Η δυστοπία της Α' ΠΡΟΣΩΠΟ νέας Κανονικότητας

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Νέα Κανονικότητα: η κανονικότητα από μόνη της είναι ήδη μια τρομακτική λέξη. Προσθέτοντάς το «νέα» δίπλα της κάνει την κανονικότητα Οργουελιανή δυστοπία. Γι’ αυτήν μιλάνε «κορυφαίοι επιστήμονες», τα μίντια, ο πρωθυπουργός, τα κυβερνητικά στελέχη, οι «ειδικοί». Να ξεχάσουμε τη ζωή χωρίς μάσκα, το συνωστισμό στα μπαρ και τα μαγαζιά, τους ζωντανούς δρόμους των μητροπόλεων με τους ανθρώπους που ακουμπάνε ο ένας τον άλλο, να αφήσουμε πίσω τις αγκαλιές, τις χειραψίες, τα φιλιά με τον καινούργιο/α εραστή-ερωμένη χωρίς να περνάει από το μυαλό μας ότι μπορεί να αρρωστήσουμε. Η επαφή ανήκει στην Π.Κ. (Προ Κόβιντ) εποχή. Εμπρός για τον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο της κοινωνικής απόστασης που χτίζει η νέα κρατική Γραφειοκρατία που θέλει να μας προστατεύσει από τον ιό.

Ακόμα και μετά το εμβόλιο, που υποτίθεται ότι οι ελευθερίες θα επιστρέψουν, οι «ειδικοί» μας τρομάζουν προβλέποντας ότι οι νέες συνήθειες  που έχουμε αποκτήσει θα συνεχιστούν. Το περιοδικό TIME από το πρώτο λοκ ντάουν αναρωτιόταν: «τώρα που ο κορονα-ιός σκότωσε τις χειραψίες και τις αγκαλιές τι θα τις αντικαταστήσει;»– κατάλαβε άραγε ο συντάκτης την παράνοια της ερώτησης;

Οι λάτρεις της νέας Κανονικότητας δεν αφήνουν το εμβόλιο να τρυπήσει τα όνειρα τους για ένα κόσμο χωρίς χειραψίες και άλλες μορφές ανθρώπινης επαφής που αποτελούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία. Αυτοί που περιμένουν να γυρίσουμε στην «παλιά κανονικότητα» μέχρι την άνοιξη περιμένουν πολλά, αρχίζουν να μας προειδοποιούν γιατροί και «ειδικοί». «Δεν θα επιστρέψουμε στο παλιό φυσιολογικό» αποφάσισε το Lancet, το  έγκυρο ιατρικό περιοδικό: «η φυσική απόσταση και η υγιεινή των χεριών πρέπει να συνεχιστούν επ’ αόριστον». Ίσως οι φαν της διαρκούς κρίσης να υποστηρίζουν με θέρμη την κοινωνική απόσταση επειδή υποψιάζονται βάσιμα ότι πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να δώσουν ένα χαστούκι στη μιζέρια τους.

Το ανησυχητικό με τη νέα Κανονικότητα είναι προφανές: δεν έρχεται από την κοινωνία και τους πολίτες αλλά πάει να μας φορεθεί από την ανερχόμενη τάξη των «ειδικών» της επιστήμης που έχει οργανωθεί και συμπεριφέρεται ως θρησκεία και δόγμα. Η υγειονομική μας ασφάλεια βρίσκεται συνεχώς σε κίνδυνο. Η μάχη είναι αέναη, αδιάκοπη, αείροος και οι γιατροί δίνουν τη μάχη για εμάς χωρίς ανακωχή. Κάποιοι είναι αποφασισμένοι να φτιάξουν ένα κόσμο στον οποίο η κοινωνική απόσταση θα θεσμοθετηθεί. Ένα κόσμο που οι πολίτες δεν θα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους αλλά θα είναι φορείς ασθενειών, που τα βρώμικα χέρια τους και η αναπνοή τους θα εξαπλώνουν όλο και πιο παράξενους ιούς. Οι πολίτες στη χώρα της Νέας Κανονικότητας πρέπει να μένουν όσο περισσότερο γίνεται χωριστά χωρίς να ανοίγονται στους άλλους. Η αγκαλιά μπορεί να είναι θανατηφόρα και η παρατεταμένη συνομιλία δολοφονική. Η τάξη των «ειδικών» προκρίνει την αντι-κοινωνική αντι-ανθρώπινη συμπεριφορά.

