Γκόρκι: Θα ζούνε Α' ΠΡΟΣΩΠΟ για την ομορφιά

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Θα 'ρθει ένας καιρός που οι άνθρωποι θα θαυμάζουν ο ένας τον άλλον, όπου καθένας τους θα λάμπει σαν αστέρι στα μάτια του άλλου, όπου όλοι θ' ακούνε το διπλανό τους σα να 'τανε μουσική η φωνή του.
 
Θα υπάρχουν άνθρωποι ελεύθεροι στη γη, εξαγνισμένοι από κάθε απληστία και φθόνο. Και τότε η ζωή, δε θα 'ναι πια η ζωή, μα ένας ύμνος στον άνθρωπο. Η μορφή του θα πάει ψηλά, γιατί οι ελεύθεροι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν όλα τα ύψη.

Θα ζούνε τότε μέσα στην ελευθερία και την ισότητα. Θα ζούνε για την ομορφιά. Οι καλύτεροι θα 'ναι εκείνοι που θα μπορούν ν' αγκαλιάσουν περισσότερο τον κόσμο μέσα στην καρδιά τους, εκείνοι που θα τον αγαπήσουν πιο βαθιά, εκείνοι που θα 'ναι οι πιο ελεύθεροι, γιατί μέσα σ' εκείνους θα υπάρχει η περισσότερη ομορφιά. Τότε η ζωή θα 'ναι μεγάλη και μεγάλοι θα 'ναι εκείνοι που θα τη ζούνε.

 
Μαξίμ Γκόρκι. Απόσπασμα Η ΜΑΝΑ. Ο Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ [1], 28 Μαρτίου 1868 - 18 Ιουνίου 1936), πρωτίστως γνωστός ως Μαξίμ Γκόρκι (ρώσικα: Максим Горький, προφέρεται) ήταν Ρώσος συγγραφέας, από τους πρωτοπόρους του ρεύματος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. [2]. Το Γκόρκι το επέλεξε ως ψευδώνυμο επειδή σημαίνει πικρός. Αντιτάχτηκε πολλάκις στο τσαρικό καθεστώς και πέρασε πολύ καιρό στις φυλακές και στην εξορία.


Διαβάστε επίσης:
Γουέιτς: Διαφορετικός
Μίλερ: Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας
Έρωτας και φαντασία

εμφάνιση σχολίων