«Το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ότι οι πολιτικές δημόσιας υγείας απέχουν πολύ από το δημόσιο»
O Kαθηγητής Αιματολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, Γρηγόρης Γεροτζιάφας, έδωσε μια πολύ ουσιαστική συνέντευξη στο ραδιόφωνο του real fm σχετικά με την επιδημιολογική πολιτική στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη ενώ έθεσε και τα λογικά επόμενα βήματα προκειμένου να σταματήσουμε να κλείνουμε τις κοινωνίες μας.ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΘΗΝΑ ΛΕΒΕΝΤΗ
15 Ιανουαρίου 2021
Να είμαστε ρεαλιστές. Έχουμε έναν ιό που είναι σκληρός, προκαλεί σοβαρή νοσηρότητα και οι ασθενείς δεν είναι κατά ανάγκη ηλικιωμένοι. Στην Ευρώπη από την αρχή έχουν λανσάρει ότι είναι μια νόσος των γερόντων. Είναι μια ψευδοεικόνα. Αν την λάβουμε υπόψη θα κάνουμε και επιδημιολογικό λάθος αλλά και λάθος στην οργάνωση της κοινωνίας. Και θα χαθούν νέοι, αυτό θα είναι τεράστιο έγκλημα (..) Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να συνεχίσουμε να τηρούμε κανόνες υγιεινής και αποστάσεις, Αλλά θα μου πείτε δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να βλέπω έναν φίλο, να πίνω μαζί του έναν καφέ, υπάρχει και η κοινωνική μας ζωή.
Πρέπει να καταλάβουμε ποιο είναι το πρόβλημα που μας οδηγεί να κλείνουμε τις κοινωνίες μας: είναι ο πεπερασμένος αριθμός των νοσοκομειακών κλινών -κλασικών ή συμβατικών ή μονάδων εντατικής. Άρα πρέπει να σταματήσουμε την ροή των ασθενών προς τα νοσοκομεία. Να κάνουμε δηλαδή ιατρική, και να κάνουμε ιατρική στην πόλη, στην κοινότητα. Δεν ξέρω αν θα το πούμε πρωτοβάθμια περίθαλψη, φροντίδα στο σπίτι, εξω-νοσοκομειακή περίθαλψη, αλλά πρέπει να θεραπεύουμε τους ασθενείς νωρίς, με τα εργαλεία που έχουμε, ποντάροντας στην ελάττωση των ασθενών που μπαίνουν στα νοσοκομεία και ταυτόχρονα επιταχύνοντας τα εμβόλια.
Έχοντας όμως υπόψη την πραγματικότητα που είναι σκληρή: Η παραγωγή των εμβολίων (Κίνα, Ρωσία ΗΠΑ) δεν φτάνουν για να καλύψουν την διεθνή ζήτηση. Άρα πρέπει να κάνουμε κάτι άλλο, να παράγονται τα εμβόλια και εκτός των εταιριών που τα έχουν σχεδιάσει. Και σε επίπεδο της ΕΕ. Όταν έχεις ένα δεδομένο ότι οι ΗΠΑ παράγουν τα εμβόλια, είναι λογικό ότι θα πριματοδοτήσουν τη δική τους αγορά. Και βέβαια στην ΕΕ έχουμε και τους συσχετισμούς δυνάμεων. Η Γερμανία είναι συνέταιρος των ΗΠΑ στην παραγωγή αλλά συνάπτει συμφωνίες και με τη Ρωσία κλπ. Άρα πρέπει να κινηθούμε ευέλικτα ώστε να κατασκευαστεί το εμβόλιο και από εργοστάσια που δεν ανήκουν σε αυτές τις εταιρίες. Χρειάζεται κράτος που θα κάνει μια πολιτική παρεμβατισμού για να αναδιαρθρώσει την αγορά, αυτός είναι ο κόμβος.
Στην Ευρώπη δεν υπάρχει τέτοια διάθεση: από την Μεγ. Βρετανία έως την Ελλάδα, η γραμμή μέχρι τώρα ήταν περιμένουμε το εμβόλιο για να λύσουμε το πρόβλημά μας, λίγη υπομονή ακόμα… Ήρθε το εμβόλιο, είναι ασφαλές, αλλά με ερωτηματικά για τη διάρκεια της αποτελεσματικότητας -μια παράμετρος που πρέπει να λάβουμε υπόψη.