Αν και οι θεωρίες συνομωσιών γίνονται όλο και περισσότερο κομψές, τυλίγοντας περίτεχνα διαμάντια σε μια μισή αλήθεια τείνω στο Ξυράφι του Όκαμ που λέει να μην κάνεις περισσότερες εικασίες από όσες είναι απαραίτητες. Δεν κάθισαν λοιπόν κάποιοι σε μια σκοτεινή βιβλιοθήκη γεμάτη από καπνούς πούρων πίνοντας Hennessy Beaute du Siecle κονιάκ για να αποφασίσουν πώς θα μας κλέψουν τα φιλιά και τα χάδια. Πρόκειται για μια βαθμιαία μετατόπιση των ηθών και των κοινωνικών τάσεων εδώ και δεκαετίες που επιταχύνθηκε από τις αρχές του 21ου αιώνα. Οικοδομούμε μια υγιεινολογική κοινωνία, μια κοινωνία δίχως πάθη, δίχως συγκρούσεις, δίχως προσβολές, δίχως λεκτικές μορφές βίας, δίχως τον κίνδυνο του θανάτου, δίχως ωμότητα. Μια νεκρή και αποστειρωμένη κοινωνία. Τα λόγια των άλλων ανθρώπων μπορούν να σε βλάψουν. το σεξ μαζί τους μπορεί να σε σκοτώσει, το σφύριγμα στο δρόμο είναι ένα στιλέτο στην καρδιά της αυτοεκτίμησής σου, οπότε καλύτερα να κρυφτείτε σε ένα ασφαλή χώρο που σας προφυλάσσει από δυσάρεστες ιδέες,  φοράτε πάντα προφυλακτικό και καλέστε την αστυνομία αν ένας ξένος σας κάνει κομπλιμέντο.

Η κρίση του AIDS προκάλεσε την καταθλιπτική λατρεία του ασφαλούς σεξ – φόρα προφυλακτικό ή πέθανε. Η κρίση του Covid προκαλεί μια πιο απογοητευτική τάση: μείνε ασφαλής με κάθε κόστος. Ασφαλείς χαιρετισμοί (χωρίς φυσική επαφή), ασφαλές θέατρο (δύο θέσεις κενές ανάμεσα σε σένα και τον Άλλο), ασφαλή μπαρ (τέρμα η πλάκα στην μπάρα του μπαρ και το φλερτ, μείνε καθισμένος σε ένα τραπέζι). Σε αυτή την φρικτή «νέα κανονικότητα» φαίνεται να κερδίζουν οι σπασίκλες. Εκείνοι οι αντικοινωνικοί τύποι με τις αναιμικές, διστακτικές χειραψίες και το φόβο για τις θορυβώδεις, ιδρωμένες συγκεντρώσεις είναι οι νικητές της νέας κανονικότητας– οι ανθρώπινοι άνθρωποι είναι οι χαμένοι.

Γίνονται πολλές συζητήσεις για την περιστολή των πολιτικών ελευθεριών, την αυταρχικότητα και την αστυνομοκρατία κατά τη διάρκεια της επιδημίας ενώ η Δημοκρατία φθίνει. Περισσότερο οδυνηρή και επικίνδυνη είναι η απαγόρευση του δικαιώματός μας να διαδηλώνουμε και να διαμαρτυρόμαστε. Όμως αυτό που πραγματικά χάνουμε, αν και δεν είναι τόσο απτό, είναι ο πολιτισμός της ελευθερίας.  


Διαβάστε επίσης:
Lock Down για πάντα
Ο κόσμος είναι υγιής, σφύζει από παράνοια
Η κατάθλιψη είναι πολιτικό ζήτημα
2010-2020: Το τέλος των Ψευδαισθήσεων

εμφάνιση σχολίων