0
2
σχόλια
637
λέξεις
CULTURE
Πώς μπορούν οι άνθρωποι που ζουν στις πόλεις να είναι ευτυχισμένοι; Οι ευτοπίες του διεθνούς αρχιτέκτονα και πολεοδόμου Κωνσταντίνου Α. Δοξιάδη σε μια σημαντική έκθεση, στη Στέγη
 
DOCTV.GR | ΦΩΤΟ: ΣΤΕΓΗ
27 Ιανουαρίου 2023
Πόλεις, υπολογιστές και ανθρώπινες κοινότητες σε μια έκθεση σε δύο επεισόδια. Η έκθεση με τίτλο «Κωνσταντίνος Δοξιάδης και Πληροφοριακός Μοντερνισμός: Η Μηχανή στην Καρδιά του Ανθρώπου» μας συστήνει αρχικά έναν σπουδαίο πολεοδόμο και αρχιτέκτονα της μεταπολεμικής Ελλάδας που είχε πεποίθηση πως ο άνθρωπος είναι το πιο σημαντικό συστατικό της πόλης.

Ένας από τους σκοπούς στους οποίους αφιερώθηκε ο Δοξιάδης, ήταν να αναπτυχθεί η επιστήμη της Οικιστικής γιατί «οι ανθρώπινοι οικισμοί χειροτερεύουν με γρήγορο ρυθμό». Σύμφωνα με τη δική του θεωρία για την Οικιστική, ο άνθρωπος που είναι το πιο σημαντικό συστατικό της πόλης, σε συνδυασμό με άλλα τέσσερα στοιχεία (φύση, κοινωνία, κελύφη και δίκτυα), οδηγεί στην ισορροπημένη λειτουργία της.

«Ανθρώπινη Κοινότητα» λεγόταν η έρευνα που πραγματοποίησε το γραφείο του για τους κατοίκους της Αθήνας προκειμένου να μετρήσει την προσαρμογή τους στον ρυθμό και τους χώρους της μεταπολεμικής πόλης,. Η έρευνα ήθελε να εστιάσει στις απόψεις των ίδιων των πολιτών για το πώς μπορούν να είναι χαρούμενοι στην καθημερινότητά τους στον αστικό χώρο. Για τις ανάγκες της έρευνας, ο Δοξιάδης χρησιμοποίησε έναν υπερυπολογιστή και κατάρτισε ερωτηματολόγια που διανεμήθηκαν σε 18 αθηναϊκές γειτονιές. Αντίγραφά τους παρουσιάζονται και στην έκθεση.
 

Ήθελε να οικοδομήσει μια ευτοπία της καθημερινότητας, χρησιμοποίησε τόσο το όνειρο όσο και την τεχνολογία               

«Νέα Ανθρώπινη Κοινότητα». Στο δεύτερο επεισόδιο της έκθεσης «Κ. Δοξιάδης και Πληροφοριακός Μοντερνισμός: Η Μηχανή στην Καρδιά του Ανθρώπου» μεταφερόμαστε στο σήμερα όπου ξεδιπλώνονται συστήματα παρακολούθησης στις σύγχρονες πόλεις, τα οποία ενισχύουν τον αποκλεισμό των μειονοτήτων! Η «Νέα Ανθρώπινη Κοινότητα» αποτελεί μια κριτική αναδρομή της έρευνας του Δοξιάδη που πραγματοποιήθηκε με μετανάστες και πρόσφυγες. Τελικά στην έκθεση «Η μηχανή στην καρδιά του ανθρώπου» διαπιστώνουμε πως η μεταπολεμική περίοδος συνδέεται με τη σύγχρονη εποχή μέσα από ιδέες σχετικά με τη συλλογή δεδομένων, τον αστικό χώρο και τους ανθρώπους,
 

Αρχηγός αντιστασιακής ομάδας, Διδάκτωρ στο Βερολίνο, Υφυπουργός Ανοικοδόμησης, παραγωγικός και ονειροπόλος…                  

Δοξιάδης, μια πολυσχιδής προσωπικότητα. Μεγάλωσε έχοντας προσωπικά βιώματα σχετικά με την προσφυγιά του ‘22. Ήταν αρχηγός της αντιστασιακής ομάδας «Ήφαιστος» την περίοδο της Κατοχής. Ήταν Διδάκτωρ μηχανικός από το Πανεπιστήμιο του Σαρλότενμπουργκ στο Βερολίνο. Ήταν Υφυπουργός Ανοικοδόμησης και Γενικός Διευθυντής Ανοικοδόμησης στη μεταπολεμική Ελλάδα.

Σχεδίασε τα Άσπρα Σπίτια στην παραλία Διστόμου που διέθεταν και τον πρώτο σταθμό βιολογικού καθαρισμού αστικών λυμάτων στην Ελλάδα, σχεδίασε την ανοικοδόμηση των Σκοπίων σε ανάθεση του ΟΗΕ, σχεδίασε πολλά διεθνή πρότζεκτ ανά τις ηπείρους, Κυρίως όμως ήθελε να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση μιας κάποιας ευτοπίας, μιας καθημερινότητας που αξίζει να τη ζήσεις, και γι αυτό χρησιμοποίησε τόσο το όνειρο όσο και την τεχνολογία.

Στο ελληνικό Αιγαίο της ανθρώπινης κλίμακας, οργάνωσε εν πλω και τα περίφημα Συμπόσια της Δήλου   

Εν πλω, για ένα ταξίδι στο κέντρο του ανθρώπινου κόσμου. Στο ελληνικό Αιγαίο της ανθρώπινης κλίμακας και του μέτρου, έλαβαν μέρος και τα περίφημα Συμπόσια της Δήλου που έχουν μείνει στην ιστορία. Επρόκειτο για διεθνείς διεπιστημονικές συζητήσεις που διοργάνωσε ο Δοξιάδης. Τα Συμπόσια της Δήλου (1963-1975) ήταν επταήμερα και γίνονταν σε ένα πλοίο που ταξίδευε ανά το Αιγαίο, έκανε στάσεις σε νησιά και τελικά έδενε άγκυρα στο διεθνές νησί. Η πίστη του στην επιστήμη μιας ανθρώπινης Οικιστικής ήταν τόσο μεγάλη που από το 1966 προστέθηκε στο Συμπόσιο και ο «Αθηναϊκός Μήνας Οικιστικής», μια σειρά διαλέξεων που ήταν ανοιχτές και στο κοινό. Οι διαπιστώσεις του Συμποσίου ήταν πρωτοποριακές: «Τα συστήματα πληροφορίας σήμερα έχουν περισσότερη δύναμη στην κοινωνία από ποτέ, διότι οι υπολογιστές έχουν μεγεθύνει τις δυνατότητες των ανθρώπινων αισθήσεων…»