Να μην μείνουμε Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «ολομόναχοι»

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Μιλούσα με μια φίλη. Είναι στο Νοσοκομείο Αναφοράς. Εδώ και 23 μέρες. Ευτυχώς είναι καλύτερα. Το πάλεψε και σύντομα βγαίνει. Μου είπε πως πέρασε εφιάλτη. Μου μίλησε για τους ηλικιωμένους που είναι εκεί και που περνούν πολύ χειρότερα. Μόνοι τους. Ολομόναχοι τους. Ούτε μπορούμε να το διανοηθούμε. Αλλά οφείλουμε να το διανοηθούμε. Οφείλουμε να το σκεφτόμαστε κάθε μέρα, κάθε λεπτό. Πώς υπάρχουν συνάνθρωποι μας που αυτή την στιγμή περνούν από ένα πραγματικό εφιάλτη ολομόναχοι τους.

Οφείλουμε να το θυμόμαστε. Για να μπορούμε να βάζουμε ιεραρχίες στα σημαντικά. Για να μπορούμε να μην μένουμε προσκολλημένοι στο όποιο δικό μας πρόβλημα. Και για να αντιδρούμε σε όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες που ποστάρουν μπροστά στα μάτια μας τους συμφεροντολογικούς καβγάδες τους απειλώντας να θέσουν το κράτος σε διάλυση την ίδια ώρα που συνάνθρωποί μας πεθαίνουν μόνοι τους.

Οφείλουμε να αποκτήσουμε επαφή με την πραγματικότητα εκεί έξω και να συμπεριφερθούμε σαν άνθρωποι συλλογικά και όχι να ακολουθούμε το φρικτό και εγκληματικό παράδειγμα των πολιτικάντηδων μας οι οποίοι προσπαθούν να μας οδηγήσουν στα άκρα για να ταχθούμε υπέρ του ενός ή του άλλου στρατοπέδου ώστε να αποσπάσουν (νομίζουν) την ψήφο εμπιστοσύνης μας.
 

Ο πολιτισμός μας είναι και πρέπει να είναι να κρατάμε το χέρι ο ένας του άλλου και να συμπορευόμαστε προς την ανθρωπιά  

Οφείλουμε να μείνουμε έξω από αυτό το κομματικό παιγνίδι που μας συμπαρασύρει στο να ιεραρχούμε λάθος τα σημαντικά. Και το πλέον σημαντικό είναι πως αυτή την στιγμή υπάρχουν άνθρωποι μέσα στα νοσοκομεία που ζουν ένα εφιάλτη και άλλοι που πεθαίνουν μόνοι τους.

Αυτός δεν είναι ο πολιτισμός μας και εμείς εκείνο που οφείλουμε πρωτίστως να υπερασπιστούμε είναι τον πολιτισμό μας. Και ο πολιτισμός μας είναι και πρέπει να είναι να κρατάμε το χέρι ο ένας του άλλου και να συμπορευόμαστε προς την ανθρωπιά. Και όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό τότε το μόνο που πετυχαίνει είναι να ανακυκλώνει την ίδια νοοτροπία εκείνων που δήθεν αντιμάχεται.

Ας συνέλθουμε επιτέλους! Κι’ας συνασπιστούμε όλοι για κάνουμε κάτι για τους ανθρώπους που υποφέρουν και όχι για να βγάλουμε απλά το θυμό μας ή για να αντιδράσουμε υπέρ του ενός ή του άλλου που λέει το μακρύ και το κοντό του χωρίς να έχει καμία επαφή με το τί συμβαίνει εκεί έξω.

Η ανθρωπότητα δοκιμάζεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ζούμε μια πρωτόγνωρη πανδημία. Είναι αδιανόητο λοιπόν να συνεχίσουμε να βλέπουμε μόνο μέχρι την μύτη μας. Οφείλουμε να δούμε μέσα από ένα ευρυγώνιο φακό το τί συμβαίνει. Και να φροντίσουμε όλοι μας μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και από όπου αλλού μπορούμε να υπενθυμίζουμε πού πρέπει να μείνει εστιασμένη η προσοχή μας. Και αυτό είναι στους ανθρώπους και στην ανθρωπιά μας.


Η Ελένη Ξένου είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τη γνωρίσαμε ως διευθύντρια στο  Κυπριακό περιοδικό Υστερόγραφο. Ανάμεσα στα κείμενά της που μπορείτε να διαβάσετε στο DOC TV είναι και η στήλη Το Νησί που έγραψε κατοικώντας επί έξι μήνες σε μια καλύβα στην Ταϊλάνδη. 


Διαβάστε επίσης:
Κανείς δεν μας έμαθε να προετοιμαζόμαστε
Μέρες ευπάθειας
Να αναπνέεις

εμφάνιση σχολίων