλικία 80 ετών. Η σορός του αποτεφρώθηκε.
Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν
Διαβάστε επίσης:
Μπάροουζ: Η γάτα μέσα μας
Πεκ: Η αγάπη δεν είναι αίσθημα
Σιμόν Ντε Μποβουάρ: «…Αυτή που βρίσκεται εν αδίκω είναι η γυναίκα»
εμφάνιση σχολίων