Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Καμύ: Ευαισθησία

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Μπορούμε να νιώσουμε –χωρίς ρομαντισμό– τη νοσταλγία μιας χαμένης φτώχειας. Κάποια χρόνια που βιώθηκαν μέσα στην εξαθλίωση αρκούν για να δημιουργήσουν μια ευαισθησία. Σε τούτη την ιδιαίτερη περίπτωση, το περίεργο συναίσθημα που νιώθει ο γιος για τη μητέρα του αποτελεί όλη την ευαισθησία του. Οι εκδηλώσεις αυτής της ευαισθησίας σε κάθε λογής τομείς εξηγούνται επαρκώς από τη λανθάνουσα, υλική ανάμνηση των παιδικών του χρόνων (μια κόλλα που δεν λέει να φύγει από την ψυχή).

Απ’ αυτό πηγάζει, για όποιον το αντιληφθεί, μια ευγνωμοσύνη και, συνεπώς, μια ένοχη συνείδηση. Απ’ αυτό πάλι και κατ’ αναλογίαν, σε διαφορετικό κοινωνικό περιβάλλον, απορρέει το συναίσθημα ενός χαμένου πλούτου. Στους πλούσιους ο ουρανός, που τους δόθηκε επιπλέον, φαίνεται σαν φυσιολογικό δώρο. Όσο για τους φτωχούς, του αποδίδουν την απέραντη χάρη του».

«Πιστεύω πως ο κόσμος των φτωχών είναι ένας από τους πιο σπάνιους, αν  όχι ο μοναδικός, που κλείνεται στον εαυτό του, που είναι  μια νησίδα στην κοινωνία. Ξοδεύοντας ελάχιστα, μπορούμε να παίξουμε έτσι τους Ροβινσώνες».


Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αλμπέρ Καμύ, Σημειωματάρια, Βιβλίο πρώτο, Μάιος 1935 – Σεπτέμβριος 1937, εκδ. Πατάκη. λμπέρ Καμύ (7 Νοεμβρίου 1913-4 Ιανουαρίου 1960). Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Ανάμεσα στα πιο γνωστά του έργα, περιλαμβάνονται τα μυθιστορήματα Ο Ξένος και Η Πανούκλα, τα θεατρικά Καλλιγούλας και Οι Δίκαιοι, αλλά και τα φιλοσοφικά δοκίμια Ο Μύθος του Σίσσυφου και Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος. Το 1957 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

 
Διαβάστε επίσης:
Καμύ: Ελπίδα
Καμύ: «Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο»
Καμύ: Έχω μια τρέλα έτοιμη για όλα
Καμύ: Η ποίηση του κόσμου

εμφάνιση σχολίων