Αυτή τη στιγμή δεν έχει plan b κανένας. Χρειαζόμαστε μια πολιτική, να φτιάξουμε ένα plan b που είναι ιατρική μέσα στην πόλη. Για να γίνει αυτό χρειάζεται κράτος για να συντονίσει τον ιδιωτικό τομέα, τους ιδιώτες γιατρούς, χρειάζεται παρέμβαση.
Ο λόγος που δεν το κάνουν (οι πολιτικοί) αυτό, είναι εμφανής. Είναι ο φιλελευθερισμός, δεν μπορεί να αλλάξει η ατζέντα. Αν ανοίξει λίγο το σύστημα θα ξετυλιχτεί το κουβάρι: θα φτιαχτεί ένα δίκτυο που θα είναι μόνιμο ή ημι-μόνιμο… Έχουμε να κάνουμε μ΄ έναν δογματισμό αυτή τη στιγμή. Οι άνθρωποι λειτουργούν μόνο by the book και δεν βλέπουν την κοινωνία
Ελλάδα: Διακρίνω έναν πανικό απόλυτο από πλευράς οργανωμένου κράτους και κυβέρνησης –δεν μιλάμε για το δράμα της Θεσσαλονίκης και της βόρειας Ελλάδας– αλλά η γενική διαχείριση είναι ένας απόλυτος πανικός (…). Τα κάνουν όλα ανάποδα σε σχέση με το εγχειρίδιο το ΠΟΥ. Και το τρίτο κύμα είναι προ των πυλών.
Εγώ έχω μια ερώτηση: Γιατί δεν παίρνουν μια θέση οι συνάδελφοι που είναι στην επιτροπή του ΕΟΔΥ -που είναι εξαίρετοι και τους το έχω θέσει- να ζητήσουν την παρέμβαση των μηχανισμών δημόσιας υγείας και τη νοσηλεία των ανθρώπων εξω-νοσοκομειακά; Τα ξέρουμε πια, δεν θα είναι θεαματικό το αποτέλεσμα από το φάρμακο. Από τον καιρό της ισπανικής γρίπης το μάθαμε. Τότε έγιναν επενδύσεις, το νοσοκομείο που δουλεύω εγώ στο Παρίσι, και άλλα, φτιάχτηκαν τον εικοστό αιώνα για να καλύψουν τις ανάγκες των επιδημιών...
Το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ότι οι πολιτικές δημόσιας υγείας απέχουν πολύ από το δημόσιο. Ένα παράδειγμα: στην Δυτική Αττική υπάρχει μεγάλη υγειονομική ανάγκη. Πόσο έχει συζητηθεί η ανάγκη να φτιαχτούν ιατρεία στα εργοστάσια και στα ναυπηγεία; Το ίδιο και στο βόρειο Παρίσι και στα προάστια που κατά καιρούς βλέπουμε να καίγονται. Στο Παρίσι σε περιοχές που οι πολίτες δεν ψηφίζουν, δεν ενδιαφέρονται ούτε τα κόμματα της αριστεράς –υπάρχουν και τέτοια φαινόμενα– δηλαδή είναι πληθυσμοί εγκαταλειμμένοι. Γιατί με τους εργάτες ποιος θα ασχοληθεί «σοβαρά», ποιο είναι το πολιτικό τους «βάρος» στην πολιτική διαχείριση;…
Η συνέντευξη δόθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2021, στην εκπομπή του Ν. Μπογιόπουλου και του Μ. Κοττάκη, μπορείτε να την ακούσετε εδώ.
Διαβάστε επίσης:
Politico: Η αστυνομική βαρβαρότητα αυξάνεται στην Ελλάδα
Έφτιαξε ένα κανάλι για τηλεκπαίδευση στις φυλακές ανηλίκων
Guardian: Είναι απίστευτο, Παππάς και Λαγός κυκλοφορούν ελεύθεροι
εμφάνιση σχολίων