«Αλλιώς και αλλού ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ κρίνονται αυτά»

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Είναι πάντα λάθος οι πολίτες να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην Δικαιοσύνη για τα πολύνεκρα δυστυχήματα που συνέχονται με δημόσιες αρμοδιότητες.

Οι πολιτικές επιλογές και οι κεντρικές αποφάσεις είναι εκείνες που διαμορφώνουν συνθήκες είτε για την επιτυχή αντιμετώπιση είτε για την τραγωδία, πεδίο που συχνότατα βρίσκεται πέραν του νομικώς εκτιμητέου και εκτείνεται στη σφαίρα του δικαστικώς ανέλεγκτου, με βάση το ισχύον σύστημα τουλάχιστον.

Τα δικαστήρια θα κρίνουν αν κάποιος ήταν απρόσεκτος και δεν πάτησε ένα κουμπί. Δεν θα κρίνουν για ποιο λόγο οι υπουργοί δεκαετιών ετύρβαζαν περί άλλων: αυτό διαφεύγει του δικαστικού ελέγχου, όπως είναι αυτός δομημένος κατά το Σύνταγμα και κατά τον νομικό μας πολιτισμό.

Γι' αυτό και πάλι θα απορούν οι πολίτες όταν δουν κατηγορούμενους σε βαθμό πλημμελήματος για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Όσες δεκάδες ή και εκατοντάδες αν είναι οι νεκροί, η έλλειψη προσοχής που οφείλει να επιδεικνύει ο μέσος συνετός πολίτης (αμέλεια) δεν μπορεί να εξισωθεί με την πρόθεση να αφαιρέσει την ζωή του άλλου (δόλος) ή ακόμη και με το να αποδέχεται ως αποτέλεσμα την απώλεια ζωής αλλά να ελπίζει ότι δεν θα συμβεί (ενδεχόμενος δόλος). Εκεί μπαίνει η κάθετη διαχωριστική γραμμή που διαχωρίζει το πλημμέλημα από το κακούργημα κι αυτό δεν αλλάζει με τον αριθμό των νεκρών. Αλλάζει με την υποκειμενική υπόσταση του κατηγορούμενου.

Γι' αυτό οι εθνικές τραγωδίες όταν φτάνουν στις δικαστικές αίθουσες δικάζονται ως πλημμελήματα. Γιατί ο νομικός έλεγχος είναι σημειακός, χρονικά εντοπισμένος πάντοτε και προσωποποιημένος στον τελευταίο τροχό της αμάξης.

Εάν εναποθέσεις τις ελπίδες σου για την επίλυση τέτοιων μεγάλων ζητημάτων στην Δικαιοσύνη, χωρίς όμως να έχεις και την αντίληψη του πολύ στενού πλαισίου της δικής της κρίσης, κάνεις εξ ορισμού λάθος. Αλλιώς και αλλού κρίνονται αυτά. Με την ψήφο και με τις δράσεις των ενεργών πολιτών που παρακολουθούν καθημερινά την εξουσία και την ελέγχουν.

 

εμφάνιση σχολίων