Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ο Μπουσκάλια είπε

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ -Η αγάπη πάντα δημιουργεί ποτέ δεν καταστρέφει.

-Όταν ο άνθρωπος έχει αγάπη δεν είναι πια στο έλεος δυνάμεων μεγαλύτερων από τον εαυτό του, αλλά γίνεται ο ίδιος μια ισχυρή δύναμη.

- Μόνο όταν ακολουθεί το ρεύμα του ποταμού που συνέχεια αλλάζει. είναι ο άνθρωπος πραγματικά ελεύθερος.

- Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, είναι η απάθεια.

-Από τη στιγμή που η σχέση αγάπης δεν με οδηγεί προς εμένα, από τη στιγμή που εγώ έχω μια σχέση αγάπης που δεν οδηγεί το άλλο πρόσωπο στον εαυτό του, τότε αυτή η αγάπη, έστω κι αν φαίνεται σαν ο πιο σίγουρος εκστατικός δεσμός που γνώρισα ποτέ μου, δεν είναι αληθινή αγάπη.

-Γιατί αν δεν περιμένεις τίποτα και δε ζητάς τίποτα, δεν θα σ΄εξαπατήσουν, κι ούτε θ΄απογοητευτείς ποτέ. Μόνον όταν η αγάπη είναι απαιτητική φέρνει μαζί της πόνο.

-Μόρφωση θα ΄πρεπε να είναι η διαδικασία του να βοηθάμε τον καθένα ν΄ανακαλύψει τη μοναδικότητά του, να του διδάξουμε πώς ν’ αναπτύσσει αυτή τη μοναδικότητα, κι ύστερα να του δείξουμε πώς να τη μοιραζόμαστε, επειδή αυτός είναι ο μόνος λόγος για να έχουμε κάτι.

-Οι ετικέτες είναι φαινόμενα αποστασιοποιητικά. Μας σπρώχνουν μακριά τον ένα από τον άλλο.

-Σταύρωσαν έναν Ιησού, δολοφόνησαν έναν Γκάντι, αποκεφάλισαν έναν Τόμας Μουρ και δηλητηρίασαν ένα Σωκράτη. Η κοινωνία έχει λίγο χώρο για την τιμιότητα, την τρυφερότητα, την καλοσύνη ή το ενδιαφέρον.

-Το αν αυτός ο δρόμος έχει καρδιά, είναι το μοναδικό ερώτημα. Αν έχει, τότε ο δρόμος είναι καλός. Αν δεν έχει, είναι άχρηστος.

-Οι υπαρξιστές λένε ότι όλοι νομίζουμε πως είμαστε αόρατοι κι ότι καμιά φορά πρέπει να αυτοκτονούμε για να επικυρώνουμε το γεγονός ότι κάποτε ζήσαμε.

-Δεν πρέπει να φοβόμαστε ν΄αγγίξουμε τον άλλο, να δείχνουμε τη συγκίνησή μας.

-Αγαπώ επειδή έτσι πρέπει, επειδή το θέλω. Αγαπώ για τον εαυτό μου, και όχι για τους άλλους. Αγαπώ για την χαρά που μου δίνει αυτό και -περιστασιακά μόνο- για τη χαρά που κάτι τέτοιο προσφέρει στους άλλους. Αν οι άλλοι με αποζημιώσουν, θα ‘ναι καλά. Αν όχι, πάλι καλά θα ‘ναι, γιατί εγώ θα αγαπώ.

-Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις της κοινωνίας, και πάντα να κάνεις το δικό σου. Φτάνει να ξέρεις το πού το πότε και το πώς.

-Έχουμε ανάγκη τους άλλους για ν΄αγαπήσουμε και χρειαζόμαστε τους άλλους για ν΄αγαπηθούμε. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως χωρίς αυτό κι εμείς το ίδιο , όπως τα βρέφη που μένουν μόνα , θα πάψουμε να ωριμάζουμε, θα πάψουμε ν΄αναπτυσσόμαστε, και θα διαλέξουμε την τρέλα ή το θάνατο.

-Αν κλείσεις την αγκαλιά σου γύρω από την αγάπη θ΄ανακαλύψεις ότι σου έμεινε ν΄ αγκαλιάζεις μόνο τον εαυτό σου.

-Οι βασικές ψυχολογικές ανάγκες του ανθρώπου είναι οι ακόλουθες. Χρειάζεται να τον δουν , να τον αναγνωρίσουν, να τον ακούσουν, να του δείξουν τρυφερότητα, να ικανοποιηθεί σεξουαλικά.

-Ο άνθρωπος δεν πρέπει να εξαρτιέται από κανέναν κι από τίποτα για ενίσχυση κι εξασφάλιση εκτός από τον εαυτό του.

- Η δημιουργία και η διαβίωση στον προσωπικό μας παράδεισο, δεν είναι πάντα εύκολη. Σε μια κοινωνία που βλέπει, συχνά, με καχυποψία τους ευτυχισμένους και αγαπημένους, διακινδυνεύεις να θεωρηθείς γελοίος, αφελής ή, όπως κάποτε συνέβηκε σε μένα, άσχετος. Αλλά τι σημασία έχει; Απλά, όλα αυτά μας προειδοποιούν, ότι πρέπει ν’ αποκτήσουμε κουράγιο και δύναμη, να σταθούμε μπροστά στους επικριτές και τους κυνικούς και να πούμε:«Δεν συμφωνώ μαζί σας. Η ζωή ΕΙΝΑΙ υπέροχη, η χαρά ΕΙΝΑΙ κληρονομικό μας δικαίωμα κι η αγάπη ΕΙΝΑΙ που μετρά» και να συνεχίζουμε να ζούμε με πάθος.

- Είναι αφύσικο για τον άνθρωπο να κρύβει αυτά που νιώθει, παρόλο που, αν διδάχτηκε να το κάνει αυτό, μπορεί να το κάνει.-

-Αν περιμένει κανένας ν΄αγαπήσει μόνο όταν θα΄ναι σίγουρος ότι θα δεχτεί ίση αγάπη σαν αντάλλαγμα, θα περιμένει για πάντα.
 
 
Διαβάστε επίσης:
Μπουσκάλια: Θέλω να τα γνωρίσω όλα
Μπουσκάλια: Δεν ονειρευόμαστε
Μπουσκάλια: Το ρίσκο είναι κλειδί για την αλλαγή

εμφάνιση σχολίων