Το φριχτό «Να τους κάνουμε το βίο αβίωτο» που κάποτε προοριζόταν για τους πρόσφυγες, τώρα φαίνεται να αποτελεί πολιτική επιλογή για πάσα νόσο
Ήταν Πρωτοχρονιά του 2021. Τα βεγγαλικά στην πρωτεύουσα της Ελλάδας στοίχισαν 80.000 ευρώ. Για τους Αθηναίους, που η απαγόρευση κυκλοφορίας ίσχυε ήδη από τις δέκα το βράδυ, η παράλογη φιέστα δεν σήμαινε τίποτα παραπάνω από μια περιουσία που κάηκε στον αέρα εν τη απουσία τους. Εκτός εάν διέμεναν σε ρετιρέ.DOCTV.GR | ΦΩΤΟ: UNSPLASH
3 Μαρτίου 2021
Κάπως έτσι έχει κυλήσει η καραντίνα στην Ελλάδα. Με οριζόντια μέτρα, τα οποία όμως πλήττουν μόνο τους μη έχοντες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι κάτοικοι δήμων όπως η Κηφισιά και η Γλυφάδα χωρίς δεν ενδιαφέρονται τα πρόστιμα και αγνοούν τους περιορισμούς. Είναι οι ίδιοι που δεν ανησυχούν για τα δημόσια νοσοκομεία ή τα δημόσια ΜΜΜ.
Το τελευταίο ταξικό μέτρο που υπάρχει στο τραπέζι, εκτός από τον περιορισμό στις 18.00 το απόγευμα για τα σαβ/κα είναι και η απαγόρευση μετακίνησης από δήμο σε δήμο εντός Αττικής για άθληση. Που σημαίνει ότι για άλλη μια φορά κάτοικοι υποβαθμισμένων περιοχών, χωρίς πράσινο, πάρκα, χώρους άθλησης ή φύση, θα πληρώσουν το τίμημα.
Για να είμαστε πιο ακριβείς το τίμημα μιας κυβέρνησης που αρνείται εμμονικά να επενδύσει χρήματα για την Υγεία και τα μέσα μεταφοράς ενώ η χώρα και οι άνθρωποι της «εξαφανίζονται» μ΄ένα 4μηνο lockdown που δεν διορθώνει σε τίποτα την κατάσταση.
Η πολιτική αυτή έχει επιπτώσεις τόσο στο σώμα όσο και στο πνεύμα. Τα νοσήματα από την έλλειψη κίνησης, τα ψυχολογικά νοσήματα, τα μη-covid χειρουργεία που αναβάλλονται «για κάποτε» σμπαραλιάζουν την υγεία των πολιτών και το μελλοντικό σύστημα Υγείας ενώ προδιαγράφουν ένα δυσοίωνο μέλλον.
Αυτή τη στιγμή είναι κοινό μυστικό ότι οι Ψυχολόγοι δεν επαρκούν, ενώ κι εκείνοι αναζητούν άλλους συναδέλφους που θα τους κάνουν session εξαιτίας της πίεσης που δέχονται ενώ οι άνθρωποι με κατάθλιψη και άλλα ψυχολογικά προβλήματα έχουν υποτροπιάσει μετά από χρόνια θεραπειών.
Η πλειονότητα εξακολουθεί να μένει σε μικρά, ανήλιαγα διαμερίσματα, μακριά από τη φύση, αναπνέοντας «φόβο για το μέλλον». Εκείνο το «να τους κάνουμε το βίο αβίωτο» δεν αφορά πλέον μόνο τους πρόσφυγες, ή άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες.
Διαβάστε επίσης: Υπουργείο Μοναξιάς, το υπουργείο του 21ου αιώνα
εμφάνιση σχολίων